เมื่อมองแวบเดียว เฉินผิงก็สามารถบอกได้ทันทีว่าชายชราผู้นี้เป็นเพียงวิญญาณเท่านั้น ไม่ใช่มนุษย์ที่มีเลือดเนื้อ
“ไม่เจอกันนานเลยนะ พ่อหนุ่ม”
ขณะที่ชายชราหัวเราะเยาะให้เฉินผิง ดวงตาของเฉินผิงก็เบิกโพลงด้วยความงุนงงเขาจ้องมองไปยังอีกฝ่าย เสียงของชายชรานั้นเหมือนกับเสียงของกะโหลกใบนั้น
“คะ-คุณ...”
เฉินผิงชี้ไปที่ชายชราโดยไม่รู้ว่าจะพูดอะไร
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! จิตใจของกะโหลกคริสตัล ฉันเองแหละที่เป็นคนพาคุณมาที่นี่”
ชายชราระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
"ทำไมคุณทำแบบนั้น? เห็นได้ชัดว่าวิญญาณของคุณอยู่ที่นี่ ทำไมคุณถึงโกหกผมโดยบอกว่าคุณต้องใช้สถานที่นี้เพื่อดึงดูดวิญญาณเพื่อที่คุณจะได้เกิดใหม่ในอาณาจักรนิรันดร์ได้?” เฉินผิงถามอย่างฉุนเฉียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...