หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2525

เมื่อชาวบ้านชราได้ยินคำพูดของจู้จือ เขาก็ก้มหน้าก้มตาแล้วเงียบไป

ทุกคนกลับใจคอห่อเหี่ยวและความตึงเครียดในบรรยากาศก็เห็นได้ชัด

หยุ่นเอ๋อร์กังวลใจเรื่องบาดแผลของตนเองเช่นกัน ทีแรกเธออยากจะหาเงินด้วยการล่าสัตว์เพื่อเอามารักษาดวงตาของคุณยาย แต่ยามนี้ไม่เพียงแต่เธอจะไม่มีเงินเอาไปรักษาแล้ว ทว่าเธอยังบาดเจ็บเองเสียด้วยซ้ำไป

“หยุ่นเอ๋อร์ พวกคุณรักษาแผลภายนอกกันลำบากไหม?” เฉินผิงถามด้วยความสับสน

อย่างไรเสียตามความเข้าใจของเขาแล้ว สมุนไพรอย่างง่ายๆ ก็สามารถใช้รักษาแผลภายนอกได้แล้ว ในเมื่อไม่จำเป็นต้องใช้สมุนไพรราคาแพง ดังนั้นการรักษาจึงควรจะเป็นเรื่องที่เข้าถึงได้ง่ายสิ

“แน่นอนว่าย่อมลำบากอยู่แล้ว ถ้าหากพวกเราบาดเจ็บก็ต้องเดินทางจากหมู่บ้านของเราเข้าไปในเมืองที่อยู่ห่างออกไปหลายร้อยกิโลเมตรเพื่อตรวจรักษากับนักกลั่นยา แถมนักกลั่นยาก็คิดค่ารักษาแพงหูฉี่เลยเชียวล่ะ” หยุ่นเอ๋อร์อธิบายให้เฉินผิงฟัง

ด้วยเหตุนั้นเอง เฉินผิงก็ตัดสินใจมุ่งหน้าไปที่หุบเขาเพื่อเก็บสมุนไพรบางตัวไปรักษาพวกชาวบ้าน ถึงแม้ว่าเฉินผิงจะยังฟื้นตัวได้ไม่เต็มที่และยังไม่สามารถกลั่นยาขั้นสูงได้ แต่การกลั่นยาอย่างง่ายๆ เพื่อรักษาแผลภายนอกที่พวกเขาต้องเผชิญก็เป็นสิ่งที่เขาสามารถจัดการได้

“อาหลี่ พาพวกเขากลับไปก่อนเถอะ ผมจะไปเก็บสมุนไพรบนหุบเขาลูกนั้นเพื่อรักษาแผลของพวกคุณ” เฉินผิงกล่าวกับอาหลี่

อาหลี่กระพริบตาปริบๆ ให้เฉินผิงด้วยความประหลาดใจ “คุณจะไปเก็บสมุนไพรงั้นเหรอ? คุณเป็นนักกลั่นยารึไง?”

คนอื่นๆ หันไปมองด้วยความตกตะลึงพอๆ กันพลางรอคอยให้ชายหนุ่มตอบ

“ผมเรียนรู้การกลั่นยามาบ้างเท่านั้น คงไม่อาจเรียกตัวเองว่าเป็นนักกลั่นยาได้หรอกครับ แต่การรักษาแผลให้พวกคุณก็ไม่เป็นปัญหาแต่อย่างใด” เฉินผิงตอบเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา

อาหลี่ดวงตาเป็นประกายพลางถลันเข้าไปจับมือของเฉินผิง “จะ-จริงเหรอ? คุณไม่ได้หลอกผมใช่ไหม?”

เฉินผิงผงะอึ้งกับท่าทางตื่นเต้นของอาหลี่ “ผมไม่ได้หลอก ผมจะหลอกคุณเรื่องแบบนี้ไปทำไมกันเล่า?”

ฉันเพิ่งจะรักษาบาดแผลให้พวกเขาไม่ใช่รึไง? พวกเขาจะตื่นเต้นราวกับว่าฉันช่วยชีวิตของพวกเขาไปทำไมกัน?

“นี่เป็นข่าวดีจริงๆ! ถ้าหากพวกเราเจ็บป่วยหรือได้รับบาดเจ็บก็ไม่ต้องมุ่งหน้าไปในเมืองอีก พวกเราไม่ต้องทนถูกรังแกอีกต่อไปแล้วแถมดวงตาของคุณยายก็สามารถรักษาให้หายได้อีกด้วย! เฉินผิง คุณได้โปรดรักษาดวงตาของคุณยายให้หน่อยได้ไหม?” หยุ่นเอ๋อร์ร้องขออย่างกระตือรือร้น

แต่เฉินผิงกลับส่ายหน้า เขาเคยตรวจดูดวงตาของหญิงชรามาก่อนและพบว่าเธอตาบอดมาหลายปีแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่าเธอจะตาบอดเพราะถูกพิษอีกต่างหาก นั่นเป็นสิ่งที่เฉินผิงไม่สามารถรักษาได้

แต่กระนั้นโลกใบนี้ก็ไม่มีอะไรแน่นอน ถ้าหากพวกเขาพบสมุนไพรมหัศจรรย์เข้าล่ะก็ บางทีหญิงชราอาจจะกลับมามองเห็นก็ได้

ดังนั้นเฉินผิงจึงบอกหยุ่นเอ๋อร์ด้วยความเสียใจว่า “ลำพังด้วยความสามารถของผมในตอนนี้ยังไม่สามารถรักษาดวงตาคุณยายของคุณได้หรอก”

เมื่อหยุ่นเอ๋อร์ได้ยินคำตอบของเขา ความผิดหวังระลอกหนึ่งก็ถาโถมเข้ามาใส่แล้วเธอก็ก้มหน้าลง

“หยุ่นเอ๋อร์ อย่าเพิ่งยอมแพ้สิ ถึงแม้ว่าเฉินผิงจะรักษาดวงตายายของเธอไม่ได้ แต่หลังจากพวกเราขายหมาป่าอสูรแล้วก็สามารถจ้างหมอจางให้มารักษาดวงตายายของเธอได้นะ” อาหลี่ปลอบโยน