ในขณะเดียวกัน จารชนผ้าคลุมม่วงทั้งหกคนแอบมารวมตัวอยู่ในอาณาจักรแห่งสำนักใจทมิฬ
“ทุกท่าน ผมได้เจอเฉินผิงแล้วเขาก็ตอบตกลงที่จะช่วยเหลือคนในตระกูลของพวกเรา ตอนนี้สิ่งที่พวกเราจำเป็นต้องทำก็คือคิดหาแผนการป้องกันความผิดพลาด” อวี๋เชียนประกาศ
“ประมุขอวี๋ คุกใต้ดินของสำนักใจทมิฬได้รับการอารักขาอย่างแน่นหนาตั้งแต่บนลงล่าง ผมได้สอบถามบางอย่างแล้วรู้ว่าคนในตระกูลของพวกเราถูกขังเอาไว้ตรงใต้ดินชั้นสามที่ปลอดภัยมากที่สุด ดูเหมือนจิตมารโหมวหลิงเองก็เกรงว่าเราจะช่วยพวกเขาออกไปได้ ดังนั้นเขาจึงใช้วิธีป้องกันพวกนี้กับเรามาตั้งแต่เริ่มต้น” เหยาฉีเซิงกล่าวพลางถอนหายใจแรงๆ “ต่อให้เฉินผิงจะตอบตกลงให้ความช่วยเหลือ แต่การช่วยคนในตระกูลของพวกเราก็ยังมีความเสี่ยงอยู่มาก...”
เมื่อจารชนผ้าคลุมม่วงคนอื่นๆ ได้ยินเช่นนั้นก็ก้มหน้าด้วยความตกใจ
“ไม่ว่าจะยากเย็นสักแค่ไหน พวกเราก็ต้องลองดู พวกเราไม่อาจปล่อยให้คนในตระกูลของเราต้องทนทุกข์ทรมานหรือปล่อยให้เหล่าศิษย์ของพวกเราถูกปฏิบัติราวกับทรัพยากรที่ใช้แล้วทิ้ง พวกเราต้องโต้ตอบ!” อวี๋เชียนกล่าวด้วยแววตามุ่งมั่นดุดัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...