หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2348

เหลิ่งอู๋เต้าก้าวไปข้างหน้าและเร่งเร้าเหยาชิง “อย่าเสียเวลาพูดคุยกับเขาเลย ปล่อยไอ้สารเลวนั่นไว้ให้เป็นหน้าที่ฉันเอง ฉันจะฆ่าเขาด้วยมือของฉัน”

เฉินผิงมองไปที่เหลิ่งอู๋เต้าก่อนจะพูดเย้ยขึ้นว่า “เจ้าคนโง่เง่า ในเมื่อคุณเชื่อว่าผมเป็นคนฆ่าลูกชายคุณ ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดอีกแล้ว แต่จะว่าไป คุณก็ประสบความสำเร็จมากนะที่เลี้ยงดูลูกชายได้อรชรอ้อนแอ้นเช่นนี้”

คำพูดของเฉินผิงจี้ใจดำของเหลิ่งอู๋เต้าทันที บุคลิกของลูกชายคือความเสียใจของเขามาตลอดชีวิต อีกทั้งยังถูกเยาะเย้ยจากคนอื่นๆ ที่พูดถึงเขาลับหลัง

เหลิ่งอู๋เต้ากำลังจะระเบิดความโกรธเมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงได้ทำให้เขาอับอายขายหน้าต่อหน้าสาธารณะ

“วันนี้ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้นๆ!” รัศมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวของเหลิ่งอู๋เต้าระเบิดออก ในขณะที่ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงจากความโกรธ

“งั้นทำไมคุณไม่ลองดูล่ะ” จู่ๆ เฉินผิงก็ร้องคำรามเสียงแปลกๆ ออกมาจากปาก

เสียงนั้นคล้ายกับเสียงของสัตว์ แต่ในขณะเดียวกัน เสียงที่ก้องกังวานลึกล้ำนั้นได้ถูกพัดพาไปไกลในยามค่ำคืน

พฤติกรรมที่แปลกประหลาดและกะทันหันของเฉินผิงทำให้ทุกคนตกตะลึง พวกเขาต่างงุนงงกับสิ่งที่ชายหนุ่มกำลังทำ

เหลิ่งอู๋เต้าขมวดคิ้วมองไปยังเฉินผิง “ทำไมแกถึงทำเสียงแบบนั้น?”

เฉินผิงไม่สนใจเขา เสียงที่เขาเปล่งออกมาดังขึ้นเรื่อยๆ และเมื่อเสียงสะท้อนดังไกลออกไป ลูกบอลแสงสีทองก็ลอยขึ้นจากหน้าผากของเขา

แสงของมมันส่องสว่างจนกลางคืนสว่างไสวราวกับเป็นกลางวัน ลูกบอลแสงสีทองนั้นก็ปล่อยรัศมีของสัตว์อสูรที่รุนแรงออกมา

รัศมีนั่นกระจายออกไปอย่างรวดเร็วครอบคลุมระยะทางหลายสิบไมล์ในทันที

ทุกคนตะลึงเมื่อเห็นแสงสีทองค่อยๆ ลอยขึ้นเหนือร่างกายของเฉินผิง

ทันใดนั้น พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงราวกับว่าแผ่นดินไหวได้ปะทุขึ้น แรงสั่นสะเทือนทำให้บางคนถึงกับเซจนยืนไม่อยู่

จู่ๆ ก็เกิดเสียงสั่นสะเทือนดังสนั่นหวั่นไหว เสียงนั่นดูเหมือนจะมาจากด้านไกลสุดขอบฟ้าและค่อยๆ ใกล้เข้ามายังทิศทางของพวกเขา

เมื่อความโกลาหลมาถึงตรงหน้าพวกเขา ทุกคนจึงได้เห็นกลุ่มของสัตว์อสูรจำนวนมากมายหนาแน่นที่ร้องคำรามและพุ่งเข้าใส่พวกเขา

สัตว์อสูรทุกชนิดพุ่งไปข้างหน้าอย่างบ้าคลั่ง

สีหน้าของเยว่ปู้ฉิน หลิวชิงและหลิวหลุ่ยถึงกับถอดสี เมื่อได้เห็นผองสัตว์อสูรพุ่งเข้าใส่พวกเขา

หลิวชิงและหลิวหรุ่ยรีบปกป้องเยว่ปู้ฉิน โดยหวังอย่างยิ่งว่าพวกสัตว์อสูรจะไม่เหยียบอาจารย์ของพวกเขา

"คุณเยว่ ไม่ต้องห่วง สัตว์อสูรเหล่านี้เป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของผมเอง พวกเขาจะไม่ทำร้ายคุณอย่างแน่นอน” เฉินผิงกล่าว

“ผู้ใต้บังคับบัญชาของคุณ?” เยว่ปู้ฉินและลูกศิษย์จ้องมองเฉินผิงด้วยความประหลาดใจ

เฉินผิงยิ้มและไม่อธิบายอะไรเพิ่มเติม แต่เขากลับโบกมือแทน "โจมตี! กัดไอ้พวกคนชั่วนั่นให้ตาย!”

เหลิ่งอู๋เต้าและคนอื่นๆ มองเฉินผิงราวกับว่าอีกฝ่ายเสียสติไปแล้ว เขายังมีอารมณ์เล่นตลกเมื่อเผชิญกับการจู่โจมของสัตว์อสูรได้อย่างไรกัน?

แต่เพียงไม่นาน เหตุการณ์ที่ทำให้พวกเขาต้องตกใจก็เกิดขึ้น เมื่อเหล่าสัตว์อสูรมาถึงจุดที่เฉินผิงและพรรคพวกของเขายืนอยู่ จู่ๆ พวกมันก็แยกออกจากทิศทางเดิมแทนที่จะโจมตีพวกของเฉินผิง

สัตว์อสูรร้องคำรามและพุ่งตรงไปยังเหลิ่งอู๋เต้าและกลุ่มของพวกเขา ทำให้พวกเขาประหลาดใจเกินกว่าจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้