หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2489

ในขณะเดียวกัน ณ สำนักใจทมิฬ เฉินผิงสงบสติอารมณ์ของตนเอง ลำแสงสีทองนับไม่ถ้วนวูบผ่านหัวของเขาไปช่วยให้ปราณสัมผัสของเขากลับคืนสู่สภาพปกติ

ในขณะเดียวกัน ทัศนียภาพก็คืนสู่สภาพเดิม สายตาของเฉินผิงที่สงบลงทำให้ทูตมารโล่งใจ

“เฉินผิง... เฉินผิง...” ทูตมาร้องเรียก

“ไปกันเถอะ” เฉินผิงเอ่ยกระตุ้นพลางเดินไปข้างหน้า เขาทำลายวงแหวนอาคมแห่งที่สองทั้งอย่างนั้น

เมื่อมองเฉินผิงจากข้างหลัง ทูตมารก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายดังเอี๊อก ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไม่ได้สู้กับมันแบบตัวต่อตัว ไม่งั้นฉันคงได้ตายอนาถไปนานแล้ว

ทูตมารเร่งฝีเท้าอีกไม่กี่ก้าวเพื่อที่ตนจะได้นำทางให้เฉินผิง

ไม่นานทางเข้าคุกใต้ดินก็ปรากฏตรงหน้าพวกเขา โดยมีปราการแสงวูบไหวอยู่ตรงหน้าเพื่อขวางทางเข้าสู่คุกใต้ดิน

ทูตมารอธิบายให้ฟังว่า “นี่คือวงแหวนอาคมแห่งที่สาม หลังจากนี้แกก็น่าจะสามารถเข้าไปในคุกใต้ดินได้แล้ว แต่ควรที่จะเข้าไปเพราะยังมีคนอื่นๆ คุ้มกันอยู่ข้างใน”

เฉินผิงเพียงแค่ผงกศีรษะพลางเดินเข้าไปหาปราการแสงและใช้มือข้างหนึ่งสัมผัสเบาๆเบาๆ

เฉินผิงหลับตาแล้วปล่อยให้ปราณสัมผัสในจิตของตัวเองแผ่ไปทั่วทั้งวงแหวนอาคม ไม่นานเขาก็พบแก่นกลาง

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที ปราการแสงตรงหน้าพวกเขาก็หายวับไป เพราะเฉินผิงทำลายวงแหวนอาคมแห่งที่สามไปแล้ว

ทูตมารตื่นตะลึงเกินกว่าจะพูดออกมาได้ สิ่งที่เขาสามารถทำได้ก็คือเฝ้ามองดูเฉินผิงเดินเข้าไปในคุกใต้ดิน

ทูตมารกำลังจะเอ่ยเตือนเฉินผิง ประตูก็เปิดออกแล้วสัตว์ประหลาดที่มีหัวเป็นวัวร่างเป็นคนก็เดินออกมา

ช่างเป็นภาพที่น่าตกตะลึงมากเสียจนทูตมารยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ เขาไม่รู้มาก่อนเลยว่ามีสัตว์ประหลาดอยู่ในคุกใต้ดินด้วย

ดังนั้นจึงมีเหตุผลที่มนุษย์วัวจะมีพลังแกร่งกล้ามากกว่าอสูรหุ้มเกราะ

“แกไม่ใช่สัตว์อสูรจากโลกมนุษย์ คงไม่ใช่ว่าแกมาจากอาณาจักรนิรันดร์หรอกใช่ไหม?” เฉินผิงถาม

อย่างไรเสียก็ยังไม่มีสัตว์อสูรจากโลกมนุษย์ที่สามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ นับประสาอะไรกับเรื่องที่พูดภาษามนุษย์ด้วยเล่า ถ้าหากพวกมันมีความรู้สึกและสามารถเข้าใจภาษามนุษย์ได้ก็คงจะดี

หัวเฟิ่งเป็นกรณีที่ต่างออกไป เธอไม่ได้เป็นสัตว์วิญญาณจากโลกมนุษย์ แต่เป็นอสูรวิญญาณหงส์จากอาณาจักรนิรันดร์ที่ถูกขับไล่ไปสู่โลกมนุษย์

มนุษย์วัวผงะอึ้งกับคำถาม แต่มันก็หวนระลึกถึงตนเองได้อย่างรวดเร็วแล้วคำรามว่า “แกกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่? ฉันไม่รู้ว่าแกพูดถึงเรื่องอะไร แกมันสมควรตายที่บุกเข้ามาในสำนักใจทมิฬ”

มันส่งเสียงคำรามด้วยความเกรี้ยวกราดก่อนจะจามขวานใส่เฉินผิง

เฉินผิงไม่คิดจะหลบหลีกการโจมตี ร่างของเขาเปล่งแสงสีทองแล้วจงหลี่ก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขาพลางสกัดขวานเอาไว้ จงหลี่ตบเพียงครั้งเดียวก็ส่งมนุษย์วัวลอยไปไกล