หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2308

ในขณะนั้น ไม่เพียงแต่เฉินผิงจะถูกล้อมรอบด้วยเสี้ยววิญญาณทั้งหกในสนามประลอง แต่รัศมีของเฟิงอู๋เหินก็เข้ามาใกล้เขาเช่นกัน

ทันใดนั้นเขาก็ตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ตอนนี้เขาเผชิญกับคู่ต่อสู้เจ็ดคนด้วยตัวคนเดียว หลายคนชักจะกังวลแทนเขา พวกเขาอดคิดไม่ได้ว่าเฉินผิงคงไม่อาจรอดตัวไปโดยไร้รอยแผล เพราะหุบเขาเฟิงเยว่งัดไพ่ตายออกมาใช้

“เฟิงจิ้งเยียน ทำไมหุบเขาเฟิงเยว่ถึงมีเสี้ยววิญญาณจำนวนมากถึงเพียงนั้น? อย่าบอกนะว่าได้มาจากการกลั่นเสี้ยววิญญาณ คุณใช้วิชามารใช่ไหม?” เจียงหวูหยาถามเฟิงจิ้งเยียนเสียงดัง อาณาจักรสวรรค์นั้นรังเกียจการกลั่นเสี้ยววิญญาณมาแต่ไหนแต่ไร และมีเพียงผู้ใช้วิชามารเท่านั้นที่จะทำแบบนี้ได้ ตอนนี้หุบเขาเฟิงเยว่ได้เผยว่ามีเสี้ยววิญญาณในครอบครองหกตน แน่นอนว่าเรื่องนี้ต้องมีคำตอบ

“การที่ผมมีเสี้ยววิญญาณมันหมายความว่าผมเป็นผู้ใช้วิชามารโดยปริยายงั้นหรือ? แล้วถ้ามันเป็นสินสงครามของผมล่ะ?” เฟิงจิ้งเยียนตอบโต้ด้วยน้ำเสียงเย็นชา ดูเหมือนเขาจะคิดหาข้อแก้ตัวไว้แล้ว

เพราะเขากล้าที่จะให้เฟิงอู๋เหินเอาเสี้ยววิญญาณออกมาใช้ เขาจึงไม่กลัวว่าคนอื่นจะซักไซ้เรื่องนี้

"พอได้แล้ว เรื่องเสี้ยววิญญาณของหุบเขาเฟิงเยว่น่ะผมรู้อยู่แล้ว พวกเขาได้เสี้ยววิญญาณมาหลังจากเอาชนะสำนักของผู้ใช้วิชามารได้ ยังไงก็ตาม แบบนี้ก็เท่ากับว่าพวกเขาประเมินความสามารถของเฉินผิงไว้สูงมาก ถึงได้เอาของพรรค์นี้มาสู้กับเขา ทั้งๆ ที่เขาเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่งจากโลกมนุษย์” อวี๋เชียนกล่าว สีหน้าของเขาไม่แสดงความรู้สึกใดๆ

เฟิงจิ้งเยียนนิ่งเงียบ เขาไม่กล้าทำตัวอวดดีต่อหน้าอวี๋เชียน

“เก๋อชางเซิง ดูท่าคุณเฉินจะเจอปัญหาเข้าแล้ว” เจียงหวูหยาพูดด้วยเสียงต่ำๆ

ใจของเก๋อชางเซิงร้อนรนอยู่นานก่อนที่เจียงหวูหยาจะพูดออกมาเสียอีก ฉันไม่นึกเลยว่าหุบเขาเฟิงเยว่ จะมีเสี้ยววิญญาณด้วย พวกเขาถึงขนาดปล่อยพวกมันออกมาทั้งๆ ที่นี่มันแค่การประลอง!

"คุณอวี๋ นี่เป็นแค่การประลอง การที่หุบเขาเฟิงเยว่ปลดปล่อยเสี้ยววิญญาณพวกนี้มันไม่เท่ากับว่าเจตนาจะฆ่าเขาหรอกหรือ? ผมคิดว่า-” เก๋อชางเซิงเริ่มพูด โดยเขาพยายามหาเหตุผลมากล่อมอวี๋เชียนเพื่อให้อีกฝ่ายหาคู่ประลองที่ทัดเทียมกับเฉินผิง

แต่แล้วอวี๋เชียนก็โบกมืออย่างไม่ไยดีก่อนที่เก๋อชางเซิงจะพูดจบ “การใช้เสี้ยววิญญาณในการประลองไม่ถือว่าผิดกฎ มันไม่ต่างอะไรกับการที่เฉินผิงใช้ของวิเศษในระหว่างต่อสู้ ถ้าคุณกังวลเรื่องความปลอดภัยของเฉินผิงล่ะก็ คุณจะขอให้เขายอมแพ้ก็ได้ ผมรับประกันว่าเฟิงอู๋เหินจะไม่กล้าโจมตีเขาอีกหลังจากนั้น”

"คุณเฉิน นี่เป็นแค่การประลอง คุณไม่จำเป็นต้องเสี่ยงชีวิตเลย ถ้าคิดว่าคุณไม่สามารถเอาชนะเขาได้ก็ยอมจำนนเถอะ!” เขาตะโกน พยายามเกลี้ยกล่อมเฉินผิงให้ยกธงขาว ถึงเขาจะยอมถอยก็ไม่เป็นไร เขายังสามารถแข่งต่อไปได้ตราบใดที่เขายังไม่แพ้ครบสามรอบ

เขาส่ายหัว “พ่อก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ไม่รู้ว่าเขาแอบซ่อนอาวุธลับบางอย่างไว้หรือเปล่า?”

“เขายังมีพยัคฆ์อัคคีอยู่กับตัว หมายความว่าเขาจะมีโอกาสชนะถ้าปล่อยมันออกมาเหรอคะ?” เธอถาม

“เสี้ยววิญญาณเป็นภาพมายา พยัคฆ์อัคคีอาจทรงพลังก็จริง แต่พ่อกลัวว่ามันอาจจะไม่มีพลังในการต่อสู้กับเสี้ยววิญญาณพวกนี้ ขึ้นอยู่กับว่าคุณเฉินจะมีวิชาที่ใช้รับมือกับพวกมันได้หรือเปล่า” เขาตอบพร้อมกับถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้

ในขณะเดียวกัน ความโกรธของเฟิงอู๋เหินคุกรุ่นเมื่อเขาได้ยินว่าเฉินผิงจะกระทืบเขา

“ไอ้เด็กเวร! วันนี้ฉันจะไม่ฆ่าแก ฉันจะทำให้แกเจอกับชะตากรรมที่เลวร้ายยิ่งกว่าความตาย! แกจะกลายเป็นหุ่นเชิดของฉันและจะถูกบังคับให้คุกเข่าแทบเท้าฉันตลอดไป!” เฟิงอู๋เหินพูดพลางขบฟันแน่น ตาของเขากระตุก เปลวไฟแห่งโทสะลุกโชนในดวงตาของเขา