หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2309

“ถ้าคุณเก่งจริง คุณจะเปลี่ยนให้ผมกลายเป็นอะไรก็ได้ตามใจคุณ แต่คุณน่ะไม่ได้เก่งอะไรเลย ต่อให้เรียกเสี้ยววิญญาณออกมามันก็ไร้ประโยชน์อยู่ดี ผมขอพูดในฐานะผู้บำเพ็ญเพียรคนหนึ่ง คุณเลือกจะใช้หนทางที่ง่ายดายด้วยการฝึกวิชามาร คุณมันเลวยิ่งกว่าเศษสวะ!” เฉินผิงล้อเลียนเฟิงอู๋เหิน

เฟิงอู๋เหินโกรธมากจนร่างกายของเขาสั่นเทา เขากัดฟันพูดว่า “ฉันจะทำให้แกตกนรกทั้งเป็น!”

หลังสิ้นเสียงคำรามจากเฟิงอู๋เหิน เสี้ยววิญญาณทั้งหกก็เริ่มโจมตีเฉินผิงในทันที

ผู้ชมทุกคนมองเห็นร่างหลายร่างพุ่งเข้าหาเฉินผิงในสนามประลอง และพวกมันโจมตีอย่างต่อเนื่อง รัศมีที่น่าสะพรึงกลัวระลอกแล้วระลอกเล่าปะทุขึ้นในสนามประลอง

ทุกคนต่างอ้าปากค้างขณะที่พวกเขาเฝ้าดูฉากอันน่าตกตะลึงที่เกิดขึ้นตรงหน้า แม้ว่าเสี้ยววิญญาณจะสูญเสียร่างกายภาพและพลังของพวกมันลดน้อยลง แต่สำหรับเฉินผิงที่เป็นผู้แบ่งวิญญาณระดับสามก็นับว่าตึงมือที่ต้องสู้กับพวกมันทั้งหกในคราวเดียว

เฟิงอู๋เหินยืนอยู่ที่อีกด้านและเฝ้ามองอย่างใจเย็น ใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มกว้างขณะที่เห็นคลื่นรัศมีอัดเข้าใส่ร่างของเฉินผิงไม่หยุดหย่อน

“เพลงดาบเทพเจ้าเก้าเงา!” เฉินผิงตะโกนขึ้นในทันที และกระบี่พิฆาตมังกรในมือของเขาก็เปล่งแสงสีทองเจิดจ้าออกมา

หลังจากนั้นไม่นาน ร่างของเฉินผิงก็เริ่มสั่นไหวและเซไปเซมา ทุกครั้งที่เขาทำอย่างนั้น จะมีร่างเงาปรากฏขึ้น

ในที่สุดก็มีร่างเงาหกตัวยืนนิ่งในสนามประลอง

ทั้งหกร่างหน้าตาเหมือนกับเฉินผิง และแต่ละร่างถือกระบี่พิฆาตมังกรพร้อมกับมีสีหน้าเฉยเมย

เฟิงอู๋เหินตะคอกอย่างเย็นชาเมื่อเห็นเช่นนั้น “กะอีแค่ภาพมายามันน่ากลัวตรงไหน? แกจะสร้างร่างเงาขึ้นมาอีกให้มันได้อะไร? แกเปลี่ยนอะไรไม่ได้หรอก”

เฟิงอู๋เหินรู้ว่าเงาร่างเงาเหล่านั้นเป็นเพียงผลของคาถาลวงตา และพวกมันไม่มีอันตรายใดๆ

เฉินผิงกำลังสร้างความสับสนเพื่อซื้อเวลาให้ตัวเอง

ตูม!

"ไม่ต้องห่วง แม้ว่าร่างเงาของเขาจะมีความสามารถในการโจมตี แต่พวกมันจะสูบพลังวิญญาณในร่างกายของเขาจนหมดตัว พวกมันมีกันหกร่าง ดังนั้นจึงต้องใช้พลังวิญญาณจำนวนมากในทุกๆ นาที ในไม่ช้าเขาจะหมดแรงไปเอง ตราบใดที่แกยังสู้กับเขาต่อไปและทำให้พลังของเขาหมดลง ในทางกลับกัน เสี้ยววิญญาณนั้นไม่ได้ใช้พลังของตัวแกเลย!” เฟิงจิ้งเยียน สื่อสารกับเฟิงอู๋เหินทางกระแสจิต เมื่อเขาเห็นว่าลูกศิษย์ทำอะไรไม่ถูก

เฟิงจิ้งเยียนดูออกทันทีว่าที่ร่างเงาของเฉินผิงสามารถต่อสู้ได้นั้น เป็นเพราะเฉินผิงคอยหล่อเลี้ยงพวกมันด้วยพลังวิญญาณของเขา หากไม่มีพลังวิญญาณ ร่างเงาก็จะไม่สามารถทำอะไรได้เลย

เฟิงอู๋เหินรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ความมั่นใจของเขากลับมาอีกครั้ง “มาดูกันว่าแกจะอยู่ได้นานสักแค่ไหน ร่างเงาทั้งหกสูบพลังวิญญาณของแกไปมาก พอพลังวิญญาณของแกเหลือน้อยเมื่อไหร่ ฉันก็จะจัดการแกได้โดยง่าย!”

ขณะที่เฉินผิงฟังเฟิงอู๋เหินคุยโว เขาก็ตระหนักเช่นกันว่าเขาไม่สามารถยื้อการต่อสู้ให้นานกว่านี้ได้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเปิดการโจมตีก่อน

แก่นมังกรบนหน้าอกของเฉินผิงเริ่มเปล่งแสง ขณะที่ร่างกายของเขาค่อยๆ ลอยขึ้นไปในอากาศ หลังจากนั้นในทันใด เปลวไฟสีน้ำเงินก็ลุกท่วมร่างของเขา

ร่างเงาทั้งหกก็เริ่มลุกไหม้เช่นกัน