หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2310

เนื่องจากเสี้ยววิญญาณไม่มีร่างกายและไม่มีทางได้รับความเสียหายหนัก เปลวไฟที่ลุกท่วมเฉินผิงในตอนนั้นคือเพลิงวิญญาณ ซึ่งเป็นอาวุธที่ดีที่สุดในการใช้ต่อสู้กับเสี้ยววิญญาณ

“นี่มันเพลิงวิญญาณ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเฉินผิงกำลังใช้เพลิงวิญญาณ!” ใครบางคนในฝูงชนตะโกน

ในไม่ช้า เสี้ยววิญญาณทั้งหกก็เริ่มลุกไหม้ไปพร้อมกับร่างเงาของเฉินผิง

เสียงโหยหวนอันเจ็บปวดดังก้องไปทั่วบริเวณ ขณะที่เปลวไฟลุกโชนในสนามประลอง

ในเวลาไม่กี่วินาที เสี้ยววิญญาณทั้งหกก็สลายเป็นขี้เถ้า ร่างเงาของเฉินผิงก็หายไปเช่นกัน

“ทีนี้จะได้สู้กันอย่างยุติธรรมสักที”

จากนั้นเฉินผิงก็ยกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นช้าๆ เขารวบรวมพลังวิญญาณอันล้นเหลือจากทุกสารทิศ

ในเสี้ยววินาทีนั้นเอง แผ่นดินก็สั่นสะเทือนและท้องฟ้าพลันมืดลง เมื่อพลังวิญญาณเข้าสู่ร่างของเฉินผิง เขาก็ใช้จิตตวิสุทธิเพื่อเปลี่ยนให้เป็นพลังของตัวเอง หลังจากนั้น เขาก็อัดพลังทั้งหมดลงในกระบี่พิฆาตมังกรที่เริ่มเรืองแสง

“ฉันจะไม่มีทางแพ้!” เฟิงอู๋เหินคำรามในขณะที่เขาตวัดดาบ เกิดเป็นโล่แห่งแสงที่ด้านหน้าอกของเขา

มีคนในฝูงชนอุทานด้วยความตกใจเมื่อเห็นโล่นั้น “นี่มันวิชาเฉพาะของหุบเขาเฟิงเยว่ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าเฟิงอู๋เหินจะสำเร็จวิชานี้ได้!”

พวกเขาไม่คาดคิดว่าเฟิงจิ้งเยียนจะให้ความสำคัญกับเฟิงอู๋เหินเป็นอย่างมาก จนถึงขั้นสอนวิชาเฉพาะของหุบเขาเฟิงเยว่ให้เขาเร็วขนาดนี้

ในทางกลับกัน เฉินผิงไม่สะทกสะท้านเลย มุมปากของเขาเผยรอยยิ้มเยาะ เขามองดูเฟิงอู๋เหินดิ้นรนเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะตวัดกระบี่ของเขา

แสงเจิดจ้าที่ดูคล้ายกับสายฟ้าก่อให้เกิดเสียงระเบิดดังสนั่น ในขณะที่พุ่งตรงไปยังเฟิงอู๋เหิน ด้วยความเร็วสูง โดยมีพลังมหาศาลแฝงมาด้วย

ตูม!

เสียงกัมปนาทดังขึ้นทันทีที่ลำแสงกระทบกับโล่แห่งแสงของเฟิงอู๋เหิน

ทันใดนั้นเฟิงอู๋เหินก็รู้สึกถึงแรงกดดันอันท่วมท้น เขาวางเท้าลงกับพื้นอย่างมั่นคง ใช้โล่ป้องกันการโจมตีของเฉินผิง

เฟิงจิ้งเยียนไม่รู้จักเฉินผิงและไม่เคยเจอเขามาก่อน ทำไมเขาถึงพูดอะไรแบบนี้?

ดูเหมือนว่าเฟิงจิ้งเยียนจะตระหนักถึงความสามารถของเฉินผิง จึงเป็นเหตุผลที่เขาแสดงความเห็นแบบนั้น

“เฟิงจิ้งเยียน คุณหมายความว่ายังไง? คุณเคยพบคุณเฉินมาก่อนหรือเปล่า?” เก๋อชางเซิงถาม

เฟิงจิ้งเยียนชะงักไปชั่วขณะก่อนจะส่ายหน้าและตอบว่า “ไม่ เราไม่เคยพบกันมาก่อน”

จากนั้นเฟิงจิ้งเยียนก็หันไปอีกทางและไม่คุยกับเก๋อชางเซิงอีก

เมื่อสังเกตเห็นท่าทีของเฟิงจิ้งเยียน เจียงหวูหยาก็กระซิบ “เก๋อชางเซิง ผมคิดว่าหมอนี่รู้จักคุณเฉิน แม้จะไม่ได้พบกันแต่ก็คงเคยได้ยินชื่อเขา ไม่อย่างนั้นทำไมเขาถึงได้พูดแบบนั้นล่ะ? ชัดเลยว่าเขารู้เกี่ยวกับความสามารถของคุณเฉิน”

“ในฐานะที่เป็นประมุขแห่งอาณาจักรลับ ทำไมเขาถึงสนใจในความสามารถของคุณเฉิน?”

เก๋อชางเซิงไม่เข้าใจว่าทำไมเฟิงจิ้งเยียนถึงสนใจในตัวเฉินผิง ก่อนหน้านี้เฉินผิงไม่รู้จักแปดมหาอาณาจักรลับด้วยซ้ำ