หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2363

"คุณเฉิน ในเมื่อมีสิ่งมีชีวิตอยู่ที่นี่ จะเป็นไปได้มั้ยว่ามีคนอาศัยอยู่ที่นี่ด้วย?” หลิวชิงถามด้วยความสงสัย

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม สถานที่นี้ค่อนข้างแปลก ดังนั้นทุกคนจะต้องระมัดระวังตัวให้ดี” เฉินผิงตอบ

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงตามหลังเฉินผิงอย่างใกล้ชิดด้วยความระมัดระวังสูงสุด พวกเขาค่อยๆ เคลื่อนไปข้างหน้าอย่างช้าๆ แม้ว่าพวกเขาจะระมัดระวังอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงการเหยียบกระดูกสีขาวจำนวนมากที่กระจัดกระจายอยู่ทั่วไปได้

จำนวนของกระดูกมีมากจนล้นหุบเขา พวกเขาไม่สามารถหลีกเลี่ยงการเหยียบกระดูกได้แม้ว่าพวกเขาจะใช้ความระมัดระวังแล้วก็ตาม

กร็อบ! กร็อบ! กร็อบ!

ทันใดนั้นก็มีเสียงเป็นจังหวะดังขึ้น เสียงนั้นดังเสียดหู สะท้อนผ่านหุบเขาอันเงียบสงบ

เฉินผิงหยุดกะทันหันและกวาดตามองรอบๆ อย่างตระหนก

คนอื่นๆ ต่างก็อยู่ในอาการตื่นตระหนกเช่นกัน พวกเขาพยายามระบุต้นตอที่มาของเสียงนั่น

แต่เพียงไม่นาน พวกเขาก็ได้ตระหนักว่าเสียงกระทบกันนั้นคือเสียงสะท้อนที่ดังกึกก้องไปทั่วทั้งหุบเขา

"คุณเฉิน ดูสิ!” หลิวหรุ่ยตะโกน

วินาทีถัดมา ทุกคนเริ่มเห็นว่ากระดูกที่เกลื่อนบนพื้นเริ่มเคลื่อนไหว

กระดูกสีขาวค่อยๆ ลอยขึ้นและเริ่มติดกลับเข้าไปใหม่กลายร่างเป็นโครงกระดูกมนุษย์

โครงกระดูกมนุษย์เหล่านี้ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นจนกระดูกเกือบทั้งหมดบนพื้นหายไปจนหมด

โครงกระดูกนับพันล้อมรอบเฉินผิงและพรรคพวก

เหตุการณ์ที่ผกผันทำให้ทุกคนรู้สึกหวาดกลัวและทำอะไรไม่ถูก

“กะ-เกิดอะไรขึ้น?” แม้แต่เยว่ปู้ฉินก็ยังตื่นตระหนกกับสิ่งที่เกิดขึ้น

ไม่นาน โครงกระดูกถืออาวุธนับพันก็เข้ามาใกล้เฉินผิงและกลุ่มของเขา

พวกเขาไม่เหลือพื้นที่ให้ล่าถอยอีกแล้ว เฉินผิงโบกมือและกวัดแกว่งกระบี่พิฆาตมังกรออกมาทันที

แม้ว่าเหล่าโครงกระดูกจะไม่ได้มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ แต่จำนวนของพวกมันก็มากมายมหาศาล พวกมันทั้งไม่มีชีวิตจิตใจและไร้ซึ่งความกลัวต่อความตาย พวกมันมุ่งแต่จะพุ่งไปข้างหน้าอย่างไม่ลดละ

ไม่นาน เยว่ปู้ฉินและคนอื่นๆ เริ่มรู้สึกอ่อนแรงและเคลื่อนไหวได้ช้าลง

"คุณเฉินไม่ต้องห่วงพวกเรา ทำไมคุณไม่หนีไปก่อน?” เยว่ปู้ฉินพูดกับเฉินผิง

เยว่ปู้ฉินรู้ดีว่าถึงแม้ตอนนี้พวกเขาจะยังพอจะต้านทานได้ แต่หากการต่อสู้ยืดเยื้อ พวกเขาคงไม่อาจทนได้นาน สำหรับพวกเขาแล้ว โครงกระดูกเหล่านั้นก็ไม่ต่างอะไรจากอมตะ เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถฆ่าพวกมันได้เลย

“ผมจะไม่ยอมทิ้งพวกคุณไปอย่างแน่นอน” เมื่อพูดจบ กระบี่พิฆาตมังกรของเฉินผิงก็เปล่งแสงสีทองพร่างพรายออกมา

“วิชากระบี่เก้าเงา!” เฉินผิงใช้วิชากระบี่เก้าเงา เพียงแค่ชั่วพริบตา ร่างเงาทั้งหกก็ปรากฏขึ้น

ร่างเฉินผิงจำนวนหกคนเข้าปกป้องเยว่ปู้ฉินและคนอื่นๆ ทันที

เฉินผิงก็เหวี่ยงกระบี่พิฆาตมังกรด้วยพลังทั้งหมดที่เขามี โครงกระดูกนับโหลแปรเปลี่ยนเป็นฝุ่นละอองในทุกครั้งที่ฟัน

รัศมีที่พวยพุ่งออกมาจากเหล่าโครงกระดูกค่อยๆ ดูดซึมเข้าสู่ร่างกายของเฉินผิง