“ข้าไม่ได้มอบแร่วิญญาณพวกนี้ให้นายหลอมกลั่นหรอกนะ กระโดดขึ้นมาสิ ของขวัญที่ข้าอยากมอบให้นายอยู่ข้างหน้าแล้ว” อสูรหุ้มเกราะเร่ง
เฉินผิงไม่มีทางเลือกนอกจากนั่งอยู่บนหลังของอสูรหุ้มเกราะ เขาติดตามไปด้วยขณะที่มันยังคงขุดลึกลงไปเพื่อมุ่งหน้าสู่เหมืองแร่ต่อไป
ไม่นานมันก็ชะลอความเร็วแล้วเริ่มหอบหายใจแรงๆ นอกเหนือไปจากนั้น ขณะที่มันขุดต่อไปอีก ก็มีเสียงโลหะกระทบกันดังขึ้นกลางอากาศ
ที่ร้ายไปกว่านั้น อุ้งเท้าทั้งสองของมันได้กลายเป็นเนื้อปนเลือดเละไปหมดแล้ว
เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็รีบเอ่ยขึ้นมาว่า “เจ้าอสูรหุ้มเกราะ เจ้าอยากจะมอบอะไรให้ฉันกันแน่? ฉันคิดว่าพวกเราหยุดเถอะนะ ร่างกายของเจ้าถึงขีดจำกัดแล้ว”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า พวกเราจวนจะถึงแล้วล่ะ ข้าต้องตอบแทนเจ้าเรื่องที่ช่วยพวกเราไว้ให้ได้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...