หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2468

เฉินผิง หูหม่าซือและวิญญาณกระบี่จงหลี่เดินตามปรมาจารย์ค้อนเหล็กอยู่ด้านข้างหลัง โดยที่วิญญาณกระบี่จงหลี่นั้นเกาะติดเฉินผิงอย่างใกล้ชิด

ตลอดการเดินทาง หูหม่าซือก็ต้องน้ำลายไหลเมื่อเห็นภาพนั้น

ในไม่ช้าพวกเขาก็มาถึงเชิงเขาสูงตระหง่าน เฉินผิงสัมผัสได้ถึงรัศมีพลังที่แตกต่างออกไป ซึ่งมันเล็ดลอดออกมาจากภายในเทือกเขาแห่งนี้ มันแตกต่างจากพลังวิญญาณหรือพลังดาบที่เขาเคยพบมาก่อน

ปรมาจารย์ค้อนเหล็กสังเกตเห็นท่าทีที่แปลกไปของเฉินผิง เขาจึงยิ้มออกมาเล็กน้อย “ที่นี่คือหุบเขาอู๋จิ่น ที่แกนกลางของมันอุดมไปด้วยแร่วิญญาณมากมาย และต้องขอบคุณแร่วิญญาณเหล่านี้ที่ทำให้สำนักหลอมเซียน สามารถสร้างอาวุธศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ได้ หากไม่มีแร่วิญญาณเหล่านี้ แม้จะมีวิชาการตีเหล็กที่เหนือกว่า เราก็ไม่สามารถสร้างอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้ ดังคำกล่าวที่ว่า คนเราไม่สามารถสร้างก้อนอิฐได้หากปราศจากฟาง แร่วิญญาณในหุบเขาอู๋จิ่นนั้นยากที่จะขุดออกมาได้ จนกระทั่งเจ้าสำนักของสำนักหลอมเซียนถูกสำนักผลาญอัคคีจับไป เราก็ไม่สามารถสกัดมันออกมาได้มากนัก ไม่เช่นนั้นแล้วสำนักหลอมเซียนคงจะสามารถผลิตอาวุธศักดิ์สิทธิ์ได้มากกว่านี้” ปรมาจารย์ค้อนเหล็กอธิบายขณะที่เขาพาเฉินผิงและคนอื่นๆ ขึ้นไปบนหุบเขาอู๋จิ่น

เพียงไม่นานพวกเขาก็มาถึงทางเข้าเหมืองที่มืดสนิทบนภูเขา ประตูทางเข้านั้นมีขนาดมหึมา ทันทีที่พวกเขายืนอยู่ตรงนั้น รัศมีที่แตกต่างก็ยิ่งมีความเข้มข้นมากขึ้น

ที่รอบๆ ทางเข้ามีหินกระจัดกระจายซึ่งแตกต่างจากที่อื่นอย่างเห็นได้ชัด หินแต่ละก้อนเปล่งแสงอ่อนๆ ออกมา

เฉินผิงหยิบก้อนหินขึ้นมาก้อนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ กระแสพลังงานก็เข้าสู่ร่างกายของเขาทันที ทำให้แสงของหินนั่นดับลง จนมันกลายเป็นหินธรรมดา