“พี่หลี่ มีพี่เฉินผิงอยู่ทั้งคนก็ไม่มีอะไรต้องกลัวทั้งนั้น!”
จู้จือไม่หวาดกลัวเลยสักนิด เพราะตอนนี้เขาเคารพเทิดทูนเฉินผิงอย่างสุดจิตสุดใจ
“ยังคงต้องระวังตัวให้ดีๆ หนทางข้างหน้าของพวกเรายังคงเป็นเส้นทางที่เต็มไปด้วยอันตราย” เฉินผิงย้ำเตือน
ไม่รู้ว่าด้วยเหตุผลกลใด ความรู้สึกแรกพบที่เฉินผิงมีต่ออู๋เฟยอวี่ก็คือเขาเป็นคนอำมหิตยิ่งนัก
พวกเขาเดินทางกันอยู่หลายชั่วโมง คนทั้งกลุ่มก็เข้าสู่หุบเขาที่แสงอาทิตย์ถูกป่าทึบบดบังเอาไว้
ต่อให้ยามนี้พวกเขาจะอยู่ข้างในหุบเขา แต่ทุกคนก็ยังไม่สะทกสะท้าน เนื่องจากพวกเขาเพียงแค่เดินไปตามแนวเขตแดน สัตว์อสูรที่ปรากฏตัวจึงไม่แข็งแกร่งนักทำให้ไม่ต้องกังวลว่าพวกมันจะทำอันตรายพวกเขาแต่อย่างใด
จางเปียวยังคงพยายามที่จะพูดคุยกับอู๋เฟยอวี่มาตลอดทาง แต่ดูเหมือนว่าฝ่ายหลังกลับไม่คิดจะเสวนาด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
จะลงแดงแล้ว...
หายไปหลายวัน ไม่สบายหรือเปล่าครับ...
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...