“ไอ้ลูกเฮงซวย! แกกำลังนำความอัปยศมาสู่สำนักจ่านเยว่ ไอ้เด็กเหลือขอ จะกลัวตายอะไรขนาดนั้น? ทำไมแกถึงได้ขี้ขลาดนัก?”
จินหลี่ฟู่ตกใจที่เห็นจินหยวนตกลงทำตามคำขอของเฉินผิง แถมยังอ้อนวอนฝ่ายตรงข้ามอย่างสิ้นศักดิ์ศรี เขารู้สึกอับอายอย่างมากกับพฤติกรรมของลูกชาย
“พ่อครับ คนฉลาดย่อมรู้ว่าเมื่อไหร่ควรสู้และเมื่อไหร่ควรยอม พลังของเราจะไปมีประโยชน์อะไรถ้าเราตาย” จินหยวนตอบโต้อย่างไร้ยางอาย
“หุบปากซะ! แกอย่ามาเรียกฉันว่า 'พ่อ' อีกต่อไป ฉันไม่ใช่พ่อของแก” จินหลี่ฟู่ตะโกน ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ
“คุณเต็มใจที่จะละทิ้งพลังของคุณจริงๆ เหรอ?” เฉินผิงถามพลางยิ้มเย้ยจินหยวน
“ใช่ ผมเต็มใจ แค่ไว้ชีวิตผมก็พอ แล้วผมจะทำทุกอย่างที่คุณขอ” จินหยวนพยักหน้ารัวๆ
“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็คลานมาทางนี้ พอผมดูดกลืนพลังของคุณเสร็จเมื่อไหร่ ผมจะไว้ชีวิตคุณ” เฉินผิงเอ่ย
จินหยวนคลานไปหาเฉินผิงโดยไม่ลังเล
“ไอ้คนไร้ประโยชน์ ฉันจะฆ่าแก” จินหลี่ฟู่ระเบิดอารมณ์เมื่อเห็นลูกชายคลานไปหาเฉินผิงอย่างกับสุนัข ในขณะนั้น เขาตัดสินใจที่จะกำจัดทายาทผู้น่าอดสูให้พ้นจากตระกูล
ขณะที่จินหลี่ฟู่กำลังจะเคลื่อนไหว เก๋อชางเซิงและเจียงหวูหยาก็ลงมือทันที
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...