หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2493

“ดีมาก พวกเราก็จะไปช่วยคนกับคุณด้วย” เหล่าผู้อาวุโสเอ่ยขึ้น

เฉินผิงไม่ปฏิเสธ จากนั้นเขาก็พาผู้อาวุโสทั้งสี่คนไปที่คุกใต้ดินชั้นสามกับตนเอง

คราวนี้ทูตมารไม่มีความกล้าที่จะตามพวกเขาลงไปเพราะเขาค่อนข้างหวาดกลัวผู้อาวุโสทั้งสี่คน เขาไม่คิดว่าคุกใต้ดินแห่งนี้จะมียอดฝีมือผู้ไร้เทียมทานมากมายถึงเพียงนี้

นอกเหนือไปจากนั้น พวกเขายังเป็นคนของอาณาจักรนิรันดร์อีกด้วย ทูตมารรู้สึกสับสนงุนงงโดยแท้ พวกเขาใฝ่ฝันที่จะได้เข้าไปในอาณาจักรนิรันดร์มาโดยตลอด แม้แต่ต้าเหนิงก็เคยบอกว่าเขาปรารถนาที่จะได้เข้าไปในอาณาจักรนิรันดร์ด้วยตัวเอง

แต่ทำไมทุกคนในคุกใต้ดินแห่งนี้ถึงได้มาจากอาณาจักรนิรันดร์กันเล่า? เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เฉินผิงพาผู้อาวุโสทั้งสี่คนไปที่คุกใต้ดินชั้นสามพร้อมกันโดยไม่ได้อธิบายอะไรให้ทูตมารฟัง

ถึงแม้ว่าชั้นสามจะเป็นคุกใต้ดินชั้นที่ลึกที่สุด แต่ก็ยังไม่ใช่บริเวณที่เลวร้ายที่สุด ไม่ว่าใครก็สามารถมองเห็นผู้ที่ถูกคุมขังในห้องขังได้ทุกรูปแบบทั้งชายหญิงและแม้แต่เด็ก

“เฉินผิง? ค-คุณมาทำอะไรที่นี่?”

ตอนที่เฉินผิงได้ยินเสียงใครสักคนร้องเรียก เขาก็เพิ่งจะเข้ามาถึงชั้นสาม

เป็นเสียงของอวี๋เจียเมิ่งลูกสาวของอวี๋เชียน เธอจดจำฉินผิงได้ตั้งแต่พวกเขาพบกันในการประชุมอาณาจักรลับเมื่อก่อนหน้านี้

“คุณหนูอวี๋!” เฉินผิงกล่าวขึ้น เมื่อเขาเห็นอวี๋เจียเมิ่งก็รีบเดินเข้าไปหาแล้วเอ่ยเสริมขึ้นมาว่า “ผมมาที่นี่เพื่อช่วยพวกคุณ พ่อของคุณขอให้ผมมาช่วยพวกคุณ”

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? พ่อของฉันอยู่ที่ไหน? คนที่พาตัวพวกเรามาบอกว่าพวกมันจะพาฉันไปพบท่าน แต่กลับขังพวกเราเอาไว้ในนี้!” อวี๋เจียเมิ่งตอบ

“เรื่องมันยาวน่ะ เอาไว้ช่วยพวกคุณออกมาได้ค่อยว่ากัน”

เมื่อกล่าวเช่นนั้นแล้ว เฉินผิงก็ใช้พลังมหาศาลเพื่อทำลายห้องขัง

หลังจากเขาส่งคนในตระกูลของเหล่าจารชนผ้าคลุมม่วงกลับไปยังอาณาจักรลับของพวกเขาแล้ว เฉินผิงก็หันมาทางผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหลอมเซียนพลางกล่าวว่า “ผู้อาวุโส คุณควรจะแหวกห้วงมิติและกาลเวลากลับไปที่อาณาจักรนิรันดร์ได้แล้ว ผมยังมีธุระสำคัญต้องไปจัดการ ฉะนั้นผมจึงไม่สามารถออกไปส่ง”

“พวกเราถูกขังมากว่าสิบปีมิหนำซ้ำยังถูกล่ามโซ่เหล็กอีกต่างหาก” ผู้อาวุโสใหญ่กล่าวด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก “ในเมื่อพวกเราเพิ่งจะถูกปล่อยตัวออกมา ผมจะไปหาพลังที่ไหนมาแหวกห้วงมิติและกาลเวลา ทั้งยังต้องเปิดเส้นทางที่เชื่อมโยงทั้งอาณาจักรนิรันดร์กับโลกมนุษย์ด้วยเล่า?”

ทันทีที่ผู้อาวุโสใหญ่พูดจบ คนอื่นๆ ก็มองหน้ากันด้วยความตื่นตกใจ พวกเขาไม่มีพลังที่จะแหวกห้วงมิติและกาลเวลา ทั้งยังต้องเปิดเส้นทางที่เชื่อมโยงทั้งอาณาจักรนิรันดร์กับโลกมนุษย์เช่นกัน

คราวนี้แม้แต่เฉินผิงก็รู้สึกกระอักกระอ่วนอยู่บ้าง ต่อให้มีคันธนูศักดิ์สิทธิ์ซึ่งสามารถเปิดทางให้พวกเขาได้ แต่มันก็จะทำให้เขาหมดเรี่ยวแรง ถ้าหากเขาจะเปิดเส้นทางก็คงจะต้องพักฟื้นเพราะเหตุนี้เอง

แต่เฉินผิงไม่มีเวลาที่จะมาพักฟื้น ตอนนี้พิธีฟื้นฟูพลังวิญญาณกำลังจะเริ่มต้นขึ้นแล้ว เขาจะต้องรีบไปที่นั่นเพื่อขัดขวางมันไว้แล้วช่วยแฟนสาวของตนเอง

“ผู้อาวุโส ถ้าเช่นนั้นพวกคุณรออยู่ที่นี่ก่อนได้ไหม? ผมมีเรื่องสำคัญต้องไปจัดการ ถ้าหากผมสามารถรอดกลับมาได้ ผมจะช่วยเปิดทางจากโลกมนุษย์ไปสู่อาณาจักรนิรันดร์ให้เอง” เฉินผิงกล่าว