หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2521

แต่เฉินผิงกลับไม่มีวี่แววหวาดกลัวสักนิดเดียว “ฉันดีใจที่พวกแกยอมรับนะ อาหลี่กับคนอื่นๆ อยู่ที่ไหนล่ะ?”

“พวกมันกลายเป็นอาหารของปีศาจหมาป่าไปตั้งนานแล้ว!” ชายผู้นำกลุ่มตอบพลางยิ้มเยาะ

จู้จือรวบรวมความกล้าแล้วตะโกนขึ้นมาว่า “ไม่ เรื่องนั้นไม่มีทางเป็นไปได้หรอกน่า! พี่หลี่กับคนอื่นๆ คงไม่ตายง่ายๆ ขนาดนั้นหรอก!”

“แกบอกว่าไม่มีทางเป็นไปได้งั้นเหรอ? ไม่มีใครเข้ามาในอาณาเขตของปีศาจหมาป่าแล้วจะรอดชีวิตออกไปได้หรอก! ฉันคิดว่าพวกเราคงต้องกลับบ้านมือเปล่าแล้ว แต่พวกแกดันประเคนตัวเองมาให้ถึงที่เลย!” ผู้นำกลุ่มกล่าวขึ้นขณะที่คนอื่นๆ ล้อมเฉินผิงกับจู้จือเอาไว้

เด็กชายกำชายเสื้อของเฉินผิงเอาไว้ด้วยความหวาดกลัว เห็นได้ชัดว่าพวกเขาสองคนตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบมากเมื่อต้องต่อสู้กับคนนับสิบ

“จำใส่กะโหลกไว้ด้วยแล้วกันว่าพวกแกมันรนหาที่ตายเองนะ...” ขณะที่เฉินผิงกุมดาบเอาไว้แน่น เจตจำนงสังหารก็หมุนวนอยู่ในแววตาเย็นชาของเขา

จู้จือรู้ว่าต่อให้หวาดกลัวจนตัวสั่นไปก็เปล่าประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงยกคันธนูขึ้นเตรียมตัวที่จะต่อสู้เช่นกัน

เมื่อชายผู้นำกลุ่มมองเห็นแววตาของเฉินผิง มันก็แค่นเสียงด้วยความดูแคลน “ยังคิดจะฝืนอยู่อีกงั้นเหรอ หา? ถ้าหากพวกแกสองคนยอมแพ้ พวกเราอาจจะไว้ชีวิตแกก็ได้ แต่ถ้าแกสองคนเลือกที่จะโต้ตอบ งั้นพวกเราก็จะฆ่าพวกแกทั้งสองคนทิ้งลงที่นี่เสียเดี๋ยวนี้เลย!”

“แกนี่มันพูดมากชะมัดเลย!” เฉินผิงเหวี่ยงดาบขณะที่ยังพูดไม่ทันขาดคำ