หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2346

มีกองซากศพและทะเลเลือดจำนวนมากอยู่ที่ค่ายของสำนักฉุนหยาง ลูกศิษย์ของ สำนักฉุนหยางส่วนใหญ่ล้มหายตายจาก ส่วนคนที่เหลือเลือกที่จะทำลายตัวเอง บางคนได้รับบาดเจ็บสาหัสจนไม่สามารถขยับได้

หลิวชิงและหลิวหรุ่ยปกป้องเยว่ปู้ฉินด้วยร่างกายของพวกเขา พวกเขารู้ว่าตัวเองไม่คู่ควรกับเหยาชิง แต่ทั้งคู่ก็หาได้หวั่นเกรงไม่

“ฉันประทับใจนะ เยว่ปู้ฉิน แกนี่ช่างประสบความสำเร็จในการเลี้ยงดูลูกศิษย์ที่ภักดีมากมาย เมื่อฉันสังหารพวกมันทั้งหมด ฉันก็จะดูดพลังของแกซะ!” เหยาชิงหัวเราะเยาะ

ควันสีดำล้อมรอบฝ่ามือของเขาก่อนที่เขาจะพยายามคว้าตัวหลิวหรุ่ยและหลิวชิง

แม้ว่าทั้งคู่จะรู้ว่าความตายเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ใบหน้าของพวกเขาไรซึ่งความกลัว ทั้งสองเตรียมพร้อมที่จะปลดปล่อยพลังลมปราณทั้งหมดก่อนที่จะตาย

ขณะที่เหยาชิงเล็งฝ่ามือไปที่พวกเขา จู่ๆ ก็มีแสงเจิดจ้าก็ส่องผ่านท้องฟ้ายามค่ำคืน มันดูราวกับว่าดวงอาทิตย์ขึ้นก่อนกำหนด

ในไม่ช้า คลื่นรัศมีที่ทรงพลังก็พุ่งเข้าหากลุ่มของเยว่ปู้ฉินด้วยความเร็วที่น่าอัศจรรย์ ทำให้ต้นไม้และหินกลายเป็นฝุ่นและสร้างร่องลึกลงไปในพื้นดิน

กลุ่มของเยว่ปู้ฉินตกตะลึง พวกเขาก็มองไปยังแสงสว่างเจิดจ้าด้วยความสับสน

สีหน้าของเหยาชิงเปลี่ยนไปในขณะที่เขาเปลี่ยนทิศทางการโจมตีของฝ่ามือ

เขาปลดปล่อยรัศมีอันทรงพลังไปยังแสงนั่น พลังทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง

ตู้ม!

แรงปะทะก่อให้เกิดเมฆรูปเห็ดในบริเวณนั้น คลื่นกระแทกจากแรงทำลายที่ตามมานั้นส่งผลให้ทุกคนต่างลอยกระเด็นไปด้านหลัง

แม้แต่เหยาชิงเองก็ยังถูกผลักจนถอยไปไกลกว่าสิบเมตร

ครู่ต่อมา เฉินผิงเสนอแก่นอสูรของพยัคฆ์อัคคีให้กับเยว่ปู้ฉิน “นี่คือแก่นอสูร คุณเยว่ ถ้าคุณกลืนมันเข้าไป มันจะช่วยให้คุณฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว”

เยว่ปู้ฉินตกตะลึงขณะที่รับแก่นอสูรมา เพราะเขาสามารถบอกได้ทันทีว่าครั้งหนึ่งมันเคยเป็นของอสูรร้ายที่ทรงพลังมาก่อน

เมื่อเขากลืนแก่นอสูรเข้าไป เขาก็ฟื้นคืนพละกำลังที่หายไป ความรู้สึกอบอุ่นแล่นผ่านไปทั่วร่างกายของเขา

“คุณฟื้นคืนพลังได้แล้วอย่างนั้นหรือ คุณเฉิน?” หลิวหรุ่ยเอ้ยถาม จากที่ได้เห็นการโจมตีของเขาก่อนหน้านี้ ฉันคิดว่าตอนนี้เขาคงจะอยู่ในขั้นสูงสุดแล้วสินะ

เฉินผิงพยักหน้า "ใช่ คุณสองคน พาคุณเยว่ออกไปจากที่นี่ทันที ผมจะต้านพวกศัตรูไว้ให้พวกคุณเอง” แม้ว่าการโจมตีของฉันก่อนหน้านี้จะทำให้เหยาชิงผงะถอยหลังไปได้ก็ตาม แต่ฉันไม่คิดว่าฉันจะเอาชนะเขาได้หากเราต้องต่อสู้อย่างจริงจัง นอกจากนี้ เขายังคงมีลูกศิษย์หลายคนจากสำนักเฝินเทียนคอยให้การสนับสนุน ถ้าพวกเขาล้อมฉัน ฉันต้องแย่อย่างแน่นอน! หลิวหรุ่ยกับหลิวชิงต้องพาเยว่ปู้ฉินออกไปให้เร็วที่สุด เพื่อที่ฉันจะได้หนีได้ด้วย ฉันอาจเอาชนะเขาไม่ได้ แต่ฉันมั่นใจว่าฉันสามารถหนีได้

"คุณเฉิน...” เยว่ปู้ฉินรู้ดีว่าเฉินผิงยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหยาชิง