หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2528

นายท่านหลี่กวาดตามองรอบข้าง เมื่อเห็นว่าไม่มีใครมองมาทางพวกเขา นายท่านหลี่ก็กระซิบกับอาหลี่ “อาหลี่ ย่อมเป็นเพราะพวกเรารู้จักกันมานานแล้วถึงทำให้ผมเสนอซากละห้าเหรียญวิญญาณแก่คุณ ถ้าหากคุณเอาพวกมันไปขายให้คนอื่นล่ะก็ พวกเขาอาจไม่กล้าแม้แต่จะซื้อพวกมันเสียด้วยซ้ำไป! คนจากหมู่บ้านต้าชิงเที่ยวปล่อยข่าวไปทั่ว พวกเขาบอกว่ากลุ่มชาวบ้านที่ออกไปล่าสัตว์หายตัวไปและก็พบว่าถูกคนฆ่าตายอยู่ตรงอาณาเขตของหมาป่าอสูร! เพราะฉะนั้นคนของหมู่บ้านต้าชิงจึงสั่งการออกไป ถ้ามีใครเอาซากหมาป่าอสูรมาขายเป็นจำนวนมาก ห้ามไม่ให้พวกเรารับสินค้าและจะต้องรายงานให้พวกเขาทราบด้วย พวกเขาบอกว่าซากหมาป่าอสูรพวกนั้นจะต้องเป็นของที่ขโมยมาจากพวกเขาเป็นแน่ ผมยอมเสี่ยงครั้งใหญ่รับซื้อซากสัตว์พวกนี้จากคุณถึงซากละห้าเหรียญวิญญาณเชียวนะ ผมขอแนะนำให้คุณกำจัดซากสัตว์พวกนี้ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้เสียดีกว่า ถ้าหากคนอื่นมาพบเข้าแล้วเอาไปรายงานแก่หมู่บ้านต้าชิงล่ะก็ หมู่บ้านหินคงได้ตกอยู่ในอันตรายแน่ๆ”

เมื่ออาหลี่ได้ยินคำอธิบายของนายท่านหลี่ก็ถึงกับตะลึงงัน เดิมทีเขาคิดว่าจะสร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำด้วยซากหมาป่าอสูรมากมายขนาดนั้น ทว่าตอนนี้ดูเหมือนเขาจะมองโลกในแง่ดีเกินไป เขาไม่นึกเลยว่าคนของหมู่บ้านต้าชิงจะทำแบบนั้น

ชาวบ้านคนอื่นๆ เองก็มีสีหน้าผิดหวังมากเช่นกัน โดยเฉพาะหยุ่นเอ๋อร์ เธอวางแผนใช้เงินส่วนแบ่งจากการขายซากหมาป่าอสูรเพื่อจ้างให้จางเปียวมารักษาดวงตาคุณยายของเธอ น่าเสียดายที่เนื่องจากราคาขายในตอนนี้ลดลงฮวบฮาบจึงทำให้เธอได้เงินไม่มากนัก

“ไอ้พวกสารเลวหมู่บ้านต้าชิง! พวกมันน่าจะโดนฆ่าให้หมด” จู้จือเอ่ยพึมพำด้วยความโกรธ

“นายท่านหลี่ คุณช่วยเพิ่มราคาอีกสักหน่อยได้ไหม?” อาหลี่ขอร้องนายท่านหลี่

“ไม่ได้เลย ถ้าคุณไม่ขายงั้นก็ลืมๆ มันไปเสียเถอะ” นายท่านหลี่พูดจบและกำลังจะกลับเข้าบ้านไป ทว่าอาหลี่กลับตะโกนเรียกเอาไว้ “นายท่านหลี่ ผมตกลง งั้นก็ห้าเหรียญวิญญาณ”

อาหลี่ต้องยอมประนีประนอม ถ้าหากนายท่านหลี่ไม่ซื้อซากสัตว์เอาไว้ ก็ไม่น่าจะมีใครรับซื้อเอาไว้แล้ว

หลังจากแลกเปลี่ยนซากหมาป่าอสูรให้เป็นเหรียญวิญญาณ ทุกคนก็ก้มหน้าก้มตาพลางผุดแววหดหู่ใจและอารมณ์เสีย

เมื่อเฉินผิงรู้เช่นนั้นก็ถึงกับผงะอึ้ง ฉันไม่นึกเลยว่าหมู่บ้านต้าชิงจะมีอิทธิพลที่นี่ด้วย! คนพวกนี้ต่างหวาดกลัวหมู่บ้านต้าชิง!

หลังจากได้รับเหรียญวิญญาณมาแล้ว อาหลี่ก็ไม่ได้แบ่งเหรียญวิญญาณให้คนในกลุ่ม แต่เขากลับมองมาที่หยุ่นเอ๋อร์แล้วพูดว่า “หยุ่นเอ๋อร์ ใช้เงินพวกนี้ไปจ้างให้หมอจางมารักษาดวงตาคุณยายของเธอเถอะ”

หลังจากได้ยินเช่นนั้น หยุ่นเอ๋อร์ก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเธอก็รีบส่ายหน้าแล้วตอบว่า “พี่หลี่ ทุกคนเสี่ยงชีวิตตนเองเพื่อให้ได้เงินพวกนี้มา ฉันรับเอาไว้ไม่ได้หรอก พวกเราควรแบ่งกันทุกคนนะ”

จากนั้นพวกเขาก็เอาเงินไปจ้างตัวจางเปียว

พวกเขาเดินไปตามถนนคับแคบของเมืองชิงสือจนมาถึงสุดปลายถนน ทางด้านซ้ายเป็นร้านที่มีป้ายที่อ่านได้ว่า: หอเป่าอัน

“ชื่อนั้นมันอะไรกันน่ะ?” เฉินผิงรู้สึกสับสนงุนงงกับชื่ออันแปลกพิกลของโรงหมอแห่งนี้

“พี่เฉินผิง ชื่อ 'หอเป่าอัน' หมายความว่าสถานที่แห่งนี้สามารถรับรองได้ว่าพี่จะเต็มไปด้วยกำลังวังชาและพลังชีวิต เมื่อพี่ก้าวผ่านประตูบานนี้เข้าไป ไม่ว่าพี่จะป่วยหนักขนาดไหน หมอจางก็สามารถฟื้นฟูสุขภาพของพี่ให้กลับมามีชีวิตชีวาได้ นั่นก็เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เหมาะจะมีชื่อว่าหอเป่าอันยังไงล่ะ” จู้จืออธิบายให้เฉินผิงฟัง

เฉินผิงยิ้มจางๆ เขาไม่คาดคิดว่าจางเปียวจะอวดดีขนาดนั้น สิ่งนั้นกระตุ้นให้เฉินผิงสนใจอยากจะเห็นว่าฝีมือการรักษาของหมอผู้นั้นจะล้ำเลิศสักเพียงใด