หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2497

เมื่อกลุ่มหมอกและฝุ่นธุลีค่อยๆ จางหายไปก็ปรากฏเงาร่างของเฉินผิง จากนั้นเขาก็กระโจนขึ้นมาจากก้นหลุม

ต่อให้พลังโจมตีของหนิงจื้อจะรุนแรง ทว่าก็ไม่สามารถทำร้ายเฉินผิงได้เลย

เมื่อหนิงจื้อเห็นว่าเฉินผิงไม่ได้รับอันตราย รอยยิ้มเยาะบนใบหน้าของหนิงจื้อก็แข็งค้างไป

อวี๋เชียนและคนอื่นๆ ต่างก็ไม่อยากเชื่อเช่นกัน

หากอวี๋เชียนอยู่ในตำแหน่งของเฉินผิง การรับพลังโจมตีเช่นนั้นน่าจะทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสหรือถึงตายได้เลยเชียวล่ะ

แต่เฉินผิงกลับรอดพ้นจากการโจมตีโดยไม่ได้รับบาดเจ็บเลย เขาถูกโอบล้อมอยู่ในแสงสีทองช่วงโชติอันกำลังแผ่รัศมีพลังที่คล้ายกับเทพสงครามผู้น่าเกรงขามซึ่งสวมชุดเกราะสีทองเป็นประกายแวววาม

“แกมันอ่อนแอเกินไป ถึงเวลาที่แกต้องยอมรับความไม่ได้เรื่องของตัวเองแล้ว” เฉินผิงบอกกับหนิงจื้อพร้อมด้วยรอยยิ้มดูแคลนที่ผุดขึ้นบนใบหน้าของเขา

“อ๊าก! ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะต้องฆ่าแกให้ได้!” หนิงจื้อแผดเสียงร้องเสียจนแทบสติแตกเพราะเฉินผิง

แต่ขณะที่หนิงจื้อกำลังจะปลดปล่อยพลังโจมตีใส่เฉินผิงอีกครั้ง จู่ๆ เขาก็สัมผัสได้ถึงสายลมกระโชกแรงที่พัดผ่านศีรษะของเขาไป

เมื่อหนิงจื้อเงยหน้าขึ้นก็เห็นแสงสว่างวูบหนึ่ง เขาไม่สามารถหลบหลีกได้ทันเวลาจึงถูกแสงสว่างพุ่งเข้ามาเล่นงาน

“อ๊าก!” หนิงจื้อร่ำร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสพลางทรุดลง

ตอนที่แสงสว่างจางหายไป ร่างของหนิงจื้อก็อันตรธานหายไปเช่นเดียวกัน

“หนิงจื้อเพิ่งจะตายไม่ใช่หรือไง? ร่างของเขาอยู่ที่ไหนล่ะ? มันหายไปกลางอากาศงั้นเหรอ?” เฟิงจิ้งเยียนเค้นคำพูดออกมาด้วยความไม่อยากเชื่อพลางกลืนน้ำลายด้วยความหวาดกลัว

อย่างไรเสียนอกเหนือไปจากอวี๋เชียน ก็ไม่มีจารชนผ้าคลุมม่วงคนไหนสามารถยืนหยัดในการต่อสู้กับหนิงจื้อได้

แต่เฉินผิงที่อยู่ระดับผู้จำแลงขั้นหกกลับพิชิตหนิงจื้อได้ โดยไม่ทิ่งร่องรอยไว้ตามเนื้อตัวเลย

“เฉินผิงช่างเป็นผู้ที่น่ากลัวอย่างเหลือเชื่อ” อวี๋เชียนพึมพำ

ในขณะเดียวกันหลังจากจงหลี่ปลดปล่อยพลังโจมตีของตนเองแล้ว เธอก็กลายร่างเป็นกระบี่พิฆาตมังกรแล้วกลับมาอยู่ในมือของเฉินผิง

เมื่อต้าเหนิงเห็นหนิงจื้อหายไปก็ยังหน้าไม่เปลี่ยนสี

“แกหมดโอกาสที่จะได้ฆ่าฉันอีกแล้วล่ะ”

เมื่อหนิงจื้อพูดจบก็มีเสียงแผดร้องเล็ดลอดออกมาจากปากของเขา จากนั้นเลือดแดงฉานหยดหนึ่งที่ก่อตัวเป็นรูปร่างอยู่ตรงหว่างคิ้วก็ลอยขึ้นมาแล้วผสานรวมอยู่ในหลุมดำจากบริเวณที่หนิงจื้อปรากฎตัวเมื่อก่อนหน้านี้

ขณะที่หยดเลือดลอยเข้ามาก็เกิดเสียงดังสนั่นกึกก้อง จากนั้นก็มีเงาร่างขนาดมหึมาส่งเสียงคำรามออกมาจากภายในหลุมดำ

ทันทีที่เงาร่างขนาดมหึมาปรากฏตัวขึ้น สวรรค์และพื้นพิภพก็บังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันราวกับว่าความเป็นจริงได้เปลี่ยนไปแล้ว อันที่จริงแล้วความรู้สึกหวาดกลัวเหลือคณานับได้เข้าโอบล้อมทุกคนที่นี่เอาไว้หมดแล้ว

อสูรอาชา?

ปรากฏว่าเงาร่างขนาดมหึมาก็คืออสูรอาชาที่มีความสูงหลายสิบเมตร ทุกครั้งที่มันพ่นลมหายใจออกมาจะทำให้เกิดการตกผลึก

หนิงจื้อขี่อสูรอาชาพลางเผ่นโผนโจนทะยาน

“นั่นคืออสูรอาชาธาตุน้ำแข็งจากอาณาจักรนิรันดร์! มันสามารถแช่แข็งทุกอย่างได้” เมื่อผู้อาวุโสใหญ่แห่งสำนักหลอมเซียนเห็นอสูรอาชา เขาก็พูดเสียงดังลั่นให้เฉินผิงทราบ