หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2383

“ยังคิดจะหนีอยู่อีกเหรอ? วันนี้แกต้องตายอยู่ที่นี่!” เป้ายู่คุนพูดอย่างเย็นชา

“ราชันยุทธ์สองคนรุมเทพยุทธ์ ไม่ละอายใจกันบ้างเหรอครับ?” เฉินผิงเอ่ย

“เลิกพล่ามซะที มาจบกันได้แล้ว...”

เหยาชิงซัดหอกของเขาออกไปโดยไม่รีรอ ที่ปลายอาวุธของเขาเปล่งพลังที่เจิดจ้าและทรงพลังออกมา

เมื่อเป้ายู่คุนเห็นเช่นนั้น เขาก็จู่โจมเช่นกัน แม้ว่าเขาจะเหลือแขนเพียงข้างเดียว กระนั้นเงากรงเล็บจำนวนมากก็พุ่งไปที่เฉินผิง

เฉินผิงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากสู้กลับ กระบี่พิฆาตมังกรส่องแสงและปัดการโจมตีที่มาจากชายทั้งสอง

โชคไม่ดีที่พลังวิญญาณของเฉินผิงกำลังจะหมด เฉินผิงรู้สึกว่าเขาเคลื่อนไหวช้าลง แถมพลังกระบี่ของเขายังแผ่วลงอีกด้วย

“ฮ่าๆๆ! ทำไมแกถึงไม่ยอมแพ้ล่ะ? ขัดขืนไปก็ไร้ประโยชน์ ถึงเราจะไม่ฆ่าแก แกก็ต้องตายจากความอ่อนล้าอยู่ดี”

เหยาชิงสังเกตเห็นว่าพลังของเฉินผิงใกล้จะถึงขีดจำกัดแล้ว

“ถ้าคิดว่าทำได้ก็ลองดู...”

ไม่มีทางที่เฉินผิงจะยอมจำนน เขากัดฟันและสู้ต่อไป!

ยังคงมีพลังขั้นสูงสุดอยู่ในร่างของเฉินผิง มันเป็นไพ่ตายของเขา และเขาจะไม่เอาออกมาใช้จนกว่าจะไม่มีทางเลือก

เมื่อศัตรูไม่ทันระวัง เขาจะใช้พลังขั้นสูงสุดสังหารพวกมัน!

ปัง!

ทันใดนั้น หอกของเหยาชิงก็โดนเข้าที่ตัวเฉินผิง และเขาก็ตกลงไปจากหน้าผา

ในขณะเดียวกัน ร่างเกราะทองคำของเฉินผิงก็สลายเป็นผงและค่อยๆ หายไป

เฉินผิงอยู่ในท่าย่อเข่า จากนั้นก็ยืนขึ้นพร้อมกับกระบี่พิฆาตมังกรของเขา

เห็นได้ชัดว่ารัศมีของเฉินผิงแผ่วเบาลง

เมื่อกำจัดเหยาชิงให้พ้นทางแล้ว เป้ายู่คุนก็คงไม่เป็นอันตรายมากนักต่อเฉินผิง ในเมื่อเป้ายู่คุน เสียแขนข้างหนึ่งไปแล้ว

“น่าสมเพช พอฉันดูดกลืนพลังของแกเมื่อไหร่ ฉันจะเปลี่ยนร่างที่น่าเกรงขามของแกให้เป็นหุ่นเชิดของฉัน จากนั้นฉันจะมีชายผู้เก่งกาจเป็นสมุนข้างกาย!”

เหยาชิงเย้ยหยันขณะที่เขาเดินไปหาเฉินผิง

ในขณะนั้นเหยาชิงรู้สึกผ่อนคลายและเริ่มประมาท มีความตื่นเต้นปรากฏอยู่ทั่วใบหน้าของเขา

เมื่อฉันดูดกลืนพลังของเฉินผิงแล้ว ฉันจะสามารถเพิ่มระดับการฝึกฝนของฉันได้!

ถ้าเฉินผิงกลายเป็นหุ่นเชิดของเขา เหยาชิงจะมีรากฐานที่แข็งแกร่งยิ่งกว่าสำนักใดๆ ในอาณาจักรลับ

“เฉินผิง อย่าโทษฉันเลย โทษตัวเองเถอะที่โอหังเกินไป...”

เหยาชิงยื่นมือไปหาเฉินผิง

เขาไม่ได้ข่มรัศมีของเฉินผิงเอาไว้ เขาเห็นว่าเฉินผิงในยามนี้เก่งพอๆ กับคนพิการ ไม่จำเป็นต้องคอยควบคุมเพราะเฉินผิงคงไม่มีพลังที่จะสู้กลับ