หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2530

“นายท่านส่งฉันมาบอกนายว่ามีต้นหญ้ากระเรียนเซียนเติบโตบนหุบเขาละแวกข้างเคียง ให้แกเตรียมกำลังคนไว้มากๆ แล้วพรุ่งนี้ตามขึ้นเขาไปเก็บมันด้วย” ชายสวมชุดรบกล่าวขึ้น

“แถวนี้มีหญ้ากระเรียนเซียนด้วยเหรอ?” จางเปียวร้องอุทาน “นั่นเป็นหญ้าเซียนเชียวนะ มันจะเติบโตบนหุบเขาพวกนี้ได้ยังไงกัน? พี่แน่ใจว่าไม่มีอะไรผิดพลาดแล้วใช่ไหม?”

“นายว่ายังไงนะ?” ชายสวมชุดรบดวงตาเบิกกว้าง

“ผมก็ว่าไปเรื่อย ผมไม่ได้สงสัยนายท่านแม้แต่น้อย ทว่าให้รวบรวมกำลังคนเยอะๆ ในชั่วเวลาสั้นๆ ก็เห็นอยู่ว่าเป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย”

จางเปียวพบว่าตนเองตกที่นั่งลำบากเข้าให้แล้ว

“นั่นมันเรื่องของนาย” คนผู้นั้นสวนตอบ “ฉันมีหน้าที่แค่มาบอกให้นายรู้ นายควรจะรู้ผลลัพธ์ที่ตามมาของการถ่วงเวลาและไม่ปฏิบัติตามคำสั่งของนายท่านใช่ไหม?”

เขาหันหลังแล้วเดินจากไป ทิ้งให้จางเปียวขมวดคิ้วและหัวเสียเรื่องกำลังคน

แต่ไม่นานนัก จางเปียวก็นึกวิธีแก้ปัญหาออกแล้วสั่งลูกน้องของตนเอง “ไปเรียกสี่คนที่เพิ่งจะออกไปกลับมานี่ที!”

เขาอยากให้เฉินผิงกับพรรคพวกกลับมา ตอนนี้พวกนี้ต้องการความช่วยเหลือ เขาอาจจะขอให้พวกมันช่วยเก็บหญ้ากระเรียนเซียนแลกกับการรักษาดวงตาคุณยายของหยุ่นเอ๋อร์ก็ได้

“หยุ่นเอ๋อร์ อย่าห่วงไปเลย” อาหลี่ปลอบหญิงสาวที่ก้มหน้าไม่พูดไม่จา “เมื่อพวกเราล่าสัตว์อสูรได้เยอะๆ แล้วเอาไปขาย พวกเราก็จะมีเงินไว้รักษาดวงตาคุณยายของเธอแล้ว”

หยุ่นเอ๋อร์ที่ยังเอาแต่เงียบไม่อาจสลัดความรู้สึกผิดที่รับเงินเอาไว้เอง เพราะรู้ว่าคนอื่นๆ ก็ต้องการเงินเพื่อยังชีพเช่นเดียวกัน

“หยุ่นเอ๋อร์ ผมอาจจะรักษาดวงตาคุณยายของคุณได้โดยไม่ต้องใช้เงิน” เฉินผิงรับรองกับเธอ น้ำเสียงของเขาอ่อนโยนทว่ากลับหนักแน่น “ถ้าหากพวกเราสามารถหาพฤกษาวิญญาณขั้นสูงได้ ผมก็อาจจะฟื้นฟูการมองเห็นของท่านได้”

ถ้าหากเฉินผิงฟื้นพลังกลับคืนมาและมีพฤกษาวิญญาณ เขาก็น่าจะสามารถรักษาดวงตาคุณยายของหยุ่นเอ๋อร์ได้

“จริงเหรอ เฉินผิง?” หยุ่นเอ๋อร์เงยหน้าพร้อมดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง

“แน่นอนอยู่แล้ว” เฉินผิงยิ้ม

ท่าทางถือตัวของจางเปียวหายวับไป คราวนี้เขาเป็นมิตรขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

“หมอจาง คุณตัดสินใจที่จะรักษาดวงตาคุณยายของฉันในราคาห้าสิบเหรียญวิญญาณแล้วใช่ไหมคะ?” หยุ่นเอ๋อร์ถามเสียงสั่นเครือด้วยความหวัง

จางเปียวส่ายหน้า “ห้าสิบเหรีญวิญญาณไม่พอหรอก แต่ถ้าหากพวกคุณตอบรับเงื่อนไขของผมข้อหนึ่ง ผมจะรักษาให้ฟรีๆ เลยก็ได้”

“อะไรงั้นเหรอคะ?” หยุ่นเอ๋อร์ถาม

“พรุ่งนี้พวกคุณต้องไปเก็บสมุนไพรพร้อมกับผม เมื่อพวกเราเก็บสมุนไพรเรียบร้อยแล้ว ผมก็จะรักษาดวงตาคุณยายของคุณให้ฟรีๆ เลย”

“แค่นั้นเองเหรอ?” หยุ่นเอ๋อร์ไม่อยากเชื่อเลยว่าเงื่อนไขจะง่ายดายเสียขนาดนั้น เธอจึงหันไปมองอาหลี่

อย่างไรเสียเธอก็ไม่สามารถตัดสินใจแทนพวกเขาได้ ถ้าหากอาหลี่ไม่ยอมไป เธอก็ไม่อาจบังคับให้เขาไปด้วยกันได้