เมื่อหูจวงพยายามตีสนิทพวกเขาด้วยการเปิดเผยข้อมูลแบบนั้น พวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะระแวงขึ้นมา
เมื่อสัมผัสได้ถึงความไม่เป็นมิตรที่เพิ่มทวีของเฉินผิงและพรรคพวกของเขา หูจวงก็อธิบายอย่างลนลานว่า “ผมไม่มีปัญญาซื้อยาเอง ตอนที่ผมคิดจะขโมยพวกมันมาจากหอเป่าอันก็เลยบังเอิญได้ยินทุกอย่างเข้าน่ะสิ ผมเล่าเรื่องให้ฟังก็เพราะผมกำลังหาทางผูกมิตรกับพวกคุณอยู่ หญ้าเซียนเติบโตลึกเข้าไปในหุบเขาและน่าจะมีอสูรวิญญาณคอยปกปักษ์รักษาอยู่ การจะได้มันมาย่อมต้องเสี่ยงอันตรายมากอย่างไม่ต้องสงสัยเลย ผมตัวคนเดียวในกลุ่ม ถ้าหากผมตกอยู่ในอันตรายก็คงไม่มีใครช่วย”
ถึงแม้ว่าคำอธิบายของหูจวงจะมีเหตุผล แต่เฉินผิงก็ไม่มั่นใจและทดสอบต่อไปอีกว่า “ทำไมคุณถึงได้เลือกที่จะเป็นพันธมิตรกับพวกเรา? พวกเราไม่ใช่ผู้ที่แข่งแกร่งที่สุดที่นี่หรอกนะ”
ภายในคณะเดินทาง เฉินผิงและพรรคพวกของเขาโดดเด่นสะดุดตาน้อยที่สุด ชายสองคนกับผู้หญิงและเด็กไม่ได้สร้างความมั่นใจได้เลย ถ้ามีใครกำลังหาทางผูกมิตรก็ย่อมต้องทำเช่นนั้นกับผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในกลุ่มสิ
หูจวงหัวเราะแกมเหน็บแนม “นั่นเป็นเพราะคุณเป็นตัวเลือกที่ปลอดภัยที่สุดน่ะสิ ผมรู้ว่าคุณมาจากหมู่บ้านหินและมีความแค้นกับหมู่บ้านต้าชิง ผมไม่ปฏิเสธว่าอยากจะผูกมิตรกับกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุด แต่พวกเขาจะยอมรับผมงั้นเหรอ? อันที่จริงแล้ว พวกเขาอาจจะขายผมให้หมู่บ้านต้าชิงเสียด้วยซ้ำไป แต่คุณไม่เหมือนพวกเขาตรงที่ต่อให้คุณไม่ยอมรับก็ไม่ทรยศหักหลังผมเด็ดขาด”
คำพูดของเขาทำให้รัศมีความเป็นปฏิปักษ์ของเฉินผิงที่แผ่ซ่านค่อยๆ สลายหายไป ฝ่ายหลังจึงไม่ติดใจสงสัยอีกต่อไปว่าหูจวงพูดความจริงอยู่หรือไม่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...