หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2429

โลหะเย็นๆ ที่สัมผัสผิวหนังของเขาทำให้ขนของจินหยวนลุกชันด้วยความหวาดกลัวอย่างที่สุด

ถ้าเฉินผิงขยับแม้แต่นิดเดียว หัวของเขาคงหลุดออกจากคอ

จินหยวนตัวสั่นด้วยความกลัวและขู่ว่า “ฉะ-เฉินผิง อย่านะ อย่าทำอะไรบุ่มบ่าม ถ้าแกฆ่าฉัน พ่อของฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปแน่”

เมื่อจินหลี่ฟู่เห็นว่าลูกชายของเขาตกอยู่ในเงื้อมมือเฉินผิง เขาก็เหงื่อแตกพลั่กและคำรามว่า “เฉินผิง ปล่อยลูกชายของฉัน! ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้แกตายอย่างทรมาน!”

“จะตายอยู่แล้วยังจะมาขู่ผมอีกเหรอ?”

เฉินผิงยิ้มเยาะ เขายกกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นและกำลังจะฟันใส่คอของจินหยวน

เมื่อเห็นอย่างนั้น จินหยวนที่ไม่กล้าขยับตัวก็ร้องลั่น “อย่าฆ่าฉัน! ได้โปรด! ให้ฉันทำอะไรก็ได้!”

ปัสสาวะไหลลงมาอาบขาของเขา

เมื่อเห็นสภาพน่าสมเพชของจินหยวน เฉินผิงก็หัวเราะเบา ๆ เขาหยุดฟันกลางคันพร้อมพูดยียวน “เรียกผมว่า 'คุณปู่' แล้วผมจะไว้ชีวิตคุณ”

“บังอาจ!” จินหลี่ฟู่ตะโกนใส่ลูกชายทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเฉินผิง

ถ้าจินหยวนเรียกเฉินผิงว่า "คุณปู่" ก็แปลว่าว่าจินหลี่ฟู่เป็นลูกชายของเฉินผิง พูดอีกอย่างคือ จินหยวนกำลังบอกว่าจินหลี่ฟู่มีศักดิ์ต่ำกว่าเฉินผิง

จินหยวนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เขาดูลำบากใจ ไม่แน่ใจว่าควรทำยังไงดี

“ถ้าไม่ยอมทำตามก็ตายซะ!”

กระบี่พิฆาตมังกรในมือของเฉินผิงจ่อเข้าที่คอของจินหยวน จินหยวนรู้สึกได้ถึงความเย็นของคมกระบี่ที่สัมผัสเขา จากนั้นก็สัมผัสได้ถึงเลือดอุ่นๆ ของตัวเขาเอง

“คุณปู่! คุณปู่! อย่าฆ่าผม! อย่าฆ่าผมเลย...” เมื่อถูกกดดันมากๆ จินหยวนเลยยอมแพ้และเรียกเฉินผิงว่าปู่ของเขา ซึ่งทำเอาจินหลี่ฟู่ฉุนเฉียวเป็นอันมาก

เฉินผิงหัวเราะลั่น “เป็นหลานชายที่ดีอะไรอย่างนี้”

จินหลี่ฟู่ยิ่งอับอายมากว่าเดิม เมื่อเก๋อชางเซิงและเจียงหวูหยามองเขาอย่างเย้ยหยัน ซึ่งทำให้เขารู้สึกเสื่อมเสียเกียรติเป็นที่สุด

“ผะ-ผมทำตามที่คูณบอกแล้ว คะ-คุณปล่อยผมไปได้หรือยัง?” จินหยวนมองเฉินผิงอย่างอ้อนวอน

"ได้สิ!"

เฉินผิงยิ้มน้อยๆ แล้วเลื่อนกระบี่พิฆาตมังกรให้ห่างจากตัวจินหยวน

ลำแสงหมุนวนรอบตัวเขาขณะที่เขาพูด ภายในไม่กี่วินาที เสื้อคลุมสีม่วงก็ปรากฏขึ้นบนร่างของเขา

“เป็นแค่หมารับใช้ของสำนักใจทมิฬแท้ๆ ผมน่ะเคยฆ่าคนอย่างพวกคุณมาแล้ว” เฉินผิงยิ้ม

"อะไรนะ? แกฆ่าจารชนผ้าคลุมม่วง? เป็นไปไม่ได้!” ใบหน้าของจินหลี่ฟู่เผยความสงสัย

เขาไม่เชื่อว่าเฉินผิงมีพลังมากพอที่จะฆ่าจารชนผ้าคลุมม่วงได้

“จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่คุณ แต่อีกเดี๋ยวคุณจะได้เห็นเองว่าผมทำได้หรือเปล่า!” เฉินผิงหัวเราะเยาะ

“ถ้าเช่นนั้น แสดงพลังที่แกใช้ฆ่าจารชนผ้าคลุมม่วงออกมาซะ!”

เมื่อจินหลี่ฟู่พูดจบ รัศมีที่เข่นฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวก็แผ่ออกมาจากร่างของเขา

เมื่อรู้สึกถึงรัศมีในตัวจินหลี่ฟู่ เฉินผิงก็มองเขาด้วยความเหยียดหยาม “ผมไม่จำเป็นต้องทุ่มสุดตัวเพื่อขยี้คุณด้วยซ้ำ”

ถึงยังไงจินหลี่ฟู่ก็แข็งแกร่งไม่เท่าต้าเหนิงอยู่แล้ว