เฉินผิงคืนเสี้ยวแก่นน้ำพี้ให้กับปรมาจารย์ค้อนเหล็ก
หลังจากได้เสี้ยวแก่นน้ำพี้มาครอบครองแล้ว ปรมาจารย์ค้อนเหล็กก็ขอบคุณเฉินผิงอย่างมาก ชิ้นส่วนนี้เป็นสมบัติอันล้ำค่าสำหรับหลายๆ คน แต่เฉินผิงกลับยอมส่งคืนให้กับสำนักของพวกเขาโดยไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย!
ความรู้สึกของผู้อาวุโสดาบที่มีต่อเฉินผิงเปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง คลื่นแห่งความอับอายถาโถมเข้าใส่เขาขณะที่เขานึกถึงคำเยาะเย้ยที่เขาได้พูดกับเฉินผิงครั้งแรก
ในที่สุด ผู้อาวุโสดาบก็เข้าใจขอบเขตของความสามารถและจิตใจอันดีงามของเฉินผิง
“พ่อหนุ่ม ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะคืนเสี้ยวแก่นน้ำพี้โดยไม่ลังเล ดูเหมือนว่ากระบี่พิฆาตมังกรจะกลับมาอยู่ในมือของนายแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่านายสามารถใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุดได้ ตามที่ได้สัญญาไว้ ถ้านายสามารถเอามันกลับมาได้ ฉันจะช่วยเหลือในการซ่อมแซมและปรับแต่งมัน ตอนนี้นายทำสำเร็จแล้ว ฉันขอให้นายมอบกระบี่พิฆาตมังกรให้ฉัน” ผู้อาวุโสดาบกล่าว
“ผู้อาวุโสดาบ กระบี่พิฆาตมังกรได้รับการบูรณะอย่างสมบูรณ์แล้ว และพลังของมันยังเหนือกว่าก่อนหน้านี้ด้วยซ้ำ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อฟื้นฟูให้กับผมอีกแล้ว” เฉินผิงเกล่าวพร้อมใบหน้าของเขาที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มที่จริงใจ
กระบี่พิฆาตมังกรได้รับการซ่อมแซมจนสมบูรณ์แล้ว มันได้ดูดซับพลังดาบที่ทรงพลังไว้เป็นจำนวนมาก ยิ่งไปกว่านั้น พลังของมันได้ก้าวขึ้นสู่ระดับใหม่ ดังนั้นเฉินผิงจึงไม่ต้องการความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสดาบอีกต่อไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...