หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2480

ตอนที่เฉินผิงกลับมาที่สำนักมังกร ท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว

ด้วยเหตุนี้ เมื่อเขาเห็นหลงต้าเฉียวรอเขาอยู่ตรงประตูก็ให้รู้สึกประหลาดใจ

“แม่ครับ ทำไมแม่ถึงมายืนอยู่ตรงนี้...” เขาเอ่ยก่อนจะช่วยประคองหลังเธอกลับเข้าห้องทันที

“แม่เกรงว่าวันนี้ลูกจะไม่กลับบ้าน ... ถ้าเป็นแบบนั้นแม่ก็จะได้ตัดขาดกับลูกเสียเลย!”

“แม่ครับ ทำไมผมจะไม่กลับมาล่ะ? ผมรักษาสัญญาที่ให้ไว้กับแม่เสมอนะครับ” เฉินผิงรับรอง

“เช่นนั้นก็ดี หรูเสว่และคนอื่นๆ อยู่ในห้องข้างประตู พวกเธออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ทุกคนกำลังรอลูกอยู่นะ” หลงต้าเฉียวตอบ “อ้อจริงสิ อย่าแม้แต่จะคิดหลอกแม่เชียวล่ะ แม่จะฟังอยู่ตรงนี้แหละ!”

เมื่อเฉินผิงได้ยินเช่นนั้นก็ถอนหายใจด้วยความอับจนหนทาง “แม่ครับ ผมยุ่งมาทั้งวันและยังไม่ได้กินอะไรเลยด้วยซ้ำไป อย่างน้อยๆ ก็ให้ผมได้กินอาหารก่อนได้ไหม? ไม่งั้นผมจะมีเรี่ยวแรงได้ยังไงกัน?”

ไม่กี่วินาทีต่อมา จี้หรูเสว่ก็เดินเข้ามาในห้องพร้อมอาหารค่ำสุดหรู

เธอสวมชุดเซ็กซี่ที่เผยให้เห็นผิวขาวราวกับหิมะและมีหยดน้ำเกาะอยู่บนผิวของเธอ เห็นได้ชัดว่าเธอเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ

“แม่รู้ว่าลูกต้องพูดแบบนั้น! นั่นคือสาเหตุที่ทำให้แม่เตรียมอาหารค่ำเอาไว้ให้ลูกยังไงล่ะ” หลงต้าเฉียวเอ่ยยิ้มๆ

จี้หรูเสว่วางจานอาหารลงแล้วเหลือบมองเฉินผิง “รีบกินเร็วเข้า พวกเรากำลังรอคุณอยู่นะ...”

เมื่อเธอพูดจบใบหน้าก็เปลี่ยนเป็นแดงก่ำด้วยความอุธัจขัดเขินแล้วเดินออกไป

เมื่อเห็นจี้หรูเสว่ทำตัวเหนียมอายเช่นนั้นก็ทำให้เฉินผิงตื่นเต้นแทบคลั่ง อย่างไรเสียเขาก็เหมือนๆ กับหนุ่มเลือดร้อนคนอื่นๆ! เมื่อก่อนเขาเพียงแต่สะกดกลั้นแรงกระตุ้นเอาไว้เพราะตอนที่แม่ของเขายังติดอยู่ในขุมนรก คงไม่ถูกต้องนักที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับพวกเธอ

ตอนนี้เขาช่วยแม่ตัวเองได้แล้ว เฉินผิงจึงไม่อาจข่มความปรารถนาภายในใจได้อีกต่อไป ยิ่งไปกว่านั้น เขาก็เคยลิ้มรสกับหัวเฟิ่งมาแล้ว ฉะนั้นเขาจะไม่ต้องการอีกได้ยังไงกัน?

หลังจากเฉินผิงกวาดสายตามองไปรอบห้องก็เอ่ยขึ้นมาว่า “ผมรู้ว่าพวกคุณถูกแม่ของผมบังคับให้เข้ามาในนี้ พวกเราไม่เคยสานสัมพันธ์กันอย่างเป็นทางการและพวกคุณก็จะไม่ได้รับสถานะใดๆ เช่นกัน... เพราะฉะนั้นผมจะไม่บังคับพวกคุณให้ทำสิ่งที่ฝืนความต้องการของตัวเอง ผมแน่ใจว่าพวกคุณรู้ว่าอยู่กับผมแล้วจะเป็นยังไง อาจจะมีอันตรายนานัปการและผมคงจากบ้านไปนานๆ ถ้าหากพวกคุณไม่อยากค้างคืนกับผมก็ออกไปเสียตั้งแต่ตอนนี้ได้เลย ผมไม่โทษพวกคุณหรอก”

หลังจากได้ยินเช่นนั้นแล้ว บรรดาหญิงสาวก็เงยหน้ามองเฉินผิงด้วยสายตารักใคร่

“เฉินผิง พวกเราเต็มใจติดตามคุณมาที่นี่เพราะพวกเราชอบคุณ พวกเราไม่สนใจหรอกว่าจะได้รับสถานะใดๆ หรือเปล่า สิ่งที่พวกเราต้องการก็คือการที่ได้อยู่กับคุณต่างหากล่ะ” จี้หรูเสว่กล่าวอย่างหนักแน่น “คืนนี้ก็ให้พวกเราได้เป็นผู้หญิงของคุณเถอะ...”

“ใช่แล้วล่ะ! พวกเราอยากทำเช่นนี้...” หญิงสาวคนอื่นๆ พูดแทรกขึ้นมา

เฉินผิงไม่สามารถสะกดกลั้นความปรารถนาที่กำลังแผดเผาของตนเองได้อีกต่อไป เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้วเริ่มเคลื่อนขยับ

หลังจากนั้นไม่นานสิ่งที่ตามมาคือรัตติกาลแห่งความเร่าร้อน เสียงครวญครางแหบพร่าและเสียงคำรามอันไร้ที่สิ้นสุด

เมื่อรุ่งอรุณมาเยือน บรรดาหญิงสาวก็หมดเรี่ยวหมดแรงและปวดระบมมากเสียจนไม่มีแรงลุกขึ้นจากเตียงสักคน...