หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2474

ต่อมาอสูรหุ้มเกราะก็พาเฉินผิงกลับมา

ตอนนั้นหูหม่าซือกับปรมาจารย์ค้อนเหล็กก็เกือบฟื้นกำลังแล้ว

เฉินผิงหยิบแก่นแร่ที่หลอมกลั่นได้ออกมาป้อนให้อสูรหุ้มเกราะ เมื่อพวกมันกินจนอิ่มต่างก็ซาบซึ้งใจในตัวเขาเป็นอันมาก

“ปรมาจารย์ค้อนเหล็ก ผมเกรงว่าด้วยพลังของตัวเองในยามนี้คงจะไม่สามารถไปช่วยเจ้าสำนักของคุณที่สำนักผลาญอัคคีได้ ไม่ว่ายังไงโปรดวางใจได้เลยว่าผมจะต้องคิดหาทางช่วยให้ได้หลังจากจัดการทุกอย่างในโลกมนุษย์เรียบร้อยแล้ว” เฉินผิงลั่นสัตย์สาบาน

ปรมาจารย์ค้อนเหล็กผงกศีรษะ

“ฉันเชื่อใจคุณนะ ต่อให้คุณจะช่วยเจ้าสำนักของพวกเราไม่ได้ ฉันก็ยังต้องขอบคุณคุณอยู่ดี ตอนนี้ฉันได้เสี้ยวแก่นน้ำพี้มาแล้ว อสูรหุ้มเกราะไม่กี่ตนนี้ก็ยังมีชีวิตอยู่เช่นกัน เพราะฉะนั้นฉันก็จะค่อยๆ ฟื้นฟูสำนักหลอมเซียนได้ ในช่วงเวลาไม่ถึงสิบปี พวกเราจะต้องกลับมาผงาดได้อีกครั้งอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นฉันจะสร้างอาวุธศักดิ์สิทธิ์ให้คุณสักชิ้นก็แล้วกัน” เขาพรั่งพรูด้วยความซาบซึ้งใจ

เขารู้สึกขอบคุณอย่างสุดซึ้งที่ชายหนุ่มไม่อยากได้เสี้ยวแก่นน้ำพี้ ถ้าใครได้มันไว้ในมือก็คงต้องเก็บไว้เองโดยไม่ต้องสงสัยเลย

หลังจากร่ำลาอสูรหุ้มเกราะไม่กี่ตนนั้นแล้ว เฉินผิงและคนอื่นๆ ก็กลับไปที่สำนักหลอมเซียน.