“ทุกท่าน ตอนนี้พวกเราปลดหน้ากากออกก็เท่ากับแหกกฎนั่นหมายความว่าพวกเราลงเรือลำเดียวกันแล้ว ถ้าหากพวกเราไม่ปรองดองกันไว้คงถูกสวรรค์ลงทัณฑ์เป็นแน่ พวกเราต้องคิดหาทางช่วยเหล่าสมาชิกและศิษย์ในตระกูลของพวกเราให้ได้ พวกเรารับใช้จิตมารโหมวหลิงแห่งสำนักใจทมิฬอย่างสุขุมรอบคอบตลอดสิบกว่าปีที่ผ่านมา แต่ท้ายที่สุดพวกเรากลับไม่นับเป็นตัวอะไรนอกจากเบี้ยตัวหนึ่ง ตอนนี้หนิงจื้อใช้เหล่าศิษย์ของพวกเราเป็นทรัพยากรสำหรับการฝึกบำเพ็ญฌานของมัน มันล้ำเส้นเกินไปแล้ว!” อวี๋เชียนสีหน้าเย็นชาและแววตาก็เต็มไปด้วยเจตจำนงสังหาร
“ประมุขอวี๋ คุณคิดว่าพวกเราควรจะทำยังไงกันดี? พวกเรายินดีปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ ในฐานที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียร พวกเราควรละทิ้งอารมณ์และปรารถนาทางโลกให้สิ้น แต่พวกเราก็ยังเป็นปุถุชน พวกเราไม่สามารถทนนิ่งดูเหล่าสมาชิกและศิษย์ในตระกูลของตัวเองเกิดเรื่องได้” เหยาฉีเซิงประมุขตำหนักอัสนีม่วงของอาณาจักรลับแห่งประตูพิภพกล่าว
“ถูกต้องแล้ว ประมุขอวี๋ พวกเราจะฟังคำสั่งของคุณ อย่างไรเสียพวกเราก็ไม่มีใครแข็งแกร่งเท่ากับตระกูลอวี๋” จารชนผ้าคลุมม่วงคนหนึ่งพูดขัดขึ้นมา
ทันใดนั้นเฟิงจิ้งเยียนประมุขหุบเขาเฟิงเยว่ของอาณาจักรลับแห่งประตูภูผาก็แนะนำว่า “ผมคิดว่าคงเป็นเรื่องยากที่พวกเราไม่กี่คนจะช่วยเหล่าสมาชิกและศิษย์ในตระกูลของตัวเองได้ พวกเราไม่รู้ว่าจิตมารโหมวหลิงแข็งแกร่งขนาดไหนและผมสงสัยว่าพวกเราแข็งแกร่งพอที่จะฆ่ามันได้หรือเปล่าน่ะสิ! พวกเราควรร่วมมือกับคนอื่นเพื่อจัดการกับสำนักใจทมิฬดีหรือไม่? ถ้าหากพวกเราทำเช่นนั้น บางทีพวกเราก็น่าจะมีโอกาสเอาชนะได้มากขึ้นก็ได้นะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...