หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2509

ในหุบเขาแห่งอาณาจักรนิรันดร์ พฤกษาโบราณสูงเสียดฟ้าท่ามกลางป่าหนาทึบ

ใต้พฤกษาต้นสูงและหนาทึบ มีร่างหนึ่งนอนแน่นิ่งไม่ไหวติวอยู่บนพื้นราวกับตายไปแล้ว

หมาป่าค่อยๆ ขยับเข้ามาใกล้ มันจับจ้องร่างดังกล่าวก่อนจะกวาดตามองอย่างระแวดระวัง หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครดักซุ่มอยู่ มันก็เดินเข้าไปหาแล้วสูดดมเบาๆ

จากนั้นมันก็ค่อยๆ เอาอุ้งเท้าแตะเบาๆ เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังคงแน่นิ่งไม่ไหวติง สุดท้ายมันก็ลดการป้องกันลงแล้วอ้าปากฝังคมเขี้ยวลงไปในเนื้อนุ่ม

ขณะที่มันทำเช่นนั้นก็มีลูกธนูพุ่งเข้ามาหามันทันที

หวือ!

ลูกธนูพลันเสียบทะลุร่างของมัน หมาป่าที่ได้รับบาดเจ็บส่งเสียงร้องโหยหวนพร้อมหมุนตัวหมายจะหลบหนีเพราะยอมแพ้ให้คนตรงหน้า

มีคนห้าหกคนวิ่งเข้ามาหาจากระยะใกล้โดยไม่คาดคิด พวกเขาถืออาวุธแล้วล้อมหมาป่าเอาไว้

เนื่องจากหมาป่าได้รับบาดเจ็บ ไม่นานมันก็ถูกฆ่าตาย

หลังจากพวกเขาจัดการเสร็จเรียบร้อยก็เดินเข้ามาหาร่างดังกล่าว

เมื่อพวกเขาเห็นร่างที่นอนอยู่กับพื้น หญิงสาวคนหนึ่งในกลุ่มก็ร้องออกมาว่า “เฉินผิง!”

เธอหาใช่ใครอื่นนอกเสียจากหยุ่นเอ๋อร์ที่เมื่อไม่นานมานี้ได้เฉินผิงช่วยเอาไว้ในอาณาจักรนิรันดร์

วันนั้นเธอไปล่าสัตว์กับอาหลี่และชายหนุ่มอีกสองสามคนจากหมู่บ้าน เธอไม่คาดคิดว่าตนเองจะลงท้ายด้วยการช่วยเฉินผิงเสียได้

ขณะนั้นเฉินผิงสีหน้าซีดขาวราวกับกระดาษ ดวงตาของเขาปิดสนิทและรัศมีพลังอ่อนแออย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ประดุจว่าเขาพร้อมจะตายได้ทุกเมื่อ

อย่างไรเสียเขาก็ประจักษ์ในพลังของฝ่ายหลังด้วยตัวเองมาแล้ว หืมม เขาที่เป็นผู้แกร่งกล้าเสียขนาดนั้น แต่ก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส หรือว่าแถวนี้จะมีนักสู้ผู้น่าเกรงขามคนอื่นอยู่ด้วย?

ตอนนี้จู่ๆ ก็มีผู้แกร่งกล้าเช่นนั้นปรากฏตัวอยู่ใกล้ๆ หมู่บ้าน ฉันคงต้องระวังตัวเอาไว้เสียแล้ว ถ้าหากคนผู้นั้นมุ่งเป้ามาที่หมู่บ้านหิน พวกเราคงได้จบเห่กันหมดแน่!

เธอน้ำตาคลอเบ้าพลางขอร้องชายหนุ่ม

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้เฉินผิงจะเคยช่วยหยุ่นเอ๋อร์และไม่ได้ทำอะไรกับหมู่บ้านหิน แต่อาหลี่กลับระแวงในตัวเขามานานแล้ว

คราวนี้พวกเขาเจอกันอีกแล้ว เขาไม่อยากช่วยเฉินผิงหรือนำพาปัญหามาสู่หมู่บ้านหิน ถ้าหากศัตรูของฝ่ายหลังรู้ว่าพวกเขาช่วยชายหนุ่มเอาไว้ล่ะก็ทั้งหมู่บ้านคงได้พบกับหายนะเป็นแน่

“หยุ่นเอ๋อร์ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากจะช่วยเขาหรอกนะ ดูจากสภาพเขาที่พ่ายแพยับเยินขนาดนี้ คงมีคนที่แค้นฝังลึกกับเขาอยู่เป็นแน่ ถ้าหากพวกเราช่วยเขาไว้แล้วศัตรูของเขามาเคาะประตูบ้านของพวกเราล่ะ ทั่วทั้งหมู่บ้านหินคงได้วินาศกันหมด” อาหลี่อธิบายให้ฟัง

หยุ่นเอ๋อร์เข้าใจความกังวลใจของชายหนุ่มและอันตรายที่อาจจะมาสู่หมู่บ้านหิน ดังนั้นเธอจึงพูดว่า “อาหลี่ งั้นพวกนายกลับไปเถอะ ฉันจะอยู่กับเฉินผิงเอง”

“หยุ่นเอ๋อร์ สถานที่แห่งนี้เต็มไปด้วยสัตว์อสูร ขืนเธออยู่ที่นี่คงได้ถูกจับกินอย่างไม่ต้องสงสัยเลยล่ะ อีกอย่าง เขาก็ใกล้จะตายอยู่แล้ว ถึงยังไงพวกเราก็ช่วยเขาไม่ได้หรอกน่า!” อาหลี่เกลี้ยกล่อม

“ถ้าหากเฉินผิงตาย ฉันก็จะตายไปกับเขาด้วย ชีวิตนี้ของฉันเป็นเขาที่มอบให้ ในเมื่อฉันช่วยเขาไว้ไม่ได้เช่นนั้นฉันก็จะชดใช้ให้เขาเอง” หยุ่นเอ๋อร์ยืนกราน