หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2529

เฉินผิงตามอาหลี่และคนอื่นๆ เข้าไปในหอเป่าอัน สถานที่แห่งนั้นคลาคล่ำไปด้วยผู้ที่มารักษาโรค โดยมีบุรุษผู้หนึ่งที่ดูเหมือนจะมีอายุราวสามสิบต้นๆ นั่งอยู่หลังโต๊ะพลางค่อยๆ หลับตาจับชีพจรให้ผู้คนด้วยท่าทีสงบนิ่ง

“พี่เฉินผิง คนผู้นั้นก็คือหมอจางเปียว” จู้จือกระซิบบอกเฉินผิง

เฉินผิงจ้องมองจางเปียวด้วยความประหลาดใจ เขาไม่คาดคิดว่าฝ่ายหลังจะอายุน้อยขนาดนั้น มิหนำซ้ำยังแกกว่าเขาเพียงไม่กี่ปีเท่านั้นเอง

แต่กระนั้นเขาก็คิดว่าฝีมือของจางเปียวก็คงไม่น่าประทับใจนัก เพราะเขาเป็นเพียงแค่หมอผู้เป็นที่นับหน้าถือตาในเขตชนบทแบบนั้น

อาหลี่และคนอื่นๆ ต่างเข้าแถวรอ ไม่นานผู้คนตรงหน้าก็แยกย้ายกันไปแล้วหยุ่นเอ๋อร์ก็รีบเข้ามาหาจางเปียว “หมอจาง ฉันอยากจ้างคุณไปรักษาดวงตาคุณยายของฉันค่ะ ตอนนี้ฉันมีเงินแล้วนะ”

จางเปียวลืมตาขึ้น หากตัดสินจากการที่เขาตอบสนองอย่างเฉยชาเมื่อเห็นหยุ่นเอ๋อร์ ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาได้เจอกับเธอ

“ขอเพียงคุณมีเงิน ผมก็สามารถชุบชีวิตคุณยายของคุณจากความตายได้ อย่าว่าแต่รักษาดวงตาของเธอเลยแล้งเงินอยู่ที่ไหนล่ะ?” จางเปียวถามหยุ่นเอ๋อร์

“นี่ค่ะ” เธอรีบวางเงินห้าสิบเหรียญวิญญาณที่เธอได้มาจากการขายซากหมาป่าอสูรลงตรงหน้าจางเปียว

แต่เมื่อเขาเห็นเหรียญวิญญาณก็ส่ายหน้าและพูดว่า “เท่านั้นไม่พอหรอกนะ”

“หมอจาง นี่คือห้าสิบเหรียญวิญญาณ คราวก่อนคุณบอกฉันว่าห้าสิบเหรียญวิญญาณก็พอแล้วนี่นา” หยุ่นเอ๋อร์กล่าวด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“นั่นเป็นราคาเมื่อปีที่แล้ว ตอนนี้หากรักษาก็ต้องใช้เงินอย่างน้อยๆ ก็หนึ่งร้อยเหรียญวิญญาณ!” จางเปียวอธิบายรายละเอียดเพิ่มเติม

หลังจากได้ยินเช่นนั้น หยุ่นเอ๋อร์ก็ตะลึงงัน ทุกคนยกส่วนแบ่งของตัวเองเพื่อให้ฉันมีห้าสิบเหรียญวิญญาณพวกนี้ แต่จู่ๆ ราคาก็พุ่งสูงถึงหนึ่งร้อยเหรียญวิญญาณงั้นเหรอ? ฉันจะรวบรวมเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไงกัน?

“หมอจาง คุณกลับคำไม่ได้นะ ก่อนหน้านี้คุณพูดอยู่ชัดๆ ว่าห้าสิบเหรียญวิญญาณก็พอแล้ว!” อาหลี่แสดงสีหน้าไม่พอใจ

“รีบไสหัวไปซะ!” จางเปียวโบกมือไล่

อาหลี่มองเฉินผิงเพื่อบอกเป็นนัยให้ฝ่ายหลังสงบปากสงบคำแล้วตามพวกเขาออกไปจากโรงหมอ

แต่หยุ่นเอ๋อร์ไม่เต็มใจที่จะจากไป เธออยากจะขอร้องจางเปียวต่อแต่กลับถูกอาหลี่ลากตัวออกมา

ทุกคนรู้ว่าจางเปียวเป็นคนเห็นแก่ได้ ดังนั้นย่อมไม่มีทางเห็นใจหยุ่นเอ๋อร์เป็นแน่

เฉินผิงและคนอื่นๆ จากไปหลังจากนั้นได้ไม่นาน ก็มีคนผู้หนึ่งโผล่ออกจากห้องที่อยู่ข้างหลังจางเปียว คนผู้นั้นมีอายุราวๆ สี่สิบกว่าปีและสวมชุดรบ

เมื่อจางเปียวเห็นคนผู้นั้นก็รีบลุกขึ้น “ศิษย์พี่ใหญ่ พี่มาที่นี่ทำไมกัน?”