หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2483

ในขณะเดียวกัน จารชนผ้าคลุมม่วงทั้งหกคนแอบมารวมตัวอยู่ในอาณาจักรแห่งสำนักใจทมิฬ

“ทุกท่าน ผมได้เจอเฉินผิงแล้วเขาก็ตอบตกลงที่จะช่วยเหลือคนในตระกูลของพวกเรา ตอนนี้สิ่งที่พวกเราจำเป็นต้องทำก็คือคิดหาแผนการป้องกันความผิดพลาด” อวี๋เชียนประกาศ

“ประมุขอวี๋ คุกใต้ดินของสำนักใจทมิฬได้รับการอารักขาอย่างแน่นหนาตั้งแต่บนลงล่าง ผมได้สอบถามบางอย่างแล้วรู้ว่าคนในตระกูลของพวกเราถูกขังเอาไว้ตรงใต้ดินชั้นสามที่ปลอดภัยมากที่สุด ดูเหมือนจิตมารโหมวหลิงเองก็เกรงว่าเราจะช่วยพวกเขาออกไปได้ ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีป้องกันพวกนี้กับเรามาตั้งแต่เริ่มต้น” เหยาฉีเซิงกล่าวพลางถอนหายใจแรงๆ “ต่อให้เฉินผิงจะตอบตกลงให้ความช่วยเหลือ แต่การช่วยคนในตระกูลของพวกเราก็ยังมีความเสี่ยงอยู่มาก...”

เมื่อจารชนผ้าคลุมม่วงคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนั้นก็ก้มหน้าด้วยความตกใจ

“ไม่ว่าจะยากเย็นสักแค่ไหน พวกเราก็ต้องลองดู พวกเราไม่อาจปล่อยให้คนในตระกูลของเราต้องทนทุกข์ทรมานหรือปล่อยให้เหล่าศิษย์ของพวกเราถูกปฏิบัติราวกับทรัพยากรที่ใช้แล้วทิ้ง พวกเราต้องโต้ตอบ!” อวี๋เชียนกล่าวด้วยแววตามุ่งมั่นดุดัน

เฟิงจิ้งเยียนดวงตาเป็นประกายขึ้นมาทันที “ถูกต้องแล้วล่ะ! พวกเราต้องโต้ตอบ! มิฉะนั้นเมื่อพิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณทำงานและฟื้นฟูพลังวิญญาณในโลกมนุษย์ขึ้นมาได้ จิตมารโหมวหลิงก็จะตามล่าพวกเรา ใครจะรู้เล่า? เขาอาจจะใช้พวกเราเป็นทรัพยากรสำหรับการฝึกบำเพ็ญฌานก็ได้!”

“ผมไม่ได้บอกว่าจะยอมแพ้ในภารกิจช่วยชีวิต...” เหยาฉีเซิงสวนตอบ “แต่เนื่องจากการรักษาความปลอดภัยอันแน่นหนาของคุกใต้ดิน พวกเราต้องกระทำการอย่างรอบคอบ เคลื่อนไหวผิดเพียงก้าวเดียวก็ทำให้ทั้งภารกิจต้องเสี่ยงอันตรายและเมื่อเป็นเช่นนั้น คุกใต้ดินก็จะกลายมาเป็นสุสานของพวกเรา”

“เอาล่ะ ผมมีแผนแล้ว...” เฟิงจิ้งเยียนเริ่มพูดส่งเสียง

“แผนอะไรงั้นรึ?” จารชนผ้าคลุมม่วงคนอื่นๆ เอ่ยถามขึ้นมาพร้อมกัน

ฉันไม่อยากให้เป็นเช่นนี้เหมือนกัน! ฉันไม่อยากสังเวยเหล่าศิษย์ของพวกเรา แต่พวกเรามีทางเลือกอื่นด้วยเหรอ?

เมื่อคนที่เหลือในกลุ่มครุ่นคิดคำพูดของเฟิงจิ้งเยียน พวกเขาก็พลันเงียบไปอีกครั้ง

“ทำตามที่เจ้าหุบเขาเฟิงเยว่แนะนำเถอะ ความจริงอันแสนโหดร้ายของชีวิตคือการที่พวกเราไม่สามารถช่วยไว้ได้ทั้งหมด คงจะดีหากพาคนในตระกูลออกมาจากขุมนรกแห่งนั้นได้ ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ช่าง ผมจะกลับไปหาเฉินผิงแล้วอธิบายแผนการกับเขา พวกคุณต้องทำตัวตามปกติกันต่อไป พวกเราไม่อาจปล่อยให้ใครจับได้ว่าพวกเรากำลังวางแผนอะไรอยู่” อวี๋เชียนสั่งการก่อนจะโบกมือให้ทุกคนออกไป

ถ้าหากพวกเขาอยู่ด้วยกันนานขึ้นอีกสักนาที ก็รังแต่จะทำให้ต้าเหนิงมีเหตุผลที่จะสงสัยในตัวเขาได้