“แค่นั่นก็มากเกินพอแล้ว ที่เหลือเราจะจัดการเอง” จากนั้นเฉินผิงหันไปหาเยว่ปู้ฉินและคนอื่นๆ "คุณเยว่ รัศมีที่นี่รุนแรงและอันตรายมากเป็นพิเศษ พวกคุณทุกคนต้องตั้งสติให้ดีและคอยเกาะกลุ่มกันเอาไว้”
เยว่ปู้ฉินพยักหน้าตอบรับก่อนที่กลุ่มจะออกเดินทาง หลังจากเดินเป็นเวลานาน พวกเขามองไม่เห็นเส้นทางอื่นใดๆ เลยนอกจากอุโมงค์ตรงหน้าที่ดูเหมือนจะยิ่งลึกลงไปใต้ดินมากกว่าเดิม
เฉินผิงและพรรคพวกไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ใต้ดินลึกแค่ไหน สิ่งที่พวกเขารู้สึกได้ก็คือพลังงานด้านลบที่ทวีความรุนแรงมากขึ้น แม้จะถือเหรียญทองแดงที่เฉินผิงผนึกพลังเอาไว้ก่อนหน้านี้ แต่หลายคนในกลุ่มก็เริ่มยอมจำนนต่อผลกระทบจากพลังลบที่คอยกัดกร่อนพวกเขา
เฉินผิงนำเหรียญทองแดงกลับมาและสร้างเครื่องรางด้วยพลังมังกรอีกครั้ง
ทุกคนรู้สึกกระปรี้กระเปร่าเมื่อได้เหรียญทองแดงมาอีกครั้ง และนั่นก็ยิ่งทำให้มหาพยากรณ์รู้สึกทึ่งกับพลังที่เฉินผิงได้แสดงให้เห็น
"คุณเฉิน เรากำลังหลงทางอยู่หรือเปล่า เราไม่รู้เลยว่าเราเดินทางมานานและไกลแค่ไหนแล้ว แต่ดูเหมือนว่าที่นี่มันจะไม่มีอะไรเลย นับประสาอะไรกับอันตราย ฉันแค่สงสัยว่าเราจะเดินต่อไปแบบนี้อีกนานแค่ไหนกัน” มหาพยากรณ์ถามเฉินผิง
พวกเขาอาจเสียสติจากสภาพแวดล้อมอันน่ากดดันที่มืดมนและน่ากลัวได้ โดยที่ทุกอย่างขึ้นอยู่กับเวลาเพียงเท่านั้น
“เดินต่อไปอีกสักหน่อยก่อนเถอะ แล้วเราค่อยมาตัดสินใจกันอีกที” เฉินผิงเองก็ไม่รู้ว่าพวกเขาต้องเดินต่อไปอีกนานแค่ไหนก่อนที่จะพบกับบางสิ่งที่เขาค้นหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...