“ผมคิดว่าคุณเองก็ตกที่นั่งลำบาก ในเมื่อคุณช่วยพวกเราไว้ พวกเราก็คงไม่อาจทนนิ่งดูดาย พวกเราจะตามคุณไปที่นั่นด้วยก็แล้วกัน” ผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหลอมเซียนเอ่ยขึ้นมา
อย่างไรเสียพวกเขาก็ยังเป็นคนแปลกหน้าในต่างอาณาจักร ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาล่ะก็พวกเขาคงไม่สามารถจัดการเรื่องราวต่างๆ ได้ง่ายๆ เพราะพวกเขายังไม่ได้กลับไปอยู่ในอาณาจักรนิรันดร์
สิ่งที่พวกเราต้องทำคือติดตามเฉินผิงไปที่นั่นแล้วช่วยเขาจัดการเรื่องราวต่างๆ จากนั้นเฉินผิงก็จะเปิดเส้นทางแล้วส่งพวกเรากลับสู่อาณาจักรนิรันดร์ เป็นความคิดที่ไม่เลวเลย!
เหล่านักโทษที่ได้รับความช่วยเหลือต่างพยักหน้าเห็นด้วย พวกเขาเองก็ยินดีติดตามเฉินผิงไปที่นั่นเพราะพวกตนไม่มีพลังพอที่จะเปิดเส้นทางไปสู่อาณาจักรนิรันดร์ได้เช่นกัน
“ดี นั่นเป็นความคิดที่ไม่เลวเลยทีเดียว เมื่อผมจัดการเรื่องของตัวเองเสร็จ ผมจะส่งพวกคุณกลับไปเอง”
เฉินผิงผงกศีรษะ ตอนนี้เขาต้องการความช่วยเหลือมากๆ เฉินผิงกังวลใจว่าจะจัดการกับสำนักใจทมิฬได้ยาก แม้จะมีอวี๋เชียนและคนอื่นๆ เสนอความช่วยเหลือจากภายในอยู่ก็ตาม แต่เฉินผิงกลับไม่มีความมั่นใจในการต่อสู้กับผู้แกร่งกล้าอย่างต้าเหนิง
ตอนนี้ผู้อาวุโสแห่งสำนักหลอมเซียนและคนอื่นๆ เลือกที่จะช่วยเขา เฉินผิงจึงได้พันธมิตรมาอีกสองสามคน
แต่มีบางอย่างที่เฉินผิงไม่เข้าใจ นี่เป็นคุกใต้ดินของสำนักใจทมิฬ ทำไมถึงได้เต็มไปด้วยคนจากอาณาจักรนิรันดร์เล่า? พวกเขามาจบอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน? เรื่องนี้ยังคงเป็นความลับสำหรับเฉินผิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...