“ฮึ่ม! ก็แค่ลูกไม้ตื้นๆ” เหยาชิงวาดวงกลมในอากาศสร้างหลุมดำขนาดยักษ์ขึ้นตรงหน้า
การโจมตีของเยว่ปู้ฉินถูกหลุมดำนั่นกลืนกินทันที
มันไม่สามารถสร้างรอยขีดข่วนบนตัวเขาได้เลยแม้แต่น้อย
จากนั้น เหยาชิงก็ปล่อยพลังฝ่ามือออกไป รอยมือสีดำขนาดยักษ์ปรากฏบนหน้าอกของเยว่ปู้ฉินทันที ส่งผลให้เขาบาดเจ็บสาหัส
เลือดไหลออกจากปากของเขาขณะที่เขาล้มลงกับพื้น
"ท่านอาจารย์!" หลิวหรุ่ยและหลิวชิงรีบวิ่งเข้าไปและช่วยพยุงอาจารย์ของพวกเขาขึ้นมา
ใบหน้าเยว่ปู้ฉินหน้าซีดเซียว รัศมีของเขาอ่อนแอลงอย่างมาก ก่อนหน้านี้ฉันใช้พละกำลังทั้งหมดเพื่อปลดปล่อยหอกเพลิงอัคคี แต่นั่นไม่อาจทำอันตรายเหยาชิงได้เลยแม้แต่น้อย! ฉันเกรงว่าที่นี่คงจะเป็นหลุมฝังศพของเราซะแล้ว
“หลิวชิง หลิวหรุ่ย หาโอกาสหนีไปซะ อย่าขอความช่วยเหลือจากสำนักอื่น ฉันคิดว่าพวกเขาต้องการให้เราตายจริงๆ จำไว้ว่า ออกไปจากที่นี้และอาณาจักรลับแลซะ หาที่ที่เงียบสงบและใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ด้วยความสามารถของพวกเธอแล้ว ฉันเชื่อว่าเธอทั้งสองคนทำได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...