หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2510

อาหลี่มองหยุ่นเอ๋อร์ด้วยสีหน้าอับจนหนทาง ในที่สุดเขาก็ได้แต่ถอนหายใจและยอมอ่อนข้อให้ “ก็ได้ๆ ฉันจะแบกเขากลับไปที่หมู่บ้านหิน แต่ฉันไม่แน่ใจหรอกนะว่าจะช่วยเขาได้”

ทั้งๆ ที่พูดแบบนั้น แต่เขาก็แบกเฉินผิงขึ้นหลัง ส่วนหยุ่นเอ๋อร์ก็เช็ดน้ำตาพลางเหลือบไปเห็นธนูศักดิ์สิทธิ์ก่อนจะหยิบมันขึ้นมา

เธอรู้ว่ามันคงจะเป็นอาวุธของเฉินผิงจึงหยิบมันมาด้วย แต่เธอกลับไม่รู้ว่ามันคือธนูศักดิ์สิทธิ์อันเลื่องชื่อ

หลังจากอาหลี่แบกเฉินผิงกลับมาที่หมู่บ้านหิน หยุ่นเอ๋อร์ก็ให้เขาพาฝ่ายหลังเข้าไปในบ้านของเธอ

“หยุ่นเอ๋อร์ ที่นี่พอจะมีสมุนไพรอยู่บ้าง เธอไปเอามาให้เจ้าเด็กคนนี้เถอะ ส่วนเรื่องที่ฟื้นหรือเปล่าก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาของเขาแล้ว ถ้าเขาตายก็มาบอกฉันก็แล้วกัน ฉันจะได้แบกเขาไปฝังให้” อาหลี่กล่าวพลางมอบสมุนไพรห่อหนึ่งให้แก่หยุ่นเอ๋อร์

“ขอบคุณนะ อาหลี่!” หยุ่นเอ๋อร์รับสมุนไพรมาจากเขาพลางพร่ำพูดด้วยความซาบซึ้งใจ

เมื่ออาหลี่ออกไปแล้ว เหล่าโปที่ตาบอดก็ย่ำเท้าออกมาจากอีกห้องหนึ่ง

“หยุ่นเอ๋อร์ ยายได้ยินเสียงอาหลี่ เมื่อสักครู่นี้เขาว่าอะไรงั้นเหรอ? ฟื้นไม่ฟื้นอะไรกัน? มีใครบาดเจ็บงั้นรึ?” เหล่าโปถาม