หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2340

ทุกคนนิ่งเงียบลงทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเหยาชิง

พวกเขาสามารถจัดการกับสำนักฉุนหยางได้ แต่หากสำนักเฝินเทียนเข้าร่วมในการต่อสู้กับสำนักฉุนหยาง สำนักอื่นๆ จะต้องเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

ทันใดนั้น เป้ายู่คุนจากสำนักแปรธาตุก็พูดขึ้น “ฉันเชื่อว่าเหยาชิงพูดถูก อาณาจักรลับนี้ใหญ่พอที่จะรองรับพวกเราทุกคน ฉันคิดว่ามันไม่น่ามีปัญหาอะไรตราบใดที่พวกเขาไม่ฝึกวิชามารในอนาคต นอกจากนี้ เราสามารถให้สำนักเฝินเทียนกำจัดสำนักฉุนหยางแทน ด้วยวิธีนี้ เราสามารถนั่งดูได้อย่างสบายใจเท่านั้น”

เห็นได้ชัดว่าเขาสนับสนุนเหยาชิง

“ฉันคิดว่ามันเป็นความคิดที่ยอดเยี่ยมที่จะให้สำนักเฝินเทียนทำลายสำนักฉุนหยาง!” ถงไห่หยางเองก็เห็นด้วยกับแนวคิดนี้เช่นกัน

แม้ว่าสำนักฉุนหยางจะไม่แข็งแกร่งมากนัก แต่เราก็ยังคงสูญเสียกำลังคนของเราอยู่ดีหากเราเผชิญหน้าพวกเขา นอกจากนี้ พวกเราไม่มีใครเต็มใจทำเช่นนี้เพราะมีแต่จะทำให้ชื่อเสียงของเราเสื่อมเสียเมื่อข่าวแพร่ออกไป แต่ถ้าสำนักของผู้ฝึกวิชามารอย่างสำนักเฝินเทียนเป็นผู้บดขยี้สำนักฉุนหยางแทนล่ะก็ มันจะไม่ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่ผิดปกติ แม้ว่าข่าวนี้จะแพร่กระจายออกไปไกล แต่คนอื่นๆ ก็จะโกรธเกลียดสำนักเฝินเทียนเท่านั้น มันจะไม่ส่งผลกระทบต่อสำนักอื่นๆ ในอาณาจักรลับแลอย่างแน่นอน

“แกคิดว่าไง เหยาชิง? แกจะกำจัดสำนักฉุนหยางได้หรือเปล่า? ถ้าแกทำเช่นนั้นได้ สำนักเฝินเทียนสามารถรับตำแหน่งแทนพวกเขาได้เลย!” เหลิ่งอู๋เต้ากล่าว

"ไม่มีปัญหา มันก็แค่สำนักฉุนหยางเท่านั้น ฉันสามารถกำจัดพวกมันได้ด้วยคลื่นมือของฉัน” เหยาชิงพยักหน้า

"ดี เมื่อสำนักฉุนหยางถูกกำจัดออกไป เราค่อยมาพูดคุยเกี่ยวกับการล่าของสัตว์อสูรและการแบ่งดินแดน”

ร่างของเหยาชิงค่อยๆ เลือนรางก่อนที่จะหายไป

ถ้าเหลิ่งอู๋เต้ารู้ว่าลูกชายของเขาถูกฆ่าโดยใครบางคนจากสำนักเฝินเทียน บางทีเขาอาจจะไม่สนับสนุนเหยาชิง

ณ ขณะเดียวกัน เฉินผิงที่ยังคงหมดสติอยู่บนยอดเขา

แม้สิงโตยักษ์จะปกป้องเขา แต่นั่นทำให้ชายชราซึ่งอยู่ภายในร่างกายของเฉินผิงยังคงตื่นกลัว

เขาต้องการให้วิญญาณของเขาไปถึงจุดที่ทำเครื่องหมายไว้บนแผนที่โดยเร็วที่สุด เพื่อที่เขาจะสามารถแยกช่องว่างของเวลาออกจากกันและกลับไปยังอาณาจักรนิรันดร์ได้

จากนั้น ลำแสงหนึ่งปรากฏขึ้นจากศีรษะของสัตว์อสูรและพุ่งไปที่ร่างกายของหงส์เพลิง

หงส์เพลิงกระพือปีก ทำให้ลำแสงสีทองที่พุ่งขึ้นมา นั่นส่องสว่างไปทั่วทั้งยอดเขาทันที

สัตว์อสูรหลายร้อยตัวสั่นสะท้านด้วยความหวาดหวั่นเมื่อสัมผัสได้ถึงรัศมีที่หงส์เพลิงเปล่งออกมา แม้ว่ามันจะดูดซับพลังของแก่นอสูรของพวกมัน แต่ก็ไม่มีสัตว์ตัวไหนกล้าที่จะต่อต้าน

หากมีใครเห็นพื้นดินสั่นสะเทือน แสงสว่างบนท้องฟ้า และสัตว์อสูรมากมายบนยอดเขา พวกเขาคงจะต้องตกใจแทบตายเป็นแน่

นอกจากนี้ สัตว์อสูรเหล่านี้มีพลังถึงระดับเทพยุทธ์ บางตัวมีพลังไปถึงระดับเทพยุทธ์ขั้นสูงสุดและกำลังจะกลายเป็นสัตว์อสูรที่ทรงพลังเทียบเท่าระดับราชันยุทธ์

แม้ว่าสมาชิกของสำนักทั้งหมดในอาณาจักรลับแลจะมาถึงที่เกิดเหตุ แต่พวกเขาก็ต้องหวาดกลัวต่อภาพที่ปรากฏตรงหน้าจนพวกเขารีบวิ่งหนีไปทันที