หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2345

“ฮึ่ม! ก็แค่ลูกไม้ตื้นๆ” เหยาชิงวาดวงกลมในอากาศสร้างหลุมดำขนาดยักษ์ขึ้นตรงหน้า

การโจมตีของเยว่ปู้ฉินถูกหลุมดำนั่นกลืนกินทันที

มันไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนบนตัวเขาได้เลยแม้แต่น้อย

จากนั้น เหยาชิงก็ปล่อยพลังฝ่ามือออกไป รอยมือสีดำขนาดยักษ์ปรากฏบนหน้าอกของเยว่ปู้ฉินทันที ส่งผลให้เขาบาดเจ็บสาหัส

เลือดไหลออกจากปากของเขาขณะที่เขาล้มลงกับพื้น

"ท่านอาจารย์!" หลิวหรุ่ยและหลิวชิงรีบวิ่งเข้าไปและช่วยพยุงอาจารย์ของพวกเขาขึ้นมา

ใบหน้าเยว่ปู้ฉินหน้าซีดเซียว รัศมีของเขาอ่อนแอลงอย่างมาก ก่อนหน้านี้ฉันใช้พละกำลังทั้งหมดเพื่อปลดปล่อยหอกเพลิงอัคคี แต่นั่นไม่อาจทำอันตรายเหยาชิงได้เลยแม้แต่น้อย! ฉันเกรงว่าที่นี่คงจะเป็นหลุมฝังศพของเราซะแล้ว

“หลิวชิง หลิวหรุ่ย หาโอกาสหนีไปซะ อย่าขอความช่วยเหลือจากสำนักอื่น ฉันคิดว่าพวกเขาต้องการให้เราตายจริงๆ จำไว้ว่า ออกไปจากที่นี้และอาณาจักรลับแลซะ หาที่ที่เงียบสงบและใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ด้วยความสามารถของพวกเธอแล้ว ฉันเชื่อว่าเธอทั้งสองคนทำได้”

“เราจะไม่ทิ้งท่าน ต่อให้เราต้องตายก็ตาม!” หลิวหรุ่ยสะอื้นไห้ขณะที่เธอจ้องมองสภาพอันน่าสมเพชของอาจารย์ของเธอ

“คุณหนีไปกับหลิวหรุ่ยก่อน อาจารย์ ผมจะหยุดพวกเขาไว้เอง” หลิวชิงกล่าวอย่างหนักแน่น

“นายไม่แข็งแกร่งพอ! อย่าเอาชีวิตของนายมาทิ้งไว้ที่นี่! หนีไปซะ!" เยว่ปู้ฉินยอมสละชีวิตเพื่อซื้อเวลาให้เหล่าลูกศิษย์ของเขาหนีไป

“เดี๋ยวผมจะทำลายตัวเองเอง อาจารย์ คุณควรถือโอกาสนั้นหนีไปกับหลิวหรุ่ย”

หลิวหรุ่ยและเยว่ปู้ฉินตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

“อย่าฝันเฟื่องไปหน่อยเลย! วันนี้จะไม่มีใครหนีรอดไปได้ทั้งนั้น แม้ว่าแกจะทำลายตัวเอง แกก็ไม่มีโอกาสรอดชีวิตจากที่นี่อยู่ดี” เหยาชิงกล่าวอย่างเฉยเมย

เขาได้ยินทุกสิ่งที่พวกเขาพูด

สมาชิกสำนักอื่นๆ ต่างวิ่งออกจากเต็นท์เพื่อมองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยแสงของการระเบิด

“เหล่าสมาชิกของสำนักฉุนหยางบ้าไปแล้ว ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพวกมันกำลังทำลายตัวเอง”

“หรือนี่จะเป็นจุดจบของสำนักฉุนหยาง?”

“คุณคิดว่าเราเดินทางมาตั้งไกลเพื่อการกระทำเช่นนี้อย่างงั้นเหรอ? เราต่างรู้จักกับเขาเป็นอย่างดีมาตั้งหลายปีแล้ว”

“ฉันเริ่มสงสัยแล้วสิว่าชะตากรรมของพวกเราจะเป็นยังไงในอนาคต”

บางคนเริ่มรู้สึกสงสารสำนักฉุนหยาง

“หยุดแสร้งทำเป็นเศร้าแทนพวกเขาได้แล้ว พวกคุณจะไม่มีใครลังเลที่จะยึดทรัพยากรของพวกเขาอย่างแน่นอนเมื่อถึงเวลาที่ต้องแบ่งกัน ฉันคิดว่าการต่อสู้กำลังจะจบลงแล้ว ออกไปค้นหาเพื่อเก็บไว้ให้ตัวเองเถอะ” เหลิ่งอู๋เต้านำฝูงชนไปที่ค่ายสำนักฉุนหยาง หากสมาชิกของสำนักฉุนหยางทำลายตนเองจริง นั่นหมายความว่าการต่อสู้ใกล้จะถึงจุดสิ้นสุดแล้ว จากการระเบิดที่เราเห็น ฉันสงสัยว่าสมาชิกของสำนักเฝินเทียนหลายคนคงหนีไปแล้ว