หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2489
ในขณะเดียวกัน ณ สำนักใจทมิฬ เฉินผิงสงบสติอารมณ์ของตนเอง ลำแสงสีทองนับไม่ถ้วนวูบผ่านหัวของเขาไปช่วยให้ปราณสัมผัสของเขากลับคืนสู่สภาพปกติ
ในขณะเดียวกัน ทัศนียภาพก็คืนสู่สภาพเดิม สายตาของเฉินผิงที่สงบลงทำให้ทูตมารโล่งใจ
“เฉินผิง... เฉินผิง...” ทูตมาร้องเรียก
“ไปกันเถอะ” เฉินผิงเอ่ยกระตุ้นพลางเดินไปข้างหน้า เขาทำลายวงแหวนอาคมแห่งที่สองทั้งอย่างนั้น
เมื่อมองเฉินผิงจากข้างหลัง ทูตมารก็อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายดังเอี๊อก ขอบคุณพระเจ้าที่ฉันไม่ได้สู้กับมันแบบตัวต่อตัว ไม่งั้นฉันคงได้ตายอนาถไปนานแล้ว
ทูตมารเร่งฝีเท้าอีกไม่กี่ก้าวเพื่อที่ตนจะได้นำทางให้เฉินผิง
ไม่นานทางเข้าคุกใต้ดินก็ปรากฏตรงหน้าพวกเขา โดยมีปราการแสงวูบไหวอยู่ตรงหน้าเพื่อขวางทางเข้าสู่คุกใต้ดิน
ทูตมารอธิบายให้ฟังว่า “นี่คือวงแหวนอาคมแห่งที่สาม หลังจากนี้แกก็น่าจะสามารถเข้าไปในคุกใต้ดินได้แล้ว แต่ควรที่จะเข้าไปเพราะยังมีคนอื่นๆ คุ้มกันอยู่ข้างใน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...