“เฉินผิง?” หยุ่นเอ๋อร์พึมพำก่อนจะถามว่า “คุณมาจากไหน เฉินผิง? คุณเก่งมากเลย”
“ผม—” เฉินผิงอ้าปาก แต่ชั่วขณะหนึ่ง เขาไม่รู้ว่าควรตอบคำถามนี้อย่างไร ไม่ใช่ว่าฉันสามารถบอกเธอได้ว่าฉันมาจากโลกมนุษย์ ท้ายที่สุด เธออาจไม่รู้ด้วยซ้ำว่าโลกที่ว่านั้นคืออะไรหรือว่าอยู่ที่ไหน
“ผมเป็นคนจากยอดเขากระทิงมรกต” เขาตอบไปโดยนึกถึงที่ตั้งของสำนักหลอมเซียน
“ยอดเขากระทิงมรกต?” ดวงตาของหยุ่นเอ๋อร์เบิกกว้างด้วยความตกใจ “สถานที่นั้นอยู่ไกลมากๆ ฉันไม่คิดเลยว่าพวกคุณจะมาจากที่นั่น มันคงจะเป็นการเดินทางที่ยาวนานมากเลยกว่าที่พวกคุณจะไปถึงจุดหมายปลายทาง ฉันมีเนื้อสัตว์ป่าติดตัวมาด้วย รับมันไว้เถอะ คุณสามารถใช้มันเพื่อเติมพลังงานระหว่างเดินทาง”
เมื่อเธอพูดจบ เธอก็ยื่นถุงที่เต็มไปด้วยเนื้อสัตว์หั่นเป็นชิ้นให้พวกเขา
เนื้อสัตว์นั้นค่อนข้างไร้ประโยชน์สำหรับเฉินผิงและคนอื่นๆ อย่างไรก็ตาม มันเป็นของที่มีค่ามากสำหรับหยุ่นเอ๋อร์ เพราะเธอสามารถขายสิ่งเหล่านั้นเพื่อแลกเป็นเงินได้
เมื่อพิจารณาว่าเธอเต็มใจมอบสิ่งของล้ำค่าเช่นนี้ให้เฉินผิง เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่เห็นคุณค่าของผู้อื่นและไม่ใช่คนโลภ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...