แม้ว่าเฉินผิงจะรำคาญใจอยู่บ้าง แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธโอกาสที่จะได้พบคุณชี่ คุณชี่บอกฉันว่าเขามีชีวิตอยู่ได้เพียงแค่เดือนเดียวและนับตั้งแต่ตอนนั้นก็เกือบจะครบหนึ่งเดือนแล้ว ฉันควรจะไปดูว่าเขาเป็นยังไงบ้าง!
เฉินผิงตามสิงจวินไปที่กระทรวงยุติธรรมแล้วเข้าไปในห้องทำงานของคุณชี่ เมื่อสิงจวินมาถึงก็ออกไปอย่างแนบเนียน
“เชิญนั่ง” เมื่อคุณชี่เห็นเฉินผิงก็เอ่ยขึ้นมา
เฉินผิงประเมินคุณชี่และพบว่าฝ่ายหลังแลดูแข็งแรงดี ดูเหมือนรัศมีพลังของคุณชี่จะมั่นคงและเขาก็ดูไม่เจ็บป่วยอีกด้วย ความจริงคือดูไม่เหมือนว่าเขาใกล้จะตายเลยนะ!
“คุณชี่ คุณดูแข็งแรงมากๆ เลย หนึ่งเดือนเกือบจะหมดแล้วไม่ใช่เหรอครับ? นั่นหมายความว่าคุณน่าจะสบายดีอยู่ใช่ไหม?” เฉินผิงถาม
“ใครบอกคุณว่าผมจะป่วยตายล่ะ?” คุณชี่หัวเราะ
“หือ? งั้นคุณจะตายยังไงเล่า? คุณแข็งแรงพอที่จะสามารถเอาชนะใครก็ได้ในโลกมนุษย์ ไม่มีใครสามารถฆ่าคุณได้ใช่ไหมครับ?” เฉินผิงถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...