หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2338

การที่สามารถล้มสัตว์อสูรได้และดึงแก่นอสูรของพวกมันออกมาจะเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาสำนักเป็นอย่างมาก

ในขณะเดียวกัน สำนักทั้งหมดในอาณาจักรลับแลยกเว้นแค่เพียงสำนักฉุนหยางต่างก็ได้มารวมตัวกัน

“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี เราได้สำรวจอาณาจักรลับนี้มาพอสมควรแล้ว ทรัพยากรและสภาพแวดล้อมที่นี่ดีกว่าอาณาจักรลับแลหลายร้อยเท่า ยิ่งไปกว่านั้น ยอดเขาแห่งนี้ยังเต็มไปด้วยสัตว์อสูรระดับสูง หากเราสามารถทำงานร่วมกันเพื่อตามล่าพวกมันได้ สำนักของเราจะเติบโตอย่างรวดเร็ว เมื่อถึงตอนนั้น เราจะไม่ด้อยกว่าผู้ฝึกบำเพ็ญฌานจากแปดมหาอาณาจักรลับอีกต่อไป เรายังสามารถกลายเป็นอมตะได้ ขึ้นไปสู่อาณาจักรแดนสรวง และบรรลุถึงความอ่อนเยาว์ชั่วนิรันดร์” ถงไห่หยางกล่าวด้วยความตื่นเต้น

"คุณถงพูดถูก การปรากฏตัวอย่างกะทันหันของทางเข้าสู่อาณาจักรลับที่ไม่มีเจ้าของในอาณาจักรลับแลของเราต้องเป็นสัญญาณจากพระเจ้าอย่างแน่นอน เราต้องคว้าโอกาสนี้ไว้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเผชิญกับสัตว์อสูรระดับสูงจำนวนมาก เราต้องรวมกันเป็นหนึ่งเดียว ตราบใดที่เรารวมเป็นหนึ่ง เราจะสามารถทำให้อาณาจักรลับแห่งนี้เป็นของเราได้ เราจะไม่ยอมให้ใครมาแย่งชิงมันไปจากเราเด็ดขาด!” เหลิ่งอู๋เต้ายืนขึ้นแสดงความเห็นด้วย

"คุณถง คุณเหลิ่ง พวกเราทุกคนที่นี่พร้อมร่วมมือกัน แค่บอกเราว่าเราต้องทำอะไรบ้าง!” หนึ่งในผู้นำสำนักกล่าว

อีกคนกล่าเสริม “ใช่ และฉันแน่ใจว่าอาณาจักรลับนั้นใหญ่พอสำหรับทุกสำนักที่จะอยู่รอดและเติบโต เราควรจะมุ่งเน้นไปที่การฝึกบำเพ็ญฌานและไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับทรัพยากรอีก!”

ผู้คนแสดงความสนับสนุนอย่างเป็นเอกฉันท์ต่อคำแนะนำของถงไห่หยางและเหลิ่งอู๋เต้า

“แล้วสำนักฉุนหยางล่ะ?” ทันใดนั้น เป้ายู่คุนจากสำนักแปรธาตุก็พูดขึ้น

ผู้คนต่างเงียบลงทันที สำนักฉุนหยางเองก็เป็นหนึ่งในสำนักในอาณาจักรลับแล และสถานะของพวกเขาในตอนนี้ได้กลายมาเป็นประเด็นที่ถกเถียงกัน

เหลิ่งอู๋เต้าเหลือบมองไปด้านข้าง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร "ฆ่า..."

เมื่อได้ยินคำนั้นจากปากของเขา ผู้คนก็ต่างนิ่งเงียบโดยทันที

แม้ว่าทุกสำนักในอาณาจักรลับมักจะต่อสู้แย่งชิงทรัพยากรและผลประโยชน์อย่างสุขุมรอบคอบ แต่พวกเขาก็ไม่เคยคิดที่จะกำจัดสำนักใดสำนักหนึ่งมาก่อน

เมื่อเหลิ่งอู๋เต้าแนะนำให้กำจัดสำนักฉุนหยาง ทุกคนต่างไม่แน่ใจว่าจะทำอย่างไร