เฉินผิงกลับไปยังอาณาจักรลับของประตูอัสนีพร้อมกับเก๋อหยู่หาน เมื่อเรียนรู้การทำงานของ ภาพทิวเขาหมื่นลี้แล้ว เฉินผิงก็ดีใจอย่างมาก
เขาไม่ต้องกังวลกับการหาทางเข้าสู่อาณาจักรลับอื่นๆ อีกต่อไป และเขาไม่ต้องทำตามของกฎการเคลื่อนย้ายของแปดมหาอาณาจักรลับอีก
ถ้าไม่อย่างนั้น เฉินผิงและคนอื่นๆ จะต้องรอสามวันหลังจากถูกย้ายมิติจากอาณาจักรลับของประตูอัคคีไปยังประตูอัสนี กว่าที่พวกเขาจะสามารถย้ายมิติได้อีกครั้ง
สามวันเป็นเวลาที่ไม่นาน แต่ก็ไม่สั้นเช่นกัน ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในช่วงเวลานั้น
"ไปกันเถอะ เราต้องหาว่าคฤหาสน์จื้อเสี่ยวอยู่ที่ไหนให้เร็วที่สุด” เฉินผิงเก็บภาพทิวเขาหมื่นลี้เอาไว้และเริ่มค้นหาตำแหน่งของคฤหาสน์จื้อเสี่ยวกับพวกสาวๆ
อย่างไรก็ตาม หลังจากออกเดินทางได้ไม่นาน เฉินผิงก็ตรวจพบร่องรอยของมนุษย์ด้วยปราณสัมผัสของเขา
เฉินผิงไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร จึงได้แต่พาจี้หรูเสว่และคนอื่นๆ ไปซ่อนตัว
ในไม่ช้า ร่างสองร่างก็ค่อยๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าเฉินผิงและกลุ่มของเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...