หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2307

“เฟิงจิ้งเยียน ดูเหมือนว่าศิษย์ของคุณจะไม่ได้เรียนรู้อะไรเลยนอกจากวิธีเกี้ยวผู้หญิง ในฐานะที่เป็นอาจารย์ของเขา คุณมัวทำอะไรอยู่? เขาเพิ่งจะถูกคนจากโลกมนุษย์ตบฉาดใหญ่ ลูกศิษย์ของคุณโดนตบแรงเสียจนสะเทือนมาถึงหน้าอาจารย์!” หานฟู่เซิงพูดดังๆ เขาไม่พอใจกับการที่เฟิงอู๋เหินทำแบบนั้นกับหานฉิงเอ๋อร์เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว เขาจึงฉวยโอกาสโต้กลับ

แม้ว่าคำพูดเหล่านั้นจะเป็นการดูหมิ่นเฟิงจิ้งเยียน แต่เขาก็ไม่พูดอะไรเลย

“นั่นอาจไม่ใช่ความสามารถทั้งหมดของเฟิงอู๋เหิน ผมเดาว่าหลังจากนี้คงจะมีอะไรน่าสนใจมากขึ้น” อวี๋เชียนมองดูอย่างเฉยเมย

ความจริงแล้ว ทุกคนรู้ว่าเฟิงอู๋เหินยังไม่ได้แสดงพลังที่แท้จริงของเขา และที่เขาโดนเฉินผิงตบก็เพราะเขาประเมินพลังของอีกฝ่ายต่ำไป

เฟิงอู๋เหินดูถูกเฉินผิงเพราะเขามาจากโลกมนุษย์ ยิ่งไปกว่านั้น รัศมีของเฉินผิงยังอยู่ในระดับของผู้แบ่งวิญญาณขั้นสามเท่านั้น ทำให้เฟิงอู๋เหินประมาทยิ่งกว่าเดิม

ถ้าเฉินผิงไม่ได้ตีระฆังมังกรและอัญเชิญมังกรทองเก้าตัว เฟิงอู๋เหินคงไม่ประลองกับเขา เฟิงอู๋เหินไม่อยากลดตัวลงมาประลองกับคนจากโลกมนุษย์อยู่แล้ว