หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2491

เฉินผิงเอื้อมมือไปผลักประตูสำริด มันช่างมีน้ำหนักเบาอย่างน่าประหลาดและไม่มีวงแหวนอาคมอยู่บนนั้นด้วย ดังนั้นจึงเปิดได้สบายๆ

เมื่อประตูเปิดดังเอี๊ยด คุกขนาดใหญ่โตมโหฬารก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าพวกเขา

ปีกทางทั้งสองข้างเป็นห้องขังขนาดเล็กที่มีผู้คนอยู่ ที่สำคัญไปกว่านั้นห้องขังยังมีวงแหวนอาคมวูบไหวรอบตัวพวกเขา

ผู้ที่อยู่ในห้องขังถูกล่ามโซ่เหล็กเส้นหนาจนดูซูบเซียวอย่างไม่น่าเชื่อพร้อมผมเผ้าที่ตกอยู่ในสภาพยุ่งเป็นกระเซิง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาโดนขังมานานแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงประตูสำริดถูกผลักเปิด นักโทษทั้งหลายก็ก็กวาดตามองเพื่อเผยให้เห็นสายตาที่เปล่งประกายไปด้วยความชั่วร้าย ไม่ว่าใครก็บอกได้ว่าพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดาๆ เลย

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นคุกใต้ดินของสำนักใจทมิฬอีกต่างหาก แน่นอนว่าย่อมไม่มีคนธรรมดาสามัญเป็นแน่

เฉินผิงไม่สามารถจินตนาการสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างนักโทษพวกนั้นกับสำนักใจทมิฬที่เป็นสาเหตุทำให้นักโทษถูกขังเอาไว้ที่นั่น

ทีแรกเฉินผิงคิดจะปล่อยพวกเขาไป อย่างไรเสียก็เป็นความเชื่อที่ว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตร แต่ขณะที่เฉินผิงเห็นแววตาของพวกมันก็เกิดความลังเล เขาเกรงว่าการปล่อยนักโทษพวกนั้นไปอาจจะนำพาปัญหามาสู่ตัวเขาได้