เฉินผิงเอื้อมมือไปผลักประตูสำริด มันช่างมีน้ำหนักเบาอย่างน่าประหลาดและไม่มีวงแหวนอาคมอยู่บนนั้นด้วย ดังนั้นจึงเปิดได้สบายๆ
เมื่อประตูเปิดดังเอี๊ยด คุกขนาดใหญ่โตมโหฬารก็ปรากฎขึ้นตรงหน้าพวกเขา
ปีกทางทั้งสองข้างเป็นห้องขังขนาดเล็กที่มีผู้คนอยู่ ที่สำคัญไปกว่านั้นห้องขังยังมีวงแหวนอาคมวูบไหวรอบตัวพวกเขา
ผู้ที่อยู่ในห้องขังถูกล่ามโซ่เหล็กเส้นหนาจนดูซูบเซียวอย่างไม่น่าเชื่อพร้อมผมเผ้าที่ตกอยู่ในสภาพยุ่งเป็นกระเซิง เห็นได้ชัดว่าพวกเขาโดนขังมานานแล้ว
เมื่อได้ยินเสียงประตูสำริดถูกผลักเปิด นักโทษทั้งหลายก็ก็กวาดตามองเพื่อเผยให้เห็นสายตาที่เปล่งประกายไปด้วยความชั่วร้าย ไม่ว่าใครก็บอกได้ว่าพวกนี้ไม่ใช่คนธรรมดาๆ เลย
ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นคุกใต้ดินของสำนักใจทมิฬอีกต่างหาก แน่นอนว่าย่อมไม่มีคนธรรมดาสามัญเป็นแน่
เฉินผิงไม่สามารถจินตนาการสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างนักโทษพวกนั้นกับสำนักใจทมิฬที่เป็นสาเหตุทำให้นักโทษถูกขังเอาไว้ที่นั่น
ทีแรกเฉินผิงคิดจะปล่อยพวกเขาไป อย่างไรเสียก็เป็นความเชื่อที่ว่าศัตรูของศัตรูก็คือมิตร แต่ขณะที่เฉินผิงเห็นแววตาของพวกมันก็เกิดความลังเล เขาเกรงว่าการปล่อยนักโทษพวกนั้นไปอาจจะนำพาปัญหามาสู่ตัวเขาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...