หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2386

เมื่อเห็นอย่างนั้น เหลิ่งอู๋เต้าก็ส่งเสียงร้องออกมาด้วยความตกใจและรีบไล่ตาม "ท่าไม่ดีแล้ว ฉันหลงกลเขา ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเจ้าเด็กนี่ยังมีพลังเหลืออยู่...”

เมื่อเห็นเช่นนั้น คนอื่นๆ ก็ตามไปเช่นกัน

ในที่สุดพวกเขาก็รู้ว่าเฉินผิงจงใจยั่วยุเหลิ่งอู๋เต้า จากนั้นใช้แรงกระแทกจากหมัดของฝ่ายหลังเพื่อหลบหนี เป็นแผนของเขามาโดยตลอด!

ขณะที่เฉินผิงกำลังหนีเอาชีวิตรอด เหลิ่งอู๋เต้าและกลุ่มของเขาตามไปอย่างเร่งรีบ

แม้ว่าเฉินผิงจะปลดปล่อยพลังขั้นสูงสุดออกมาแล้ว แต่หัวของเขายังคงหมุนติ้ว และเขารู้สึกราวกับว่ากำลังจะเป็นลม

“จะหมดสติไม่ได้ ฉันจะปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด...” เขากัดลิ้นตัวเองอย่างแรงเพื่อตั้งสติ

อย่างไรก็ตาม ไม่ช้าเขาก็มาถึงทางตันในส่วนลึกที่สุดของหุบเขา เหวมืดมิดที่ปลายทางตรงแท่นบูชาถูกทำลาย

ภูตผีจำนวนนับไม่ถ้วนยังคงคืบคลานออกมาจากหุบเหว และหลังจากที่เห็นเฉินผิง พวกมันก็กวัดแกว่งมีดและเริ่มพุ่งเข้าหาเขา

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงไม่ได้อยากจะสู้กับภูตผี เขาจึงถอยออกมาและหลบการโจมตีของพวกมัน

ในขณะนั้น เหลิ่งอู๋เต้าและคนอื่นๆ ไล่ตามเฉินผิงมาทัน เมื่อเห็นว่าเฉินผิงไม่มีที่ให้หนีแล้ว เหลิ่งอู๋เต้าจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอก ทุกคนคงจะหัวเราะเยาะถ้าฉันปล่อยให้เขาหนีไปได้!

เมื่อภูตผีเห็นว่ามีคนเข้ามามากขึ้น พวกมันก็เริ่มโจมตี

ขณะที่ถงไห่หยางนำคนอื่นๆ สังหารภูตผี เหลิ่งอู๋เต้าก็จ้องไปที่เฉินผิงและเย้ยหยัน “ฉันเกือบตกหลุมพรางของแกแล้ว ไอ้สารเลว ไหนดูซิว่าแกจะหนีไปไหนได้อีก”

“ผมบอกไปแล้วว่าคุณฆ่าผมไม่ได้ ดังนั้นไม่มีทางที่ผมจะตายด้วยน้ำมือคุณ ผมจะไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้น...” มุมปากของเฉินผิงโค้งขึ้นเล็กน้อย จากนั้น เขาก็กระโดดอย่างกะทันหัน ดิ่งลงไปในเหวลึกที่ภูตผีพากันออกมา!

“อะไรกัน...” เหลิ่งอู๋เต้าตกตะลึงในทันใด เขาไม่นึกเลยว่าเฉินผิงจะกระโดดลงไปในนั้น

"ถอย! รีบออกไปจากที่นี่!”

เมื่อได้ยินคำสั่งของเขา ทุกคนก็รีบถอยกลับ

เมื่อพวกเขามาถึงทางเข้าหุบเขา เหลิ่งอู๋เต้าก็ให้คนของเขาคอยเฝ้าประตูสู่ด้านในหุบเขาซึ่งสูงหลายสิบเมตรเอาไว้ เหตุผลก็เพื่อป้องกันไม่ให้ภูตผีออกมา

เราต้องฝึกวิชานั้นก่อน จากนั้นเราถึงจะเปิดประตูเข้าไปฆ่าภูตผีพวกนั้น!

เหลิ่งอู๋เต้าหันไปหาเหยาชิงแล้วพูดว่า “เราจะให้โอกาสคุณแก้ตัวด้วยการสอนวิชานั้นให้เรา”

"ได้เลย" เหยาชิงพยักหน้าและไม่พูดอะไร หลังจากนั้นเขาก็เริ่มถ่ายทอดความรู้ของเขาให้กับคนในกลุ่ม

ด้วยเหตุนั้น เหลิ่งอู๋เต้าและคนของอาณาจักรลับจึงเริ่มเรียนรู้การใช้วิชามารจากเหยาชิง