หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 2531

“หมอจาง ตามคุณไปเก็บสมุนไพรง่ายๆ เท่านั้นเองน่ะเหรอ?” อาหลี่ถามด้วยความเหลือเชื่อ

เขาจะขอให้พวกเราทำเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนั้นไปทำไมกัน?

“แน่นอนอยู่แล้วสิ คุณคิดว่าผมจะหลอกคุณหรือไง?” จางเปียวสีหน้าดำทะมึน

“ปะ เปล่าหรอกครับ ผมก็แค่คิดว่าดูเหมือนเรื่องนี้จะง่ายดายเกินไป พวกเราตอบตกลงเงื่อนไขของคุณก็ได้ พรุ่งนี้พวกเราจะไปเก็บสมุนไพรกับคุณเอง” อาหลี่กล่าวขึ้นโดยไม่ลังเลใจ

“ดีมาก คืนนี้พวกคุณก็พักอยู่ในเมืองชิงสือเสียเลยสิ พวกเราจะได้ออกเดินทางกันตั้งแต่รุ่งสาง” จางเปียวเอ่ยปาก

อาหลี่ผงกศีรษะ จากนั้นก็ออกไปจากหอเป่าอันพร้อมกับคนอื่นๆ ทันทีที่พวกเขาก้าวพ้นประตู หยุ่นเอ๋อร์ก็กระโดดโลดเต้นด้วยความเบิกบานใจ “ในที่สุดคุณยายก็จะมองเห็นอีกครั้งแล้ว!”

“ใครจะไปคิดล่ะว่าหมอจางจะเสนอเงื่อนไขง่ายๆ แบบนั้นให้?” จู้จือพบว่ามันช่างน่าเหลือเชื่อ

“บางทีเขาอาจจะประทับใจกับความกตัญญูของหยุ่นเอ๋อร์ก็ได้ ตอนนี้เธอก็โล่งอกและไม่ต้องกังวลเรื่องดวงตาคุณยายของเธออีกต่อไปแล้วล่ะ” อาหลี่หัวเราะ

แต่เฉินผิงไม่ได้มองโลกในแง่ดีเหมือนกับทุกคน เขาไม่เชื่อหรอกว่าจางเปียวจะให้ความช่วยเหลือด้วยใจเมตตา การเดินทางไปเก็บสมุนไพรหนนี้ย่อมเต็มไปด้วยอันตรายอย่างแน่นอน

ทว่าเขาไม่ได้เอ่ยถึงสิ่งที่เขากังวลใจเพราะไม่อยากให้หยุ่นเอ๋อร์และคนอื่นๆ ต้องเสียบรรยากาศ ลำพังด้วยพลังของเขาในตอนนี้ เขาคิดว่าไม่มีใครในละแวกหมู่บ้านข้างเคียงที่จะสามารถประมือกับเขาได้

หลังจากหาโรงแรมเล็กๆ ได้แล้ว พวกเขาก็เริ่มพักผ่อนเพื่อรอคอยวันรุ่งขึ้นอยู่เงียบๆ

ในขณะเดียวกัน ลึกลงไปภายในหุบเขา ณ อาณาเขตของฝูงหมาป่าอสูร จ่าฝูงหมาป่านอนแทบเท้าคนผู้หนึ่งที่มีขนปกคลุมทั่วทั้งตัวราวกับคนป่า

หมาป่าอสูรครางเสียงต่ำ เมื่อคนผู้นั้นได้ฟังก็ขมวดคิ้วมุ่นแล้วคลายออก เห็นได้ชัดว่าเขาสามารถเข้าใจหมาป่าอสูรได้

คนผู้นั้นเป็นครึ่งมนุษย์ที่แปลงกายมาจากหมาป่าอสูร ระดับพลังฝึกบำเพ็ญฌานของเขาทำให้สามารถแปลงกายได้บางส่วนแล้ว

“ไปกันเถอะ” อู๋เฟยอวี่กล่าวกับจางเปียวหลังจากกวาดสายตามองผู้คน

จางเปียวผงกศีรษะพลางพูดเสียงดังว่า “ขอเพียงพวกคุณปฏิบัติตามคำสั่งของผมแล้วเก็บสมุนไพรมา ผมก็จะทำตามที่ได้ให้สัญญาไว้ พวกเราออกเดินทางได้”

เมื่อสิ้นคำสั่งของจางเปียว ทุกคนก็มุ่งหน้าไปทางหุบเขา

“เกิดอะไรขึ้นน่ะ? ทำไมพวกเราต้องใช้คนมากมายขนาดนั้นไปเก็บสมุนไพรด้วยล่ะ?” หยุ่นเอ๋อร์ถามด้วยความไม่สบายใจ ในที่สุดก็สัมผัสได้ว่ามีบางอย่างไม่ปกติ

“ดูเหมือนว่าการเดินทางนี้จะไม่เรียบง่ายอย่างที่พวกเราคิดเสียแล้วสิ พวกเราจะต้องระวังตัวให้ดีๆ” อาหลี่กล่าวขึ้น

สถานการณ์อันยุ่งยากได้ทำให้พวกเขาเริ่มเข้าใจเช่นกัน