หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2432

“ไอ้ลูกเฮงซวย! แกกำลังนำความอัปยศมาสู่สำนักจ่านเยว่ ไอ้เด็กเหลือขอ จะกลัวตายอะไรขนาดนั้น? ทำไมแกถึงได้ขี้ขลาดนัก?”

จินหลี่ฟู่ตกใจที่เห็นจินหยวนตกลงทำตามคำขอของเฉินผิง แถมยังอ้อนวอนฝ่ายตรงข้ามอย่างสิ้นศักดิ์ศรี เขารู้สึกอับอายอย่างมากกับพฤติกรรมของลูกชาย

“พ่อครับ คนฉลาดย่อมรู้ว่าเมื่อไหร่ควรสู้และเมื่อไหร่ควรยอม พลังของเราจะไปมีประโยชน์อะไรถ้าเราตาย” จินหยวนตอบโต้อย่างไร้ยางอาย

“หุบปากซะ! แกอย่ามาเรียกฉันว่า 'พ่อ' อีกต่อไป ฉันไม่ใช่พ่อของแก” จินหลี่ฟู่ตะโกน ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ

“คุณเต็มใจที่จะละทิ้งพลังของคุณจริงๆ เหรอ?” เฉินผิงถามพลางยิ้มเย้ยจินหยวน

“ใช่ ผมเต็มใจ แค่ไว้ชีวิตผมก็พอ แล้วผมจะทำทุกอย่างที่คุณขอ” จินหยวนพยักหน้ารัวๆ

“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นก็คลานมาทางนี้ พอผมดูดกลืนพลังของคุณเสร็จเมื่อไหร่ ผมจะไว้ชีวิตคุณ” เฉินผิงเอ่ย

จินหยวนคลานไปหาเฉินผิงโดยไม่ลังเล

“ไอ้คนไร้ประโยชน์ ฉันจะฆ่าแก” จินหลี่ฟู่ระเบิดอารมณ์เมื่อเห็นลูกชายคลานไปหาเฉินผิงอย่างกับสุนัข ในขณะนั้น เขาตัดสินใจที่จะกำจัดทายาทผู้น่าอดสูให้พ้นจากตระกูล

ขณะที่จินหลี่ฟู่กำลังจะเคลื่อนไหว เก๋อชางเซิงและเจียงหวูหยาก็ลงมือทันที

ทั้งคู่เข้าขัดขวางจินหลี่ฟู่ ขวางทางของเขาไว้ได้อย่างราบรื่น จินหลี่ฟู่ซึ่งอ่อนแอจากการบาดเจ็บไม่ใช่คู่มือพวกเขาอีกต่อไป

ในขณะเดียวกัน จินหยวนก็มาถึงที่ตรงหน้าเฉินผิง เขาวางมือลงบนศีรษะของจินหยวนเบาๆ

ทันใดนั้นเอง แรงดูดมหาศาลก็เริ่มรีดเร้นพลังบำเพ็ญเพียรภายในร่างของจินหยวน

ร่างกายของจินหยวนสั่นสะท้าน และใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวอย่างหวาดกลัว แม้ว่าเขาจะเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอดทนเพื่อเอาชีวิตรอด

หลังจากนั้นไม่นาน พลังทุกๆ อณูภายในร่างของจินหยวนก็ถูกเฉินผิงดูดเอาไป

จากนั้นใบหน้าของจินหยวนก็ดูราวกับว่าเขาแก่ขึ้นเป็นสิบปี ไม่หลงเหลือรัศมีของผู้บำเพ็ญเพียรอยู่เลย

เขาพยายามลุกขึ้นยืนและถามเฉินผิงด้วยน้ำเสียงเครียดๆ “ผะ-ผมไปได้หรือยัง?”

เฉินผิงโบกมือและตอบว่า “คุณไปได้แล้ว”

ความยินดีสูบฉีดในกายเขา จินหยวนพุ่งตัวออกไปอย่างลิงโลด

เขาแน่ใจว่าเฉินผิงส่งสัตว์อสูรหมาป่าตัวนั้นมาทำร้ายลูกชายของเขา

จินหลี่ฟู่ส่งเสียงคำราม ร่างกายของเขาเริ่มพองออก พลังวิญญาณในตัวเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดรัศมีที่น่าสะพรึงเล็ดลอดออกมาและกระจายไปทั่วอากาศ

เมื่อเห็นเช่นนั้น เฉินผิงก็รู้ว่าจินหลี่ฟู่พร้อมที่จะทำลายตัวเองเพื่อที่จะพินาศไปพร้อมกับเขา เขาจึงรีบง้างสายธนูศักดิ์สิทธิ์

ประกายแสงจำนวนนับไม่ถ้วนมาบรรจบกับธนูศักดิ์สิทธิ์ ลูกศรสีขาวบริสุทธิ์ปรากฏขึ้น มันชี้ตรงไปและพร้อมที่จะโลดแล่น

เฉินผิงปล่อยสายธนู และลูกศรสีขาวก็พุ่งเข้าหาจินหลี่ฟู่

ลูกธนูสีขาวพุ่งออกไปกลางอากาศ สร้างสายใยพลังวิญญาณสีขาวที่ขังจินหลี่ฟู่ไว้ภายในขอบเขตของมัน

สายใยวิญญาณค่อยๆ รัดแน่น มันมัดร่างกายที่พองออกของจินหลี่ฟู่เอาไว้

เขาพยายามดิ้นรนสุดกำลังแต่ก็ไม่เป็นผล

ทันใดนั้น เฉินผิงที่เปี่ยมด้วยเจตจำนงสังหารก็พุ่งตรงไปหาจินหลี่ฟู่