หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2466

“ท่านต้าเหนิง หมายความว่ายังไงกัน? คุณจะยอมเสียสละพวกเราหกคนเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของหนิงจื้ออย่างนั้นหรือ?” อวี๋เชียนถามด้วยเสียงสั่น เห็นได้ชัดว่าเขาตื่นตระหนกเล็กน้อย

“ไม่ใช่อย่างแน่นอน ทำไมฉันถึงต้องยอมเสียสละพวกแกทั้งหกคนไปด้วยล่ะ?” ต้าเหนิงตอบด้วยรอยยิ้ม

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทูตในชุดคลุมสีม่วงทั้งหกก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

อวี๋เชียนถามว่า “ท่านต้าเหนิง แล้วคุณจะเสียสละใครเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของหนิงจื้อล่ะครับ?”

“ลูกศิษย์ของแกไง ตอนนี้พวกแกทุกคนสามารถควบคุมอาณาจักรลับของตัวเองได้แล้ว พวกแกแต่ละคนก็มีลูกศิษย์ตั้งหลายล้านคน ตราบใดที่หนิงจื้อดูดซับพลังงานของพวกเขาเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งได้ทุกๆ วัน ฉันเชื่อว่าเฉินผิงก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา เมื่อพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณเริ่มทำงาน” ต้าเหนิงประกาศ

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ทูตชุดคลุมสีม่วงทั้งหกก็อ้าปากค้างด้วยความตกใจ

เจตนาอันชั่วร้ายของต้าเหนิงคือการสังเวยเหล่าลูกศิษย์ที่ภักดีของพวกเขาเอง ซึ่งเป็นสาวกที่ติดตามพวกเขาอย่างซื่อสัตย์มานานหลายปี การสูญเสียลูกศิษย์ที่ยอมอุทิศตนนั้นไม่ต่างอะไรกับนายพลที่ไม่มีทหาร อาจส่งผลให้ตำแหน่งและอิทธิพลของพวกเขาอ่อนแอลงอย่างมาก

อวี๋เชียนไม่อยากเสียสละศิษย์ของตนและพูดว่า “ท่านต้าเหนิง พวกเรา—”

ต้าเหนิงขัดจังหวะอวี๋เชียนด้วยท่าทีที่เฉยเมย ก่อนจะออกคำสั่งหนักแน่นว่า “นี่ไม่ใช่การหารือ แต่มันคือคำสั่ง จงรวบรวมสาวกของพวกแกเดี๋ยวนี้ และจำไว้ว่าอย่าได้คิดหาอุบายหรือเล่นตุกติกอะไรทั้งนั้น อย่าลืมว่าล่ะครอบครัวของแกยังอยู่ในอุ้งมือของฉัน”

เพียงแค่การสะบัดแขนเสื้อ บรรยากาศก็สั่นสะท้าน ภาพก็ปรากฏขึ้นในอากาศ เผยให้เห็นภาพของบุคคลอันเป็นที่รักของทูตในชุดคลุมสีม่วงทั้งหกที่ถูกคุมขังอยู่ในกรงขนาดมหึมา

ในบรรดาคนที่ถูกขังอยู่นั่นคือ อวี๋เจียเมิ่งลูกสาวของอวี๋เชียน ภาพที่ปรากฏขึ้นทำให้เกิดความเดือดดาลภายในใจของทูตทั้งหก แต่พวกเขาไม่อาจที่จะแสดงความไม่พอใจออกมาได้

พวกเขาปฏิบัติตามอย่างไม่เต็มใจ นำลูกศิษย์ของพวกเขาเข้าสู่อาณาจักรลับของสำนักใจทมิฬที่ชั่วร้าย ที่ซึ่งพวกเขาต้องถูกดูดกลืนพลังโดยหนิงจื้อวันแล้ววันเล่า

การใช้ประโยชน์จากเหล่าสาวกเช่นนี้ หนิงจื้อสามารถเพิ่มพลังของเขาแบบทวีคูณ ซึ่งกระตุ้นความโลภและความทะเยอทะยานที่ไม่รู้จักพอของเขา

หนิงจื้อไร้ซึ่งความเคารพยำเกรงต่อผู้อื่นโดยสมบูรณ์ ยกเว้นแต่เพียงต้าเหนิง เขาไปไกลถึงขนาดสั่งทูตมารตามอำเภอใจ

พลังดาบอันทรงพลังปะทุขึ้นจากทะเลสาบ ปรากฏเป็นของสองสิ่งที่ส่องสว่างขึ้นสู่ท้องฟ้า

พลังดาบทั้งสองค่อยๆ ลอยลงมาอย่างช้าๆ แปรสภาพเป็นร่างมนุษย์เมื่อถึงพื้น

หนึ่งในนั้นคือผู้อาวุโสดาบ แต่อีกร่างหนึ่งเป็นหญิงสาวที่มีเสน่ห์ พร้อมด้วยลักษณะท่าทางและใบหน้าที่วิจิตรงดงาม ผิวพรรณที่เปล่งประกายราวกับกระเบื้องเคลือบ ความงามของเธอหาที่ใดเปรียบ ราวกับเทพธิดาที่มีชีวิต

ด้วยความเป็นคนลุ่มหลงในตัณหา ดวงตาของหูหม่าซือเบิกกว้างและเป็นประกายเมื่อเห็นหญิงสาวที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่มีที่มา

หลังจากชำเลืองมองหญิงสาว เฉินผิงถามว่า “ผู้อาวุโสดาบ กระบี่พิฆาตมังกรของผมอยู่ที่ไหน?”

ชายหนุ่มเอ่ยถามไปเช่นนั้น เนื่องจากผู้อาวุโสดาบไม่ได้ถืออะไรอยู่ในมือ