หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2492

“กระบี่พิฆาตมังกร... เป็นกระบี่พิฆาตมังกรจริงๆ... พวกคุณดูสิ!” ผู้เฒ่าตะโกนขึ้น ทันใดนั้นผู้เฒ่าที่มีหน้าตาคล้ายกันอีกสามคนก็กวาดสายตามองด้วยความประหลาดใจ

“ผู้อาวุโสทั้งหลาย ถ้าหากพวกคุณคือผู้อาวุโสแห่งสำนักหลอมเซียน ทำไมพวกคุณถึงได้ถูกขังอยู่ที่นี่เล่า? เกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ?” เฉินผิงถาม

“ปรมาจารย์ค้อนเหล็กไม่ได้เล่าให้คุณฟังเหรอว่าสำนักของพวกเราถูกซุ่มโจมตีและโดนสำนักผลาญอัคคีกำจัดน่ะ? พวกมันจับตัวประมุขของพวกเรารวมทั้งบุคคลระดับสูงอย่างเรามา ประมุขของพวกเราถูกขังอยู่อีกห้อง พวกเราอยู่ที่นี่มากว่าสิบปีแล้ว” ผู้เฒ่าอธิบายให้ฟัง

“พวกคุณถูกขังอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? ยังไงซะนี่ก็คือโลกมนุษย์ไม่ใช่อาณาจักรนิรันดร์ พวกคุณอยู่ในอาณาจักรลับแห่งสำนักใจทมิฬ”

เฉินผิงรู้สึกสับสน พวกเขาควรจะถูกขังอยู่ในสำนักผลาญอัคคี ทำไมพวกเขาถึงได้มาอยู่ที่นี่ในอาณาจักรลับแห่งสำนักใจทมิฬในโลกมนุษย์ได้ล่ะ? เรื่องนี้ช่างน่าขันสิ้นดี

“อะไรนะ? นี่คือโลกมนุษย์งั้นเหรอ? สำนักใจทมิฬอะไรเล่า? พวกเราไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย” ผู้เฒ่ากล่าวด้วยความสับสน

เรื่องนั้นยิ่งทำให้เฉินผิงสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนผู้อาวุโสแห่งสำนักหลอมเซียนจะไม่รู้ว่าพวกตนอยู่ที่ไหน

“เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนั้นทีหลังเถอะ ในเมื่อพวกคุณเป็นผู้อาวุโสแห่งสำนักหลอมเซียน ผมเชื่อว่าพวกเรามีชะตาต้องกัน ให้ผมช่วยพวกคุณออกมาก่อนเถอะครับ” เฉินผิงกล่าวพลางเดินเข้ามาหาผู้เฒ่า

“หยุดนะ อย่าขยับ พวกเราถูกวงแหวนอาคมของที่นี่ควบคุมเอาไว้ คุณอาจจะได้รับบาดเจ็บเอาได้” ผู้เฒ่ารีบเอ่ยขึ้น

ถึงกระนั้นเฉินผิงก็ไม่ได้ทำอย่างที่บอก เขายังคงเดินเข้ามาหาผู้เฒ่าต่อไป ทันใดนั้นก็มีปราการแสงก่อตัวขึ้นรอบตัวตัวฝ่ายหลังแล้วห่อหุ้มเขาเอาไว้ในนั้น

ในยามนั้นเฉินผิงแตะปราการเบาๆ ก่อให้เกิดระลอกคลื่นที่มีลักษณะคล้ายกับรัศมีบนปราการที่แผ่ออกมาจากปลายนิ้วของเขา

ลำแสงสีทองสว่างพร่างพรายพุ่งออกมาจากปลายนิ้วมือ ในขณะเดียวกันวงแหวนอาคมก็ฉีกออกราวกับเศษผ้าที่เผยให้เห็นรูก่อนที่มันจะหายไป

“เจ้าหนุ่ม จริงๆแล้วพวกเราเป็นแฝดสี่กัน แล้วผมก็เป็นพี่ใหญ่ของพวกเขา พวกเราซาบซึ้งในตัวคุณมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณล่ะก็พวกเราอาจจะไม่ได้เห็นตะวันอีกเลย ได้โปรดรับการคารวะจากพวกเราด้วย”

เมื่อพูดจบ ผู้อาวุโสทั้งสี่คนก็คุกเข่าลงแต่เฉินผิงกลับไม่ได้ขัดขวางพวกเขา

“ผู้อาวุโสทั้งหลาย ผมมีสายสัมพันธ์แน่นแฟ้นกับสำนักหลอมเซียน อันที่จริงแล้วตอนนี้ปรมาจารย์ค้อนเหล็กกำลังรับคนเข้าสำนักเพื่อก่อตั้งมันขึ้นมาใหม่ ถ้าหากคุณกลับไปเสียเดี๋ยวนี้ สำนักหลอมเซียนย่อมหวนคืนสู่เกียรติยศดังเช่นเก่าก่อนเป็นแน่” เฉินผิงกล่าวขึ้น

“คุณช่วยเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นโลกมนุษย์กับสำนักใจทมิฬได้ไหม? พวกเรานึกถึงเรื่องที่ออกมาจากอาณาจักรนิรันดร์ไม่ออกเลย นี่ไม่ใช่คุกใต้ดินของสำนักผลาญอัคคีหรอกหรือ?” ผู้เฒ่าเอ่ยถาม

“เรื่องมันยาวน่ะ ผมจะเล่าเรื่องนั้นให้คุณฟังตอนที่พวกเราออกไปก็แล้วกัน ตอนนี้ผมต้องไปช่วยคนที่อยู่ในชั้นสาม เอาไว้พวกเราค่อยคุยกันตอนที่ผมช่วยทุกคนออกมาได้ก็แล้วกัน”

เฉินผิงไม่มีเวลามาอธิบายรายละเอียดทุกอย่าง