เมื่อเฉินผิงเห็นภูตผียักษ์ถอยออกไป เขาก็ครุ่นคิด
“ภูตผีเหล่านี้กลัวธนูศักดิ์สิทธิ์มาก หรือจะหมายความว่าธนูนี้เป็นอาวุธเดียวที่ฉันสามารถใช้ต่อกรกับภูตผียักษ์ได้?”
ขณะที่ใช้ความคิดอยู่นั้น เฉินผิงก็ลูบไล้ธนูศักดิ์สิทธิ์ เขาอยู่นิ่งๆ
ฉันดึงสายธนูไม่ได้ด้วยซ้ำ! ถ้าภูตผียักษ์กลัวแล้วมันยังไงล่ะ? มันไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนไปเลย
เฉินผิงนั่งพักบนภูเขาอยู่พักหนึ่งเพื่อฟื้นฟูพลังวิญญาณของเขา
ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัวหลัง จากที่เขาใช้เวลาครู่หนึ่งในการจ้องมองภูตผีจำนวนมหาศาล และเขาก็เก็บธนูศักดิ์สิทธิ์ไว้
วินาทีที่เขาเก็บธนู ภูตผีก็เริ่มปีนขึ้นไปบนภูเขาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
เฉินผิงยังคงฟาดฟันภูตผีต่อไปโดยใช้กระบี่พิฆาตมังกรเพื่อเพิ่มพลังขั้นสูงสุดของเขา
เมื่อไหร่ก็ตามที่เขารู้สึกเหนื่อยและพวกภูตผีเข้ามามากเกินจะรับไหว เขาจะเอาธนูศักดิ์สิทธิ์ออกมาเพื่อไล่พวกมันไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...