หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2490

มนุษย์วัวมองมาที่จงหลี่ด้วยความตกตะลึง “วิญญาณกระบี่งั้นเหรอ? วิญญาณกระบี่ที่หล่อหลอมขึ้นมาจากทะเลสาบชำระดาบปรากฎตัวอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน?”

คำพูดของมนุษย์วัวได้ยืนยันข้อสงสัยของเฉินผิงแล้วว่า—มันมาจากอาณาจักรนิรันดร์ มิฉะนั้นมันก็คงจะไม่รู้เรื่องทะเลสาบชำระดาบหรอก

ทันใดนั้นกระบี่อีกเล่มหนึ่งก็ก่อตัวเป็นรูปร่างอยู่ในมือของจงหลี่แล้วเธอก็เหวี่ยงกระบี่ไปหามนุษย์วัว

“อย่าฆ่ามัน”

เฉินผิงห้ามเธอไว้เพราะเขามีเรื่องจะถามมนุษย์วัว

พวกเขาอยู่ในอาณาจักรลับแห่งสำนักใจทมิฬซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของโลกมนุษย์ แต่มนุษย์วัวเป็นสัตว์อสูรจากอาณาจักรนิรันดร์ ชวนให้เฉินผิงสับสนว่าสัตว์อสูรมาอยู่ที่นี่และกลายเป็นผู้คุ้มกันคุกใต้ดินของสำนักใจทมิฬได้ยังไงกัน

หรือว่าสำนักใจทมิฬจะมีสายสัมพันธ์กับอาณาจักรนิรันดร์งั้นเหรอ?

เฉินผิงบังเกิดความรู้สึกสังหรณ์ใจ ถ้าหากข้อสงสัยของเขาเป็นเรื่องจริง เช่นนั้นภารกิจกำจัดสำนักใจทมิฬของเฉินผิงก็รังแต่จะยิ่งท้าทายมากขึ้นเรื่อยๆ

เฉินผิงเดินเข้าไปหามนุษย์วัวแล้วจ้องมองอสูรตัวนั้นด้วยสายตาเย็นชา “แกมาจากอาณาจักรนิรันดร์งั้นเหรอ? ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ? แกมีความสัมพันธ์อะไรกับสำนักใจทมิฬกันแน่?”

เฉินผิงรัวคำถามใส่มนุษย์วัวเป็นชุดๆ ด้วยหวังว่าจะได้รับคำตอบจากมัน

อนิจจา มนุษย์วัวกลับเอาแต่แสยะยิ้มแล้วพูดว่า “ในเมื่อแกรู้เรื่องเกี่ยวกับอาณาจักรนิรันดร์และเรื่องที่ฉันมาจากที่นั่น เช่นนั้นแกก็น่าจะรู้ว่าสำนักใจทมิฬเป็นเพียงแค่—”

ก่อนที่มนุษย์วัวจะทันได้พูดให้จบประโยค จู่ๆ มันก็ตัวสั่นสะท้านอย่างรุนแรงแล้วปะทุเป็นเปลวเพลิง

ในชั่วเวลาไม่กี่วินาที มนุษย์วัวก็ตายและร่างของมันก็ดำเป็นถ่าน

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น

เฉินผิงหันกลับมามองทูตมารที่หวาดกลัวจนขวัญหนีดีฝ่อไปหมดแล้วพลางถามอย่างเย็นชาว่า “พวกแกมีสัตว์ประหลาดพวกนี้เยอะขนาดไหนกัน?”

“ฉะ ฉันไม่รู้ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพวกเรามีสัตว์ประหลาดเช่นนั้นด้วย”

มันชื้นมากเสียจนผนังหินปกคลุมไปด้วยตะไคร่ สถานที่ทั้งหมดตกอยู่ในสภาพน่ากลัว

เมื่อตัดสินจากสภาพคุกใต้ดิน เฉินผิงก็รู้สาเหตุที่ทำให้อวี๋เชียนและคนอื่นๆ ต้องการให้เขาช่วยสมาชิกในตระกูลของพวกเขา

ไม่มีใครทนเห็นสมาชิกในครอบครัวของตนเองถูกกักขังอยู่ในสถานที่แบบนั้นได้หรอก

เฉินผิงยังคงเดินลงไปตามอุโมงค์สลัวรางเลือน สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจก็คือไม่มีกับดักหรอืผู้คุ้มกันในคุกใต้ดิน เพราะมนุษย์วัวตรงทางเข้าเป็นผู้คุ้มกันเพียงตัวเดียวเท่านั้น

“หรือว่าคุกใต้ดินแห่งนี้ไม่มีความสลักสำคัญอะไรรึไง? ทำไมถึงไม่มีผู้คุ้มกันหรือกับดักรอบสถานที่เลยล่ะ?” เฉินผิงพึมพำพลางเดินหน้าต่อไป

ขณะที่จงหลี่ตามท้ายเฉินผิงอย่างกระชั้นชิดก็มีแววระแวดระวังในดวงตาของเธอ เพื่อปกป้องฝ่ายหลังอยู่ตลอดเวลา

ในทางกลับกัน แม้จะเดินรั้งท้ายเฉินผิง แต่ทูตมารกลับไม่คิดร้ายใดๆ

ไม่นานเส้นทางของเฉินผิงก็ถูกประตูสำริดขวางเอาไว้ ทันใดนั้นเฉินผิงก็รู้ว่าเป็นคุกใต้ดินชั้นแรก ตามที่อวี๋เชียนได้บอกไว้ สมาชิกในตระกูลของเขาอยู่ระดับที่สามซึ่งหมายความว่าทั้งสามคนต้องผ่านประตูเข้าไป