เฉินผิงเปิดประตูออกจากห้องด้วยความรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ตอนที่เขาหันหน้ามาเจอหูหม่าซือก็ถึงกับสะดุ้งโหยง
“คุณมาทำอะไรที่นี่? แอบฟังอยู่ทั้งคืนเลยใช่ไหมเนี่ย?” เขาถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“คุณคิดว่าผมว่างนักรึไง? ยิ่งไปกว่านั้น ขืนผมฟังคุณตลอดทั้งคืนไม่หยุดหย่อนก็รังแต่จะทำให้เลือดลมตัวเองพลุ่งพล่าน คุณแน่ใจว่าตัวเองมีเรี่ยวแรงและความทรหดมากงั้นสิ?” หูหม่าซือตอบพลางถลึงตามองเฉินผิงด้วยความอิจฉาริษยา “หลงซิงซูกำลังตามหาคุณอยู่นะ ดังนั้นเขาก็เลยส่งผมมารับคุณเพราะเขาไม่อยากรบกวนเรื่องดีๆ ของคุณน่ะสิ”
ด้วยเหตุนั้นเฉินผิงจึงตามหูหม่าซือไปโถงหน้าทันที ขณะที่หลงต้าเฉียวพาแม่บ้านสองสามคนเข้าไปในห้อง
อนิจจา เมื่อเธอเห็นบรรดาหญิงสาวนอนแผ่หลาอยู่บนเตียง เธอก็อดไม่ได้ที่จะอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ โอ้พระเจ้าช่วย ฉันไม่คิดว่าเฉินผิงจะมีเรี่ยวแรงมาดขนาดนั้นเลย!
ไม่กี่วินาทีต่อมา เธอก็รีบสั่งให้แม่บ้านคอยดูแลจี้หรูเสว่และคนอื่นๆ อย่างไรเสียใครจะรู้ว่าหญิงสาวคนใดคนหนึ่งอาจจะตั้งครรภ์ลูกของเฉินผิงแล้วก็ได้?
ในขณะเดียวกัน เฉินผิงที่ก้าวเดินเข้ามาในโถงหน้าพร้อมหูหม่าซือก็พลันตกตะลึง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...