หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2358

“แค่นั่นก็มากเกินพอแล้ว ที่เหลือเราจะจัดการเอง” จากนั้นเฉินผิงหันไปหาเยว่ปู้ฉินและคนอื่นๆ "คุณเยว่ รัศมีที่นี่รุนแรงและอันตรายมากเป็นพิเศษ พวกคุณทุกคนต้องตั้งสติให้ดีและคอยเกาะกลุ่มกันเอาไว้”

เยว่ปู้ฉินพยักหน้าตอบรับก่อนที่กลุ่มจะออกเดินทาง หลังจากเดินเป็นเวลานาน พวกเขามองไม่เห็นเส้นทางอื่นใดๆ เลยนอกจากอุโมงค์ตรงหน้าที่ดูเหมือนจะยิ่งลึกลงไปใต้ดินมากกว่าเดิม

เฉินผิงและพรรคพวกไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ใต้ดินลึกแค่ไหน สิ่งที่พวกเขารู้สึกได้ก็คือพลังงานด้านลบที่ทวีความรุนแรงมากขึ้น แม้จะถือเหรียญทองแดงที่เฉินผิงผนึกพลังเอาไว้ก่อนหน้านี้ แต่หลายคนในกลุ่มก็เริ่มยอมจำนนต่อผลกระทบจากพลังลบที่คอยกัดกร่อนพวกเขา

เฉินผิงนำเหรียญทองแดงกลับมาและสร้างเครื่องรางด้วยพลังมังกรอีกครั้ง

ทุกคนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเมื่อได้เหรียญทองแดงมาอีกครั้ง และนั่นก็ยิ่งทำให้มหาพยากรณ์รู้สึกทึ่งกับพลังที่เฉินผิงได้แสดงให้เห็น

"คุณเฉิน เรากำลังหลงทางอยู่หรือเปล่า เราไม่รู้เลยว่าเราเดินทางมานานและไกลแค่ไหนแล้ว แต่ดูเหมือนว่าที่นี่มันจะไม่มีอะไรเลย นับประสาอะไรกับอันตราย ฉันแค่สงสัยว่าเราจะเดินต่อไปแบบนี้อีกนานแค่ไหนกัน” มหาพยากรณ์ถามเฉินผิง

พวกเขาอาจเสียสติจากสภาพแวดล้อมอันน่ากดดันที่มืดมนและน่ากลัวได้ โดยที่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลาเพียงเท่านั้น

“เดินต่อไปอีกสักหน่อยก่อนเถอะ แล้วเราค่อยมาตัดสินใจกันอีกที” เฉินผิงเองก็ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องเดินต่อไปอีกนานแค่ไหนก่อนที่จะพบกับบางสิ่งที่เขาค้นหา

ทันทีที่เฉินผิงพูด แสงของกะโหลกที่สว่างไสวก็ริบหรี่ลงทันที

“เกิดอะไรขึ้น?”

ความมืดอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนตกใจ

เฉินผิงเป็นดั่งทะเลแห่งความสงบไม่เหมือนกับคนอื่นๆ พูดขึ้น “ทุกคนอย่าขยับ”

สายลมที่เต็มไปด้วยพลังลบพัดผ่านพวกเขาไป ตามมาด้วยเสียงหวีดร้องอันวุ่นวายราวกับฝูงนกบินตรงมาที่พวกเขาอย่างรวดเร็ว

เนื่องจากความมืด สิ่งที่พวกเขารู้สึกได้ก็คือรัศมีที่ปั่นป่วนอยู่รอบๆ ตัวพวกเขา ราวกับว่าพลังงานลบที่กำลังอยู่ล้อมรอบพวกเขาได้มีชีวิตขึ้นมา

เมื่อเผชิญกับสัตว์ที่มีขนาดเล็กแต่จำนวนมหาศาลอย่างนกอินทรี พวกเขาถึงกับทำอะไรไม่ถูก

ยิ่งเสียงร้องเจ็บปวดโหยหวนดังมากขึ้น จำนวนลูกศิษย์สำนักพยากรณ์ที่ทรุดตัวลงกับพื้นก็ยิ่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ

เนื่องจากสถานการณ์ที่เลวร้ายลง ทำให้เฉินผิงกำกระบี่พิฆาตมังกรในมือไว้แน่น ขณะที่เครื่องหมายหงส์เพลิงบนหน้าผากของเขาเริ่มเรืองแสง หลังจากนั้นก็ปรากฏพลังแสงสีทองค่อยๆ ลอยขึ้นไปในอากาศและกลายร่างเป็นหงส์เพลิงยักษ์ที่กำลังกระพือปีก

เฉินผิงรู้ว่าหงส์เพลิงเป็นราชาแห่งสัตว์อสูร การปรากฏตัวของมันจะสร้างความหวาดกลัวให้กับเหล่าสัตว์อสูรและบังคับให้พวกมันยอมจำนน

อย่างไรก็ตาม เมื่อหงส์เพลิงบินอยู่เหนือศีรษะของทุกคนและส่องสว่างไปทั่วบริเวณ พวกเขาตระหนักว่านกอินทรีที่กำลังโจมตีพวกเขาอยู่ได้หายไป ทิ้งไว้เพียงแต่ซากศพของพวกมันที่ตายไปแล้วก็เท่านั้น

รอบๆ ตัวพวกเขาไม่มีอะไรเลยนอกจากเหล่าลูกศิษย์ของสำนักพยากรณ์ที่กำลังนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น ซึ่งเป็นข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ได้ว่าการโจมตีที่ผ่านมาเมื่อครู่นั้นเป็นเรื่องจริง