เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็เค้นแก่นโลหิตออกมาสองหยด ทำให้ตราที่กำลังส่องสว่างแผดเผาจนเป็นสีแดงเพลิง
“อ๊าก!”
เฉินผิงปลดปล่อยพลังทั้งหมดและยังคงตีระฆังอีกครั้งหนึ่ง
เหง่งหง่าง!
เมื่อเสียงระฆังดังก้องกังวาน พลังอันน่าพรั่นพรึงที่สะท้อนออกไปข้างนอกก่อให้เกิดระลอกคลื่นไปทั่วอาณาบริเวณข้างเคียง
พื้นพิภพสั่นสะเทือนราวกับมีคลื่นทะเลที่ไม่เคยหลับใหลซัดสาดเข้าใส่
ในที่สุดเฉียนฮ่าวเทียนก็นิ่งเงียบอยู่ภายในระฆังมังกร
เฉินผิงถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่ขณะที่เขากำลังจะคลายใจลงได้บ้าง จู่ๆ ระฆังมังกรก็พุ่งขึ้นกลางอากาศโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า
เฉียนฮ่าวเทียนโผล่ออกมาจากระฆังมังกรพลางจ้องมองเฉินผิงที่อยู่เบื้องใต้ของตนเอง “ฉันบอกแล้วไม่ใช่หรือไง? ระฆังมังกรเป็นอาวุธชั้นยอด แต่ช่างน่าเสียดายที่แกไม่สามารถไม่สามารถปลดปล่อยศักยภาพของมันออกมาได้อย่างเต็มที่”
เมื่อเขาพูดจบก็ชกระฆังมังกร
ระฆังมังกรพุ่งใส่เฉินผิงราวกับดาวตก เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็กลิ้งหนีเพื่อหลบหลีกการโจมตี
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...