อาณาเขตของหมาป่าอสูรตั้งอยู่ในบริเวณส่วนที่ลึกเข้าไปอีก อาหลี่และคนอื่นๆ กำลังต่อสู้นองเลือดกับเหล่าหมาป่าอสูร ทั้งๆ ที่หมาป่าอสูรตายไปมากมายแล้ว แต่กลับยังมีอีกหลายตัวกำลังรอที่จะกระโจนใส่พวกเขา
แน่นอนว่ากลุ่มของอาหลี่ย่อมเกิดบาดแผลไปทั่วทั้งตัว เพราะพวกเขาสู้ไปพลางค่อยๆ ล่าถอยไปพลาง แต่ก็คงเป็นเพียงแค่เรื่องของเวลาเท่านั้นที่หมาป่าอสูรจำนวนมากจะสังหารพวกตน
แม้กระนั้นจ่าฝูงหมาป่าอสูรก็ดูเหมือนว่าไม่กระตือรือร้นที่จะสังหารกลุ่มของอาหลี่อย่างรวดเร็วขนาดนั้น หมาป่าอสูรทุกตนล้อมพวกเขาไว้พลางบีบบังคับให้พวกเขาเดินหน้าเข้าไปในหุบเขา
ถ้าหากอยากให้กลุ่มของอาหลี่ตาย พวกมันเพียงแค่พุ่งใส่พวกเขาพร้อมกันก็ได้แล้ว แต่จ่าฝูงหมาป่าอสูรกลับไม่ทำเช่นนั้น มันแค่ส่งหมาป่าอสูรสองตัวไปจู่โจมใส่กลุ่มของอาหลี่
“ฉันขอโทษด้วย ฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้พวกนายต้องมาตกอยู่ในสภาพนี้ ถ้าหากพวกเราไม่วิ่งมาที่นี่ก็อาจจะรอดชีวิตไปได้...”
อาหลี่รู้สึกเสียใจที่เห็นพรรคพวกทุกคนของตนหมดเรี่ยวแรงและเต็มไปด้วยเลือด
ถ้าหากเขาไม่พาทุกคนเข้ามาในอาณาเขตของหมาป่าอสูรเพื่อหลบหลีกการไล่ล่าของพวกหมู่บ้านต้าชิง พวกเขาก็คงไม่ต้องมาลงเอยในสภาพนี้หรอก
ชาวบ้านจากหมู่บ้านต้าชิงคงไม่มีทางสังหารพวกมันได้หรอก แต่ในขณะเดียวกันหมาป่าอสูรพวกนี้ก็ไม่ปล่อยพวกเขาไปเช่นเดียวกัน
“พี่หลี่ พวกเราไม่โทษพี่เรื่องนี้หรอก ถ้าหากนี่คือชะตากรรมของพวกเราก็มีแต่ต้องออกไปต่อสู้กับหมาป่าอสูรพวกนี้เท่านั้นแล้ว!” ชาวบ้านหมู่บ้านหินคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...