หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2506

เจตจำนงกระบี่ที่สลักสำคัญเป็นของขวัญจากผู้อาวุโสกระบี่ที่จะปกป้องเฉินผิงยามที่ชีวิตตกอยู่ในอันตราย

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเจตจำนงกระบี่ ป่านนี้เฉินผิงคงได้กลายเป็นก้อนเลือดไปแล้ว

เมื่อเฉียนฮ่าวเทียนรู้ว่าเฉินผิงยังมีชีวิตอยู่ แววตาของเขาก็วูบไหวด้วยความไม่อยากเชื่อ แต่ทว่าในตอนนั้นเขาไม่อาจลังเลได้เพราะสิ่งสำคัญที่สุดของเขาคือหยุดยั้งสิ่งที่คุณชี่ทำอย่างรวดเร็ว

เฉียนฮ่าวเทียนเปิดฉากซัดฝ่ามือใส่ คุณชี่ตอบรับด้วยยิ้มเล็กน้อยด้วยความแน่วแน่

ใบหน้าขนาดมหึมาเลือนรางจางหายไปจากสายตา

“ไม่!” เฉียนฮ่าวเทียนร้องตะโกนสุดเสียง ดวงตาแทบพลัดออกจากเบ้า

เขาไม่อยากยอมรับว่าแผนการที่ตนสู้อุตส่าห์วางเอาไว้อย่างละเอียดรอบคอบตลอดหลายปีที่ผ่านมาจะล้มเหลวลงในชั่วขณะสุดท้าย

“ฉันจะฆ่าแก! ฉันจะฆ่าแก!” เขาแผดเสียงด้วยความเกรี้ยวกราดเพราะอยากเอาชีวิตคุณชี่เสียตรงนั้นเลย

ขณะที่เขากำลังออกกระบวนท่าอยู่นั้น ร่างของเฉียนฮ่าวเทียนก็เริ่มสั่นสะท้านอย่างไม่อาจควบคุมได้แล้วถูกเปลวเพลิงกลืนกิน

แผนภูมิแปดเอกลักษณ์ที่คุณชี่เล็งไปยังใบหน้ามนุษย์ได้กระตุ้นให้เกิดผลเสียหายอย่างรุนแรง เมื่อไร้หนทางให้หลบหนี ร่างของเฉียนฮ่าวเทียนถูกเปลวเพลิงกลืนกินอย่างรวดเร็วจนไม่เหลือร่องรอย ไม่มีแม้แต่ผงเถ้าธุลีให้เห็นแม้แต่น้อย ราวกับว่าเขาได้หายวับไปกลางอากาศจนมองไม่เห็นอีกเลย

เมื่อเขาหายไปแล้ว ก็มีเสียงคำรามด้วยความไม่ยินยอมก้องกังวานจากสำนักผลาญอัคคี

เมื่อใบหน้ามนุษย์หายไป ลำแสงช่วงโชติที่โอบล้อมโลงสำริดค่อยๆ หม่นแสงลงทีละนิดจนทำให้โลงเลือนหายไปจากการมองเห็น

ในขณะเดียวกัน ร่างของคุณชี่ก็เริ่มที่จะจางหายไปทีละนิด

“คุณชี่...”

เมื่อเฉินผิงเห็นเช่นนั้นก็รวบรวมเรี่ยวแรงเฮือกสุดท้ายเพื่อเข้ามาหาคุณชี่

เขาเอื้อมมือออกไปไขว่คว้าคุณชี่อย่างลนลาน แต่ก็ไร้ผล

“ไม่นะ ผมไม่ยอมให้คุณตายหรอก คุณตายไม่ได้นะครับ!”

พ่อบ้านชราเดินเข้ามาในหอตำราแล้วผงะอึ้งกับสีหน้าซีดเซียวของคุณชี่ แล้วเขาจึงรายงานว่า “คุณชี่ครับ ผมเชิญทุกคนให้กลับคฤหาสน์ไปแล้ว”

“บอกพวกเขาว่าพักนี้อย่าเที่ยวเดินเพ่นพ่านไปทั่ว ดูเหมือนว่าตอนนี้อาณาจักรนิรันดร์กำลังสับเปลี่ยนอะไรสักอย่าง” คุณชี่กล่าวด้วยท่าทีสงบสำรวม

“รับทราบครับ” พ่อบ้านชราคำนับแล้วเดินออกไป

คุณชี่เดินไปตรงหน้าต่างแล้วผลักให้มันเปิดออกพลางแหงนหน้ามองท้องฟ้า น้ำเสียงของเขาเจือไปด้วยความกังวลใจพลางพึมพำว่า “เฉินผิง คุณจะอดทนต่อไปได้ไหวหรือเปล่า? เมื่อความจริงใกล้เข้ามา อันตรายก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น ผมขอภาวนาให้คุณอดทนได้จนถึงที่สุดก็แล้วกัน!”

ส่วนในโลกมนุษย์ เฉินผิงที่ถึงขีดจำกัดแล้วก็ทรุดลงกับพื้น เนื่องด้วยสภาพร่างกายที่อ่อนแอและเต็มไปด้วยอารมณ์สับสน เฉินผิงจึงเดินซวนเซจวนสิ้นสติ

“นายท่าน...”

“เฉินผิง...”

ซูอวี่ฉี หัวเฟิ่งและคนอื่นๆ รีบพุ่งเข้าไปหาเขา