หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2467

“กระบี่พิฆาตมังกรของนายอยู่ที่นี่แล้ว เธอผู้นี้คือกระบี่ของนาย” ผู้อาวุโสดาบกล่าวพร้อมชี้ไปที่หญิงสาว

เฉินผิงจ้องมองหญิงสาวด้วยความตกตะลึง เขาไม่คิดว่ากระบี่พิฆาตมังกรของเขาจะกลายเป็นหญิงสาวไปได้

หญิงสาวก้าวเท้าออกมาข้างหน้า เธอโค้งคำนับเฉินผิงด้วยความสุภาพ “นายท่าน ฉันคือวิญญาณกระบี่จงหลี่ เป็นวิญญาณดาบ ภายใต้การนำทางของผู้อาวุโสดาบ ฉันได้รับความสามารถในการกลายร่างเป็นมนุษย์ แยกออกจากตัวตนของกระบี่”

วิญญาณกระบี่จงหลี่หมุนตัวอย่างสง่างามก่อนจะแปลงร่างกลับเป็นกระบี่พิฆาตมังกร และกลับเข้าสู่ฝ่ามือของเฉินผิงอย่างปลอดภัย

ขณะที่เขาถือมัน เขารู้สึกได้ถึงพลังที่เพิ่มขึ้นและรัศมีที่เข้มข้นภายในกระบี่

เฉินผิงรู้สึกถึงสายสัมพันธ์ทางกระแสจิตที่ลึกซึ้งยิ่งขึ้นกับกระบี่พิฆาตมังกร ความตั้งใจและความปรารถนาของเขาแสดงออกมาผ่านอาวุธได้อย่างง่ายดาย

“พ่อหนุ่ม ดูเหมือนว่านายได้สะสมพลังดาบไว้ในร่างกายมากเกินไป ซึ่งเป็นทรัพยากรที่สูญเปล่า ให้ฉันมอบเจตจำนงแห่งดาบให้กับนาย ซึ่งมันจะทำหน้าที่เป็นเครื่องป้องกันในช่วงเวลาที่เต็มไปด้วยอันตราย จงรวบรวมพลังดาบที่สะสมไว้ทั้งหมดและส่งต่อไปยังกระบี่พิฆาตมังกร เมื่อทำเช่นนั้น พลังของวิญญาณกระบี่จงหลี่ก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก และเธอจะกลายเป็นพันธมิตรที่ล้ำค่าของนาย” ผู้อาวุโสดาบกล่าวกับเฉินผิง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เฉินผิงก็ส่งพลังดาบที่เขาดูดซับเอาไว้ก่อนหน้านี้จากทะเลสาบชำระดาบไปยังกระบี่พิฆาตมังกรทันที

เมื่อกระบี่พิฆาตมังกรดูดซับพลังดาบที่หลั่งไหลเข้ามาเป็นจำนวนมาก ผู้อาวุโสดาบก็ประสานมือของเขาเข้าด้วยกัน ยิงลำแสงสีทองเข้าไปในกระบี่

หลังจากนั้นไม่นาน เฉินผิงถ่ายพลังดาบในร่างกายออกจนหมด และผู้อาวุโสดาบก็หยุดการกระทำของเขาเช่นกัน ซึ่งร่างกายของผู้อาวุโสดาบดูผอมลงอย่างเห็นได้ชัด

ทันใดนั้นกระบี่พิฆาตมังกรในมือของเฉินผิงก็เริ่มสั่น และวิญญาณกระบี่จงหลี่ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเฉินผิง

แก้มของวิญญาณกระบี่จงหลี่เปลี่ยนเป็นสีชมพูระเรื่อ ผิวของเธอก็บอบบางกว่าเมื่อก่อน นอกจากนี้ ยังปรากฏรอยสักรูปดาบสีทองอันน่าหลงใหลประดับอยู่บนหน้าผากของเธอ ยิ่งดูเสริมเสน่ห์ให้กับเธอ

แก้มของเฉินผิงเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความเขินอายขณะที่เขาลดสายตาลง “ผู้อาวุโสดาบหยุดล้อเล่นได้แล้วครับ”

หูหม่าซือดูเหมือนจะอิจฉา “เฉินผิง คุณนี่ช่างโชคดีจริงๆ ที่รายล้อมไปด้วยสาวสวยมากมาย แล้วตอนนี้คุณยังมีวิญญาณดาบที่สวยงามที่สามารถนอนกับคุณได้อีก น่าอิจฉาชะมัดเลย!”

ปรมาจารย์ค้อนเหล็กระเบิดเสียงหัวเราะ “เหล่าสาวงามย่อมหลงรักวีรบุรุษ เฉินผิงอาจจะยังเด็ก แต่เขาก็มีความแข็งแกร่งเป็นพิเศษ เป็นเรื่องปกติที่เขาจะถูกห้อมล้อมด้วยหญิงสาวแสนสวย”

เมื่อแยกทางกับผู้อาวุโสดาบและทิ้งทะเลสาบชำระดาบไว้เบื้องหลัง เฉินผิง ตั้งใจจะใช้ธนูศักดิ์สิทธิ์เพื่อเปิดเส้นทางเชื่อมระหว่างอาณาจักรนิรันดร์และโลกมนุษย์ ทั้งนี้ก็เพื่อให้เขากลับบ้านได้ ทว่าก่อนที่เขาจะลงมือตามแผน ปรมาจารย์ค้อนเหล็กก็กลับห้ามเขาไว้

“เฉินผิง คุณให้เสี้ยวแก่นน้ำพี้แก่ฉัน ฉันจึงต้องตอบแทนบุญคุณ ให้ฉันพาคุณไปยังที่แห่งหนึ่ง ฉันสัญญาว่าคุณจะชอบมันแน่ๆ”

ด้วยเหตุนี้ ปรมาจารย์ค้อนเหล็กจึงเดินผ่านซากปรักหักพังที่รกร้างของสำนักหลอมเซียน ทิ้งยอดเขากระทิงมรกตไว้เบื้องหลังและมุ่งหน้าไปยังภูเขาลูกอื่น