หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2491

เฉินผิงเอื้อมมือไปผลักประตูสำริด มันช่างมีน้ำหนักเบาอย่างน่าประหลาดและไม่มีวงแหวนอาคมอยู่บนนั้นด้วย ดังนั้นจึงเปิดได้สบายๆ

เมื่อประตูเปิดดังเอี๊ยด คุกขนาดใหญ่โตมโหฬารก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าพวกเขา

ปีกทางทั้งสองข้างเป็นห้องขังขนาดเล็กที่มีผู้คนอยู่ ที่สำคัญไปกว่านั้นห้องขังยังมีวงแหวนอาคมวูบไหวรอบตัวพวกเขา

ผู้ที่อยู่ในห้องขังถูกล่ามโซ่เหล็กเส้นหนาจนดูซูบเซียวอย่างไม่น่าเชื่อพร้อมผมเผ้าที่ตกอยู่ในสภาพยุ่งเป็นกระเซิง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาโดนขังมานานแล้ว

เมื่อได้ยินเสียงประตูสำริดถูกผลักเปิด นักโทษทั้งหลายก็ก็กวาดตามองเพื่อเผยให้เห็นสายตาที่เปล่งประกายไปด้วยความชั่วร้าย ไม่ว่าใครก็บอกได้ว่าพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดาๆ เลย

ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นคุกใต้ดินของสำนักใจทมิฬอีกต่างหาก แน่นอนว่าย่อมไม่มีคนธรรมดาสามัญเป็นแน่

เฉินผิงไม่สามารถจินตนาการสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างนักโทษพวกนั้นกับสำนักใจทมิฬที่เป็นสาเหตุทำให้นักโทษถูกขังเอาไว้ที่นั่น

ทีแรกเฉินผิงคิดจะปล่อยพวกเขาไป อย่างไรเสียก็เป็นความเชื่อที่ว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตร แต่ขณะที่เฉินผิงเห็นแววตาของพวกมันก็เกิดความลังเล เขาเกรงว่าการปล่อยนักโทษพวกนั้นไปอาจจะนำพาปัญหามาสู่ตัวเขาได้

เพราะฉะนั้นเฉินผิงจึงรีบเดินผ่านชั้นแรกแล้วมุ่งหน้าไปที่ชั้นสอง ปล่อยให้คนพวกนี้โดนขังอยู่ที่นี่เถอะ

เฉินผิงไม่ใช่พระผู้ไถ่ชีวิตและไม่สามารถช่วยทุกคนได้ สิ่งที่เขาต้องทำอย่างเร่งด่วนในตอนนั้นคือพาสมาชิกในตระกูลของอวี๋เชียนและคนอื่นๆ ออกมาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

ต่อมาพวกเขาก็มาถึงชั้นสอง มันช่างแตกต่างกันเมื่อเทียบกับชั้นแรก เพราะมันเป็นห้องขังขนาดใหญ่ที่มีนักโทษสี่คนโดยที่พวกมันแต่ละคนถูกล่ามโซ่หนาหนักเอาไว้ตรงมุมหนึ่ง

พวกเขาเองก็ตกอยู่ในสภาพยุ่งเป็นกระเซิงทำให้เฉินผิงและคนอื่นๆ ยากที่จะได้พบหน้า สิ่งที่น่าสังเกตคือต่อให้มีโซ่ที่ทะลุผ่านร่างไป เหล่านักโทษก็ยังคงมีชีวิตอยู่ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็เป็นผู้แกร่งกล้าเช่นเดียวกัน

เฉินผิงเพียงแค่กวาดตามองพวกเขาแล้วมุ่งหน้าไปชั้นที่สาม ตอนที่เขากำลังจะมาถึงตรงทางเข้าก็มีเสียงแหบแห้งดังขึ้น

“ทำไมวิญญาณกระบี่จากทะเลสาบชำระดาบถึงได้มาอยู่ที่นี่? มาที่นี่เพื่อช่วยพวกเราใช่ไหม?”

ผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหลอมเซียนงั้นเหรอ? ฉันไม่ยักรู้ว่ามีคนแบบนั้นอยู่มาก่อนเลย งั้นถ้าหากเขาเป็นผู้อาวุโสใหญ่ทำไมถึงได้ถูกขังอยู่ที่นี่ล่ะ? ปรมาจารย์ค้อนเหล็กบอกว่าสำนักหลอมเซียนถูกสำนักผลาญอัคคีกำจัด งั้นผู้อาวุโสใหญ่มาทำอะไรที่นี่เล่า? หรือว่าสำนักใจทมิฬจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับสำนักผลาญอัคคี?

“คุณคือผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหลอมเซียนงั้นเหรอ? ทำไมคุณมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?” เฉินผิงถาม

แต่ผู้เฒ่ากลับไม่ตอบ เขาเอาแต่จ้องมองมาที่เฉินผิงแล้วถามว่า “วิญญาณกระบี่ตนนี้ถูกชำระล้างในทะเลสาบชำระดาบ คุณเป็นใครกัน? คุณเอาขึ้นมาจากทะเลสาบได้ยังไง?”

เฉินผิงมองผู้เฒ่าอยู่สักครู่ก่อนจะพูดว่า “เป็นปรมาจารย์ค้อนเหล็กที่พาพวกเราไปที่นั่นและผู้อาวุโสกระบี่ก็เป็นผู้เปลี่ยนรูปลักษณ์วิญญาณกระบี่ของกระบี่พิฆาตมังกรให้กลายเป็นรูปลักษณ์ของเธอในยามนี้”

“กระบี่พิฆาตมังกรงั้นเหรอ?” ผู้เฒ่าดวงตาเบิกกว้างพลางจ้องมองมาที่จงหลี่ “คุณบอกว่าเธอคือวิญญาณกระบี่ของกระบี่พิฆาตมังกรงั้นรึ? สำนักของผมสร้างกระบี่วิเศษเช่นนั้น แต่กลับทำลายทิ้งแล้วก็ทำหายไป”

ผู้เฒ่าหน้าตาแดงก่ำด้วยความตื่นเต้น

เมื่อตัดสินจากท่าทีตอบสนองของผู้เฒ่าแล้ว เฉินผิงก็รู้ได้ทันทีว่าฝ่ายแรกไม่ได้โกหก ดังนั้นฝ่ายหลังจึงเหลือบมองจงหลี่ เมื่อเข้าใจสิ่งที่เฉินผิงบอกเป็นนัย เธอก็แปลงกายเป็นกระบี่พิฆาตมังกรพร้อมส่องแสงวาบขึ้นมาแล้วอยู่ในมือของเฉินผิง