หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2530

“นายท่านส่งฉันมาบอกนายว่ามีต้นหญ้ากระเรียนเซียนเติบโตบนหุบเขาละแวกข้างเคียง ให้แกเตรียมกำลังคนไว้มากๆ แล้วพรุ่งนี้ตามขึ้นเขาไปเก็บมันด้วย” ชายสวมชุดรบกล่าวขึ้น

“แถวนี้มีหญ้ากระเรียนเซียนด้วยเหรอ?” จางเปียวร้องอุทาน “นั่นเป็นหญ้าเซียนเชียวนะ มันจะเติบโตบนหุบเขาพวกนี้ได้ยังไงกัน? พี่แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแล้วใช่ไหม?”

“นายว่ายังไงนะ?” ชายสวมชุดรบดวงตาเบิกกว้าง

“ผมก็ว่าไปเรื่อย ผมไม่ได้สงสัยนายท่านแม้แต่น้อย ทว่าให้รวบรวมกำลังคนเยอะๆ ในชั่วเวลาสั้นๆ ก็เห็นอยู่ว่าเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย”

จางเปียวพบว่าตนเองตกที่นั่งลำบากเข้าให้แล้ว

“นั่นมันเรื่องของนาย” คนผู้นั้นสวนตอบ “ฉันมีหน้าที่แค่มาบอกให้นายรู้ นายควรจะรู้ผลลัพธ์ที่ตามมาของการถ่วงเวลาและไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของนายท่านใช่ไหม?”

เขาหันหลังแล้วเดินจากไป ทิ้งให้จางเปียวขมวดคิ้วและหัวเสียเรื่องกำลังคน

แต่ไม่นานนัก จางเปียวก็นึกวิธีแก้ปัญหาออกแล้วสั่งลูกน้องของตนเอง “ไปเรียกสี่คนที่เพิ่งจะออกไปกลับมานี่ที!”